نمایش مبدأ برای مراسم جشن یک ماهگی و یک سالگی(جوا جو) نوزاد

[[پرونده:2.jpg|بندانگشتی|پوشاندن لباس به نوزاد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/]][[پرونده:5ی.jpg|بندانگشتی|چیدن وسایل به صورت نمادین. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/]][[پرونده:6ب.jpg|بندانگشتی|نوزاد از بین وسایل چیده شده یکی را انتخاب خواهد کرد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/]][[پرونده:8ی.jpg|بندانگشتی|وسیله انتخابی توسط نوزاد پیشبینی میکند این کودک در آینده قاضی خواهد شد. برگرفته از سایت polinabulman، قابل بازیابی از https://polinabulman.com/blog/2018/3/nyc-family-photographer-event-photography-doljabi-korean-first-birthday-celebration/]]در [[چین]]، وقتی نوزادی به یک ماهگی کامل می‌رسد، پدر و مادر جشن «شراب یک ماهگی» و هنگامی که به یک سالگی برسد جشن «جواجُو» را برای او برگزار می‌کنند. این دو مراسم که به رسم یادبود برگزار می‌شود، مراحل مهمی در روند رشد کودک به شمار می‌آید.

والدین، درست یک ماه پس از تولد نوزادشان، اقوام و خویشاوندان خود را به منزل دعوت کرده و جشنی برای یک ماهه شدن نوزاد خود برگزار می‌کنند. طبق سنت چینی‌ها، در این روز باید جشن و شادی در خانه برقرار باشد و جشن یک ماهگی نوزاد باید هر چه پرشورتر برگزار شود. ولی در سال‌های اخیر، جشن یک ماهگی نوزاد بین مردم به خصوص بین زوج‌های جوان، بسیار کم برگزار می‌شود، ولی در عین حال، یک ماهگی نوزاد برای هر خانواده، روزی  بسیار شاد و به یاد ماندنی است.

جشن «جواجُو» نیز وقتی نوزاد به یک سالگی رسید، برای او برگزار می‌شود. این مراسم در اسناد تاریخی به دست آمده از سلسله‌ی «چی» شمالی ثبت شده است. در روز جشن «جواجو»، قبل از خوردن رشتهی تولد برای نهار، وسایلی از قبیل کتاب مقدس، قلم، مرکب، کاغذ، سنگ مرکب، چرتکه، پول، دفتر حساب و کتاب، جواهرات، گل، لوازم آرایش، خوراکی، اسباب بازی و غیره روی میز می‌گذارند. اگر بچه دختر باشد، بیل، ملاقه (یا وسایل آشپز خانه)، قیچی، خطکش( یا وسایل دوزندگی)، نخ‌های سوزن دوزی و وسایل گلدوزی را به آن اضافه کرده و سپس کودک را در وسط میز  نشانده و او را آزاد می‌گذارند. پدر و مادر و سایر افراد، هیچ راهنمایی و یا کمکی به بچه نمی‌کنند و او به اختیار خود چیزی را از اطراف خود بر می‌دارد؛ بر اساس اولین و دومین وسیله‌ای که کودک بر می‌دارد، می‌توان علاقه‌ی بالقوه‌ی احتمالی و شغل آینده‌ی او را پیش‌بینی کرد.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص921 و 922.</ref>
==نیز نگاه کنید به==
[[چین]]؛ [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌ی مردم چین]]
==کتابشناسی==