نمایش مبدأ برای نیروهای مسلح اتیوپی

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
[[پرونده:ارتش اتیوپی.jpg|بندانگشتی|ارتش اتیوپی (1403). برگرفته از سایت anadolu ajansi، قابل بازیابی از [https://www.aa.com.tr/fa/%D8%AC%D9%87%D8%A7%D9%86/%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%B4-%D8%A7%D8%AA%DB%8C%D9%88%D9%BE%DB%8C-%DA%A9%D9%86%D8%AA%D8%B1%D9%84-%D8%AF%D9%88-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D8%AA%D8%B1%D8%A7%D8%AA%DA%98%DB%8C%DA%A9-%D8%B1%D8%A7-%D8%A8%D9%87-%D8%AF%D8%B3%D8%AA-%DA%AF%D8%B1%D9%81%D8%AA/2050904 https://www.aa.com.tr/fa/]]]
نام و عنوان رسمی ارتش و قوای مسلح [[اتیوپی]]" نیروی ملی دفاعی اتیوپی" (ENDF) است. ارتش [[اتیوپی]] تحت نظارت وزارت دفاع این کشور قرار دارد که هدایت نیروی زمینی، نیروی هوایی و صنایع نظامی اتیوپی را در اختیار دارد. ارتش این کشور در حال حاضر دربرگیرنده دو نیروی نظامی و هوایی است و از زمان استقلال اریتره نیروی دریایی خود را از دست داده‌است. 

تعداد پرسنل و تجهیزات ارتش [[اتیوپی]] در دهه‌های 1960 تا 1990 بدلیل آغاز جنگ داخلی اریتره و جنگ با سو[[مالی]] بنحو قابل توجهی افزایش یافت و دولتمردان این کشور با خرید جنگ افزارهای جدید و مدرن از کشورهای بلوک غرب و شرق و سربازگیری گسترده ارتش بسیار نیرومندی تاسیس کردند به گونه‌ای که ارتش اتیوپی به سومین ارتش قدرتمند آفریقا (پس از [[مصر]] و آفریقای جنوبی) مبدل گشت. 

امکانات و تجهیزات دفاعی این کشور در جریان جنگ با اریتره نیز هرچه بیشتر افزایش یافت و این کشور با کمک تجهیزات خود موفق به وارد آوردن شکست‌های سنگینی بر ارتش اریتره گردید. پس از جنگ [[اتیوپی]] و اریتره در سال 2000، دولتمردان کشور به تدریج درصدد کاهش تعداد پرسنل ارتش که هزینه بسیار سنگینی بر بودجه عمومی کشور وارد‌ می‌ آورد برآمدند. از این روی تعداد نیروهای نظامی بتدریج از 400 هزار نفر در سال 2002 به 300 هزار نفر کاهش یافت.

نظامیان [[اتیوپی]] طی دهه گذشته در برخی عملیات صلح طلبانه تحت پوشش سازمان ملل در کشورهایی همچون لیبریا شرکت جسته‌اند. همان گونه که اشاره شد درحال حاضر ارتش [[اتیوپی]] شامل دو نیروی زمینی و هوایی است و از سال 1993 از داشتن نیروی دریایی محروم گشته‌است. امکانات دریایی این کشور پس از استقلال اریتره در آن کشور باقی ماند و کشتی‌های نیروی دریایی اتیوپی مستقر در جیبوتی نیز فروخته شد. [[اتیوپی]] دارای صنایع نظامی و کارخانجات اسلحه سازی نیز است که برخی تسلیحات و جنگ افزار مورد نیاز ارتش را تولید‌ می‌کنند.

تعدادی از تأسیسات مربوط به صنایع نظامی [[اتیوپی]] عبارتند از:

* مجموعه مهندسی ساخت تسلیحات گافات (Gafat)؛
* مجموعه مهندسی موتوری بیشوفتو (Bishoftu)؛
* مجموعه صنایع مهندسی هوایی دجن (Dejen)؛
* مجموعه مهندسی ساخت تسلیحات هومیکو (Homicho)؛
* کارخانه نورد و لوله زوکولا (Zuqulla).

[[اتیوپی]] بخش اعظم تجهیزات نظامی و جنگ افزارهای خود را از کشورهای آمریکا، اسرائیل، ایتالیا و [[روسیه]]، خریداری‌ می‌کند. سن خدمت سربازی در این کشور 18 سال است و خدمت سربازی در صورت فراخوان برای پیوستن به نیروهای مسلح اجباری است. تعداد پرسنل فعال ارتش [[اتیوپی]] در سال 2012 در حدود 200000 نفر و بودجه دفاعی این کشور در سال 2012، 450‌ می‌لیون دلار (معادل 5/4 درصد از کل بودجه کشور) بوده‌است<ref>برگرفته از http://www.globalsecurity.org/military/world/ethiopia/army.htm</ref>.

== نیز نگاه کنید به ==
[[نیروهای مسلح روسیه]]؛ [[نیروهای مسلح تونس]]؛ [[نیروهای مسلح ژاپن]]؛ [[نیروهای مسلح کانادا]]؛ [[نیروهای مسلح کوبا]]؛ [[نیروهای مسلح لبنان]]؛ [[نیروهای مسلح مصر]]؛ [[نیروهای مسلح سنگال]]؛ [[نیروهای مسلح آرژانتین]]؛ [[نیروهای مسلح فرانسه]]؛ [[نیروهای مسلح اسپانیا]]؛ [[نقش ارتش سرخ در تحولات چین]]؛ [[نیروهای مسلح سودان]]؛ [[نیروهای مسلح اوکراین]]؛ [[نیروهای مسلح ساحل عاج]]؛ [[نیروهای مسلح اردن]]؛ [[نیروهای مسلح زیمبابوه]]؛ [[نیروهای مسلح قطر]]؛ [[نیروهای مسلح سیرالئون]]؛ [[نیروهای مسلح مالی]]؛ [[نیروهای مسلح قزاقستان]]؛ [[نیروهای مسلح گرجستان]]؛ [[نیروهای مسلح تاجیکستان]]؛ [[نیروهای مسلح امارات متحده عربی]]؛ [[نیروهای مسلح تایلند]]

== کتابشناسی ==
<references />

== منبع اصلی ==
عرب احمدی، امیر بهرام، کریمی، مهرداد (1392). جامعه و فرهنگ [[اتیوپی]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی] (در دست انتشار)، ص 126-128.

== نویسندگان مقاله ==
امیر بهرام عرب احمدی و مهرداد کریمی
[[رده:نیروهای مسلح]]
بازگشت به نیروهای مسلح اتیوپی.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=نیروهای_مسلح_اتیوپی»