نمایش مبدأ برای مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:

عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.

می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:

[[پرونده:ازدواج در بنگلادش.jpg|بندانگشتی|مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش ، قابل بازیابی از https://easywedding.me/blog/bangladeshi-couples-get-married-online-nikah-civil-uae-georgia]]
ازدواج در حقیقت پیوند قانونی میان زن و مرد است. معمولا مردان [[بنگلادش]] قبل از 35سالگی و زنان قبل از 25 سالگی ازدوج می‌کنند. بر اساس تحقیقات و مطالعاتی که [https://www.icddrb.org/ ICDDr/B]  انجام داده است، در سال 1975، میانگین ازدواج دخترها در مناطق روستایی 6/16 بود که در سال 1992 به 8/20 افزایش یافته است. مساله ازدواج در میان مردم مسلمان و هند و [[بنگلادش]] دارای سه خصیصه مهم است:

* اول، به پیشنهاد خانواده پسر (داماد)، مراحل نخستین یعنی تماس با خانواده عروس صورت می گیرد؛

* دوم، پس از توافق طرفین، ازدواج در منزل عروس انجام می شود؛

* سوم، عروسی را والدین عروس و داماد، فامیل، دوستان و آشنایان شرکت کننده، برگزار می‌کنند.

در میان مسلمانان، میزان مهریه تعیین شده توسط داماد یا خانواده‌اش به عروس پرداخت شود. مبلغ فوق در نکاح نامه دقیقا ذکر می‌شود. این امر در خصوص ازدواج‌های قانونی و شرعی است. در میان [[هندوها در بنگلادش|هندوها]]، داماد موظف به تهیه وسایل مشخص است و پرداخت مبلغ معین به نام «پان» (pan) و یا هزینه مراسم ازدواج، به پدر عروس صورت می گیرد. معمولا در جشن عروسی مبلغ زیادی از مهریه مطالبه می‌شود. قسمتی از مهریه در روز جشن عروسی دریافت می‌شود و در روز جشن دامادی نیز مقداری جواهرآلات با نام هدیه ازدواج به عروس داده می‌شود. البته داماد می‌تواند مابقی مهریه را به صورت مدت دار پرداخت کند.

در مراسم [[هندوها در بنگلادش|هندوها]]، تمامی مبالغ تعیین شده به طور نقد در روز مراسم ازدواج دریافت می‌شود.در میان رسوم ازدواج [[هندوها در بنگلادش|هندوها]]، آنان حق ازدواج با patri – family (نسبت‌های فامیلی) را ندارند. در بعضی موارد به آن patri- clan نیز گفته می‌شود. بر اساس قوانین اسلامی، طبق آیین نامه 1961، که در سال 1986 اصلاح شد، مــــردان می‌توانند زن دوم را به شرط رضایت و موافقت همسر اول به عقد خود درآورند. در آیین [[هندوها در بنگلادش|هندوها]]، اجازه طلاق به زن و شوهر داده نشده است، اما می‌توانند در صورت ناسازگاری در زندگی، از یکدیگر جدا شوند.

== نیز نگاه کنید به ==
[[برخی از آداب و رسوم سنتی ازدواج]] در [[چین]]؛ [[آداب و رسوم عروسی در کوبا]]؛ [[مراسم خواستگاری و ازدواج در سنگال]]؛ [[سنت ازدواج در آرژانتین]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در فرانسه]]؛ [[سنت و مراسم ازدواج در مالی]]؛ [[سنت و مراسم ازدواج در ساحل عاج]]؛ [[سنت ازدواج در زیمبابوه]]؛ [[سنت های ازدواج مسلمانان تایلند]]؛ [[سنت های ازدواج شیعیان تایلند]]؛ [[سنت های ازدواج بودائیان تایلند]]؛ [[مراسم سنتی خواستگاری و ازدواج در اوکراین]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در اردن]]؛ [[مراسم ازدواج در اتیوپی]]؛ [[مراسم خواستگاری در سیرالئون]]؛ [[آداب و رسوم ازدواج در قطر]]

== منبع اصلی ==
توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار).

== نویسندگان مقاله ==
محمدمهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی
[[رده:ازدواج، طلاق و فرزند آوری]]

بازگشت به مراسم خواستگاری و ازدواج در بنگلادش.

برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=مراسم_خواستگاری_و_ازدواج_در_بنگلادش»