نمایش مبدأ برای نهادها و سازمان‌های فرهنگی بنگلادش

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
نهادها و سازمان‌های فرهنگی دولتی و غیردولتی در [[بنگلادش|کشور بنگلادش]] شامل موسسات فرهنگی، موسسات و سازمان‌های دولتی شامل [[اداره باستان شناسی و موزه ها در بنگلادش|اداره باستان شناسی و موزه ها]]، [[آرشیو ملی بنگلادش]]، [[دايره حق طبع و نشر داكا|دایره حق طبع و نشر داکا]] است که در ذیل شرح داده شده است:

=== موسسات فرهنگی ===
به منظور نظارت بر عملکرد موسسات دولتی، موسسات خودگردان و مؤسسات خصوصی، دولت [[بنگلادش]] چندین وزارتخانه را به این کار اختصاص داده است. هر یک از این وزارتخانه‌ها از نوع فعالیت مؤسسات تحت اختیارشان کاملاً آگاهی داشته و بر آن ها نظارت می‌کنند. از جمله وزارتخانه‌های مهم در این زمینه، می توان به وزارت فرهنگ [[بنگلادش]] اشاره کرد.

=== موسسات (سازمان های) دولتی ===

==== [[اداره باستان شناسی و موزه ها در بنگلادش|اداره باستان شناسی و موزه‌ها]] ====
در خلال اجرای قوانین انگلیسی در شبه قاره هند، سازمان باستان شناسی کشور هند آغاز به کار کرد. بعد از سال 1947 شعبات این سازمان در بخش پاکستان نشین کشور هند، دایره باستان شناسی [[پاکستان]] نام گذاری شد. دفتر مرکزی این سازمان در غرب [[پاکستان]] واقع شده که شعبه هایی از آن در شهر [[داكا|داکا]] دایر شده است. این شعبه در پایتخت ایالت شرقی، وظیفه نگهداری و حفاظت از اشیاء تاریخی و مکان‌ها و موزه‌های باستان شناسی را برعهده دارد. این مطلب اغلب در آموزش به دانش آموزان و در هنگام بازدید معلمان، مربیان و سایر بازدیدکنندگان از موزه باستان شناسی [[داكا|داکا]] عنوان شده و منتج به کسب دیدگاهی ارزشمند از گذشته کشور و ساماندهی تاریخچه کشور می‌شود. عملکردهای اصلی اداره باستان شناسی و موزه کشور [[بنگلادش]]، به قرار زیر است:

1. نگهداری و حفاظت از میراث ملی ِفرهنگی؛

2. حمایت از بناهای یادبود باستانی مطابق لایحه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛

3. نگهداری، حفاظت و تعمیر بناهای یادبود تاریخی سراسر کشور مطابق قانون آثار تاریخی و باستان شناسی؛

4. طرح و برنامه ریزی به منظور تجسس و اکتشاف اشیاء و بناهای تاریخی؛

5. شناسایی و کشف مکان های باستانی قبل از طراحی جهت حفاری؛

ِ6. رمز خوانی و مطالعه آثار ثبت شده باستانی نظیر کتیبه‌ها، کلیشه‌های مسی، سکه‌ها و نسخه‌های خطی به زبان‌های سانسکریت، [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D8%B9%D8%B1%D8%A8%DB%8C عربی] و [https://iranology-e.ir/index.php?title=%D9%81%D8%A7%D8%B1%D8%B3%DB%8C فارسی]؛

7. نظارت بر اشیاء تاریخی مطابق لایحه اشیاء تاریخی مصوب سال 1968؛

8. انتشار کتاب‌ها، بروشورها، دفترچه‌های راهنما، کارت پستال‌ها و استفاده از سایر موارد تبلیغاتی جهت ارائه میراث فرهنگی و ارائه اطلاعات موثق به محققین و دانشمندان ملی و بین‌المللی برای ترغیب آن‌ها به مطالعه فرهنگ کشور و ساماندهی تاریخی آن؛

9. انجام بررسی‌های جامع و سیستماتیک برای تهیه اسناد کاملی از مساجد و بناهای یادبود تاریخی و بناهایی که از لحاظ فرهنگی دارای اهمیت می‌باشند. اسناد همه مراکز فرهنگی ِ تاریخی حفاظت شده و حفاظت نشده مشمول این بررسی می‌باشند؛

10. جمع‌آوری اشیاء تاریخی و مطالعه و تحقیق در مورد آن‌ها؛

11. برپایی کتابخانه‌های تخصصی در زمینه فرهنگ باستان؛

12. انجام تحقیقات متعدد در زمینه میراث فرهنگی کشور؛

13. حفاظت از بناهای یادبود، اشیاء تاریخی منقول متعلّق به اماکن باستانی یا غیرباستانی و همچنین اشیاء داخل موزه‌ها در برابر مواد شیمیایی و تأثیرات محیطی؛

14. هماهنگی با فعالیت‌های هیأت اعزامی سازمان علمی، تربیتی و فرهنگی ملل متحد<ref name=":02">برگرفته از https://www.unesco.org</ref> برای حفاظت و ساماندهی میراث فرهنگی کشور؛

15. برقراری ارتباطات فرهنگی میان وزارت فرهنگ و مؤسسات آموزشی از قبیل دانشگاه‌ها و موزه‌های خودگردان.
[[پرونده:Archive.jpg|بندانگشتی|ساختمان آرشیو ملی بنگلادش ، قابل بازیابی از https://www.tbsnews.net/features/panorama/national-archives-inside-bangladeshs-largest-repository-historical-documents]]

==== [[آرشیو ملی بنگلادش]] ====
تاریخچه تشکیل آرشیو ملّی در [[بنگلادش]] به زمان تهاجم بریتانیا به این کشور و اجرای قوانین انگلیسی در این شبه قاره، بر می‌گردد. در آن زمان دبیرخانه اجرایی دولت با همکاری وزارتخانه‌های جدید شروع به فعالیت در راستای افتتاح ادارات و مؤسسات جدید کردند. در نتیجه اداره ثبت سلطنتی در سال 1891 به خزانه هایی برای نگهداری و ضبط پرونده‌های دبیرخانه در کلکته تبدیل شد و گشایش یافت. بعدها این اداره به شهر دهلی انتقال یافته و تحت عنوان آرشیو ملّی هندوستان به کار خود ادامه داد. پس از تجزیه کشور هند در سال 1947، آرشیو ملی [[پاکستان]] در کراچی در سال 1951 تأسیس شد. پس از استقلال [[بنگلادش]] و جدایی از قلمرو [[پاکستان]] در سال 1971، دولت جمهوری [[بنگلادش]] آرشیو ملّی کشور را در سال 1973 در شهر [[داكا|داکا]] و تحت حمایت و نظارت خود و با عنوان زیرمجموعه ای از اداره آرشیوها و کتابخانه‌های [[بنگلادش]] دایر کرد.

دولت جمهوری [[بنگلادش]] رسماً در سال 1983 فرمان تأسیس آرشیوهای ملّی<ref name=":1">برگرفته از https://globalenergymonitor.org/fa/coalwire-tag/bangladesh/</ref> برای نگهداری و حفاظت از اسناد دائمی دولتی را صادر کرد. بر طبق این فرمان شورای مشاور آرشیوهای ملی با تعداد 13 عضو مشتمل بر نمایندگانی از وزارتخانه‌ها و دانشگاه‌های مختلف برای اجرای این فرمان، دایر شد. از جمله عملکرد آرشیوهای ملّی [[بنگلادش]]<ref name=":1" /> می‌توان نمونه‌های زیر را نام برد:

1. حفاظت و نگهداری از اسناد دولتی؛

2. تأسیس و حمایت از کلکسیون‌های خصوصی؛

3. تلاش برای گسترش هر چه بیشتر نشریات، روزنامه‌ها، ماه نامه‌ها و آثار چاپی دولتی؛

4. ایجاد آرشیوهای کتابخانه‌ای برای استفاده محققان و دانشمندان؛

5. برقراری رابطه با مؤسسات خارجی که عضویی از شورای بین‌المللی آرشیوهای ملّی می باشند؛

6. ارائه خدمات مشاوره به مؤسسات دولتی و خصوصی برای نگهداری و اعاده اسناد مهم تاریخی؛

7. ارائه اطلاعات مرجع به دانشمندان محقق، مناسب با موضوع پروژه‌های تحقیقاتی آنها؛

8. اجرای حکم آرشیوهای ملّی مصوب سال 1983.

==== [[دايره حق طبع و نشر داكا|دایره حق طبع و نشر داکا]] ====
دایره حق طبع و نشر در واقع اداره‌ای نیمه قضایی است که با وزارت فرهنگ، ارتباط تنگاتنگ داشته و تحت نظارت دولت اداره می‌شود. این اداره طی فرمان حق طبع و نشر مصوب سال 1962 و اصلاحیه مصوبه در سال 1978 در [[داكا|داکا]] تأسیس شد. عملکردهای این اداره در ادامه می آید:

1. اختصاص حق طبع و نشر و اجرای قانون مصوّب سال 1962 در مورد ادبیات، نمایشنامه، موسیقی، آثار هنری، آثار فیلم برداری، آثار باستانی، دست نوشته ها و آثار نمایشی؛

2. ارائه مجوز به اجرای اثر هنری یا نمایشی در ملاء عام یا نمایش آن در رادیو تلویزیون و ...؛

3. ارائه مجوز به تجدید چاپ و نشر آثار هنری که شامل موارد هنری ذکر شده را در بر می‌گیرد؛

4. ارائه مجوز به نشر ترجمه اثر ادبی یا نمایشنامه به زبان‌های گوناگون؛

5. جلوگیری از انتشار و ورود نسخه‌های غیرقانونی آثار هنری دارای حق طبع و نشر؛

6. اعطای حق تألیف به آثار هنری ادبی، نمایشنامه، آثار موسیقی و ...؛

7. نظارت بر کار انجمن‌های هنری از لحاظ نرخ، هزینه، حق تألیف و اینکه آیا چنین انجمن‌هایی صلاحیت جمع‌آوری کمک‌های مالی به دست آمده از اجراهای مختلف هنری برای هزینه در کارهای عام المنفعه را داشته یا فاقد چنین صلاحتی می‌باشند؛

8. اعمال قدرت در زمینه هنر طبق فرمان مصوب 1962؛

9. ارائه تبصره‌های قانونی گوناگون به دبیرخانه و اتخاذ تصمیمات و انجام بحث و بررسی‌های متوالی در خصوص عملکرد قانون حق طبع و نشر بر طبق بخش 45 از فرمان حق طبع و نشر دولت مصوب سال 1962؛

10. برقراری ارتباط با سازمان‌های بین المللی نظیر [https://www.unesco.org/en یونسکو] و WIPO<ref>برگرفته از https://www.wipo.int/portal/en/index.html</ref> (شایان ذکر است که کشور [[بنگلادش]] اکنون عضو ثابتی از [https://www.unesco.org/en سازمان UNESCO (یونسکو)]<ref name=":02" /> معرفی شده و احتمالاً به کنوانسیون Berne ملحق خواهد شد)؛

11. رسیدگی رسمی و قضاوت در مورد اختلافات موجود در ثبت حق چاپ.

== نیز نگاه کنید به ==
[[نهادها و سازمان‌های فرهنگی کانادا]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی لبنان]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی افغانستان]]؛ [[مراکز و نهادهای فرهنگی چین]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی تونس]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی روسیه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سنگال]]؛ [[نهادها و سازمان های فرهنگی فرانسه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی ساحل عاج]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سوریه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سودان]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی زیمبابوه]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اوکراین]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اسپانیا]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اردن]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سیرالئون]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی قطر]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی تایلند]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اوکراین]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اسپانیا]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی اردن]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی سیرالئون]]؛ [[نهادها و سازمان‌های فرهنگی قطر]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
توسلی، محمد مهدی، علی زاده کندی، عزیز، توسلی، سینا(1391). جامعه و فرهنگ [[بنگلادش]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار).

== نویسندگان مقاله ==
محمد مهدی توسلی، عزیز علی زاده کندی و سینا توسلی
بازگشت به نهادها و سازمان‌های فرهنگی بنگلادش.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نهادها_و_سازمان‌های_فرهنگی_بنگلادش»