نمایش مبدأ برای موقعیت زبان فارسی در چین معاصر

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
از اوایل قرن بیستم، با فروپاشی نظام امپراتوری در [[چین]] و ایجاد [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] که همزمان با نهضت مشروطه طلبی در ایران بود، دور تازهای از فعالیت ها برای آشنایی میان ایران و [[چین]] آغاز شد که متأسفانه به دلیل درگیر شدن [[چین]] در جنگ های داخلی و تجاوز [[ژاپن]] به این کشور که سرتاسر نیمه ی نخست این قرن را به خود مشغول کرد، این تلاش ها راه به جایی نبرد. اما پس از استقرار [[جمهوری خلق چین]] در سال1949، و در اواسط دهه ی1950میلادی که رابطه ی سیاسی میان ایران و [[چین]] به دلیل روی کارآمدن [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در این کشور قطع شده بود، یکی از اساتید تاریخ بخش شرق‌شناسی [[دانشگاه پکن در چین|دانشگاه پكن]] به نام پروفسور جی شیان لین كه خود زبان فارسی را در دانشگاه كمبریج یاد گرفته بود، اولین [[زبان فارسی در چین|دوره ی آموزش زبان فارسی]] را با یازده دانشجو در [[دانشگاه پکن در چین|دانشگاه پكن]] آغاز كرد. در سال1960، از آن یازده نفر تنها 4 نفر مدرك تحصیلی(کارشناسی) خود را در رشته ی زبان و ادبیات فارسی اخذ نمودند و در همان دانشگاه تدریس [[زبان فارسی در چین|زبان فارسی]] را پی گرفتند. <ref>اسماعیل پور، ابوالقاسم.(1385). فارسی پژوه ی و ایرانشناسی، در دیدار با پروفسور جان هون نین، ایرانشناس برجسته ی چین. کتاب ماه ادبیات، شماره 105 سال در چین.</ref>

با گسترش روابط سیاسی میان ایران و [[چین]] در اوایل دهه 1970،(آغاز مجدد روابط بین دو کشور در سال 1971میلادی) از همین فارغ‌التحصیلان به عنوان مترجم در سفرهای دیپلماتیك استفاده شد و این گونه بود كه آموزش [[زبان فارسی در چین]]، از میانه ی دهه ی 1970و پس از بیست سال تجربه ی آموزش مستقل در این كشور، از حمایت دولت وقت ایران نیز برخوردار شد. پس از انقلاب اسلامی نیز آموزش زبان فارسی در كشورهای مختلف مورد حمایت دولت‌های وقت قرار گرفت و تلاش اساتید برجسته ی كشور همچون آقایان [https://fa.wikishia.net/view/%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%AC%D8%B9%D9%81%D8%B1_%D8%B4%D9%87%DB%8C%D8%AF%DB%8C دكتر شهیدی]، [https://fa.wikinoor.ir/wiki/%D8%B3%D8%AA%D9%88%D8%AF%D9%87%D8%8C_%D9%85%D9%86%D9%88%DA%86%D9%87%D8%B1 دكتر ستوده]، [http://mahmoudafshar.ir/afsharawarder/%D8%AF%DA%A9%D8%AA%D8%B1-%D8%B3%DB%8C%D8%AF-%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D9%82%DB%8C-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%85%D9%86%D8%AF%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86/ دكتر دبیرسیاقی] و [https://fa.wikifeqh.ir/%D8%B0%D8%A8%DB%8C%D8%AD%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87_%D8%B5%D9%81%D8%A7 ذیبح الله صفا] در تشویق و حمایت از [[ایرانشناسی و ایرانشناسان در چین|ایران‌شناسان و مدرسان زبان فارسی در چین]] قابل توجه و تقدیر بوده است. ترجمه شاهكارهای ادبی زبان فارسی به [[زبان چینی]] شامل شاهنامه فردوسی، مثنوی مولوی، بوستان و گلستان سعدی، رباعیات خیام، دیوان حافظ و نگاشتن فرهنگ لغت فارسی به چینی و بالعكس حاصل تلاش‌های اساتید چینی و حمایت و همكاری اساتید ایرانی زبان و ادبیات فارسی است. <ref>فرازی، مهدی.(1391). مهر ماه ضرورت تقویت روابط فرهنگی ایران و چین؛ آموزش زبان به مثابه ی دیپلماسی فرهنگی. ارایه شده در دومین سمینار بررسی [[روابط فرهنگی ایران و چین]]. سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی.</ref>

حال كه بیش از نیم قرن از آغاز [[زبان فارسی در چین|آموزش زبان فارسی]] به صورت آكادمیك در [[چین]] می‌گذرد، به نظر می رسد علاقه و تلاش دولت مردان، زبان‌آموزان و مدرسان در این كشور، حمایت‌های علاقه‌مندان به فرهنگ و ادب فارسی در بدنه ی دولت‌ و مراکز آموزش عالی ایران از طریق [[رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی ایران در پکن چین|رایزنی های فرهنگی]] و اعزام اساتید مجرب و پیگیری مفاخر علمی و فرهنگی كشورمان، شرایط به گونه‌ای رقم خورده كه [[زبان فارسی در چین|آموزش زبان فارسی در چین]]، برخلاف خیلی از کشورهایی که به صورت سنتی زبان فارسی در دانشگاه های آنها رواج خوبی داشت و تدریس می شد ولی اکنون درحال افول و تنزل است، از وضعیت نسبتا خوب و روبه رشدی برخوردار است. وجود [[کرسی ها، مراکز آموزشی و استادان زبان فارسی در چين|مراكز مختلف آموزش زبان فارسی]] در [[دانشگاه پکن در چین|دانشگاه‌های پكن]]، [[شانگهای]] و چند دانشگاه دیگر كه اخیرا تفاهم‌نامه‌های همكاری میان دانشگاه‌های ایرانی و چینی منعقد شده است، در كنار پژوهشگاه فرهنگ ایران در دانشگاه [[پکن|پكن]] كه از سال 1991 به فعالیت خود مشغول است، آموزش‌های پراكنده و مقطعی [[زبان فارسی در چین|زبان فارسی]] در دانشگاه نظامی لویانگ و دانشگاه رادیو و تلویزیون [[چین]]، سبب شده تا امروز در بسیاری از مراكز دولتی [[چین]] از وزارت خارجه و وزارت بازرگانی گرفته تا [[رادیو در چین|رادیو چین]]، نیروهایی متخصص و [[زبان فارسی در چین|آشنا به زبان فارسی]] حضور داشته و روابط همه جانبه ی دو كشور را تسهیل و تسریع می‌كنند. وجود [[مراکز ایران پژوهی در چین|مراكز متعدد ایران‌شناسی در چین]] و تأسیس مراكزی جدید خبر از تخصصی شدن حوزه ی مطالعات ایران در این کشور می دهد<ref>سابقی، علی محمد.(1390). روابط فرهنگی ایران و چین به قدمت تاریخ، به لطافت ابریشم. کتاب آسیا 7، ویژه ی [[روابط ایران و چین]]. مؤسسه ی فرهنگی مطالعات و تحقیقات بین المللی ابرار معاصر. تهران.</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[زبان فارسی در چین]]؛ [[پیشینه ی زبان فارسی در چین]]؛ [[عوامل توسعه و ترویج زبان فارسی در چین]]؛ [[نقش زبان فارسی در پیدایش زبان های بومی اسلامی در چین]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد سوم ص 1430.

== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:زبان و ادبیات فارسی]]
بازگشت به موقعیت زبان فارسی در چین معاصر.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=موقعیت_زبان_فارسی_در_چین_معاصر»