نمایش مبدأ برای نوگرایان تونس

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[نوگرایان تونس|نوگرایان معاصر تونس]]، گروه وسیعی از [[اسلام و مسلمانان تونس|مسلمانان تونس]]، به‌ویژه دانشگاهیان این کشور را دربر می‌گیرد که به دلیل تشابه‌های فکری با جریان کلامی اسلامی معتزله به‌اشتباه آن‌ها را نومعتزلیان می‌نامند؛<ref name=":1">ناصری طاهری، عبدالله (۱۳۷۵). مقدمه‌ای بر تاریخ سیاسی اجتماعی شمال آفریقا از آغاز تا ظهور عثمانی‌ها. تهران: [https://etehran.farhang.gov.ir/fa/mizkhedmat/mojavez/nashr سازمان چاپ و انتشارات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی]،ص247.</ref> جریان فرهنگی نوگرای معاصر تونس از شاخه‌های متعددی مانند [[نوگرایان تونس|نوگرایان]] لیبرالی، لائیکی و حتی [[کمونیست در تونس|کمونیستی]] تشکیل می‌شود. شاخه‌هایی که اندیشه‌های آن‌ها از گستره چشمگیری در لایه‌های پیدا و ناپیدای جامعه و فرهنگ [[تونس]] برخوردار است. 

منظور از لائیک‌گرایی در میان جریان فرهنگی [[نوگرایان تونس|نوگرای معاصر تونس]]، بی‌دینی نیست؛ بلکه جریانی است که اعتقاد به اسلام را بیشتر امری شخصی می‌داند و تحت‌تأثیر فضای سنگین اسلام‌هراسی موجود در منطقه، بر ناکارآمدبودن دین در عرصه‌های سیاسی تأکید دارد و نقشی برای دین در عرصه مدیریت جامعه قائل نیست. البته این تفکر لائیک وقتی در قالب سیاست وارد می‌شود، از دین استفاده ابزاری می‌کند؛ سیاستی که دین را خادم دولت می‌داند، نه دولت را خادم دین؛ مثلا حبیب بورقیبه در ماه مبارک رمضان آب می‌نوشد و می‌گوید کشور ما چون در مرحله سازندگی است و این خود یک عبادت است، بنابراین وجوب روزه ساقط است و از علمای [[تونس]] می‌خواهد تا موافق با این امر حکومتی فتوا دهند، درخواستی غیر قرآنی که با واکنش تند شیخ طاهر بن عاشور (د۱۹۷۳م) در پاسخ به این جسارت بورقیبه مواجه می‌شود؛ آنجا که شیخ می‌گوید:<blockquote>«صدق الله وکذب بورقیبه»؛ «خدا راست گفت؛ بورقیبه دروغ می‌گوید».</blockquote>از نمونه‌های دیگر استفاده ابزاری از دین در سیاست توسط جریان فرهنگی سیاسی لائیک و لیبرال در [[تونس]] معاصر می‌توان به دولتی‌کردن منصب فتوا اشاره کرد؛ منصبی که پیش از استقلال زیتونه، به‌گونه‌ای مسالمت‌آمیز در اختیار فقهای [[جامع زیتونه تونس|جامع اعظم زیتونه]] متشکل از فقیهان [[مذهب مالکی تونس|مالکی]] و [[مذهب حنفی تونس|حنفی]] قرار داشت و بورقیبه آن را با هدف دراختیارداشتن نبض دینی مردم [[تونس]] غصب کرد. برخورداری از روحیه جست‌وجوی حقیقت از طریق بازخوانی میراث عربی اسلامی، به‌ویژه در میان [[نوگرایان تونس|نوگرایان]] دانشگاهی، تمایل به دستاوردهای نوین تمدن غرب با محوریت [[فرانسه]] و نقد شدید فهم دینی [[سنت‌گرایان تونس|سنت‌گرایان]] از مهم‌ترین شاخص‌های فرهنگی [[نوگرایان تونس|نوگرایان معاصر تونس]] است. این جریان بر جدایی دین از سیاست و فردی‌بودن گرایش‌های دینی تأکید دارد و استفاده از دستاوردهای مدرنیته را برای توسعه و پیشرفت [[جامعه و نظام اجتماعی تونس|جامعه تونس]] ضروری می‌داند. بیشتر [[نوگرایان تونس|نوگرایان معاصر تونس]] طرفدار آزادی‌های فردی، به‌ویژه در اندیشه و بیان هستند و معتقدند ارزش‌های مدرنی مانند آزادی و احترام در فرهنگ و تمدن غرب بیش از جهان اسلام وجود دارد؛ جریان‌های فرهنگی معاصر فرانسه از حمایت‌کنندگان مهم [[جریان های فکری موثر تونس|جریان‌های فرهنگی معاصر تونس]]، به‌ویژه جریان‌های لیبرال و لائیک هستند؛ افرادی مانند دکتر محمد طالبی،[i] دکتر عبدالمجید شرفی[ii] و دکتر هشام جعیط[iii] از برجسته‌ترین شخصیت‌های آکادمیک و دانشگاهی [[نوگرایان تونس|نوگرای تونس]] هستند.گفتنی است بسیاری از نخبگان [[نوگرایان تونس|نوگرا]] به‌ویژه دانشگاهیان با افکار اندیشمندان معاصر شیعه، مانند دکتر علی شریعتی و شهید سیدمحمدباقر صدر آشنا هستند.<ref>عصمتی‌بایگی، سیدحسن (1395). جامعه و فرهنگ [[تونس]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی, هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی], ص 106-103.</ref>

== پاورقی ==
<small>[i]</small> <small>دکتر طالبی متولد ۱۹۲۱ میلادی و فارغ‌التحصیل [[مدرسه صادقیه]] است؛ او دکتری را از فرانسه گرفته و دارای تخصص در زبان‌شناسی عربی و تاریخ اسلام است، مدیریت دانشکده ادبیات و علوم انسانی تونس و ریاست فرهنگستان تونس را در کارنامه اجرایی خود دارد و کتاب‌های متعددی به زبان‌های فرانسه و عربی، مانند هستی‌شناسی قرآن (فرانسوی)، اندیشمند آزاد در اسلام (فرانسوی)، شکوائیه‌ای برای اسلام معاصر (فرانسوی)، عیال‌الله (عربی) لیطمئن قلبی (عربی)، امت میانه اسلام (عربی)، چالش‌های معاصر (عربی) اسلام و گفت‌وگو (عربی) نوشته است، توجه به موضوع ایمان و چیستی آن، نه تنها از شاخص‌های اندیشه‌ای این متفکر برجسته تونس، بلکه جهان معاصر عرب است.</small>

<small>[ii] دکتر شرفی متولد ۱۹۴۹ میلادی و متخصص در ادبیات و علوم انسانی است، او از اندیشمندان برجسته [[تونس]]، بلکه جهان عرب، به‌ویژه در نظریه‌پردازی پیرامون تاریخ اندیشه اسلامی است؛ ریاست دانشکده ادبیات تونس، استادی کرسی تمدن عربی و اسلامی و مقایسه ادیان و عضو مؤسس سازمان عقل‌گرایان روشن‌فکر عرب از مناصب علمی این اندیشمند پرکار است؛ مجموعه کتاب‌های تحت اشراف او به نام لبنات (آجرها) که پیرامون چیستی و چگونگی بازخوانی میراث عربی اسلامی نوشته شده، خواندنی است؛ تعدادی از دیگر کتاب‌های او عبارت است از: اسلام و مدرنیته (عربی)؛ مدرن‌کردن اندیشه اسلامی (عربی)؛ اسلام میان رسالت و تاریخ (عربی)؛ امانت‌داری یا ازهم‌گسیختگی (فرانسه).</small>

<small>[iii] دکتر جعیط متولد ۱۹۳۵ میلادی، نویسنده، مورخ و اندیشمند معروف [[تونس]] و جهان عرب است که دکتری خویش را در رشته تاریخ اسلامی از دانشگاه [[پاریس]] گرفته است. او تألیفات متعددی به زبان‌های فرانسه و عربی</small>

== کتابشناسی ==
بازگشت به نوگرایان تونس.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نوگرایان_تونس»