نمایش مبدأ برای هنرهای تجسمی در افغانستان

به دلیل زیر، اجازهٔ ویرایش این صفحه ندارید:
عملی که درخواست کرده‌اید منحصر به کاربران این گروه است: کاربران.
می‌توانید مبدأ این صفحه را ببینید و رونوشت بردارید:
هنرهایی مانند [[نقاشی افغانستان|نقاشی]]، تذهیب، مینیاتور، خطاطی، مجسمه‌سازی و تریینی رشد زیادی در [[افغانستان]] داشته است، این هنرها قبلا در قالب ساختن بت‌ها و بتخانه‌های بزرگ (برای مثال، در بامیان) و مناره‌های بزرگ (مانند غور و [[هرات]]) شکل‌گرفته بود؛ ولی پس از ورود اسلام در ساختن مساجد، مدارس دینی، مراقد مبارکه و... ظاهر شد؛ مانند مسجدجامع [[هرات]]، مسجدجامع غزنی، روضه شریف در [[مزار شریف]]، بنای امامزاده‌ها و قبور پیران و مشایخ. از هنرهای ذکرشده برای تزیین، زیباسازی، رنگ‌آمیزی و افزایش جذابیت بناها استفاده می‌شد. 

=== [[مجسمه سازی در افغانستان|مجسمه سازی]] ===
[[پرونده:مجسمه سازی افغانستان.jpg|بندانگشتی|مجسمه یازی. برگرفته از سایت علی بابا، قابل بازیابی از https://www.alibaba.ir/mag/world-tourism/afghanistan-attractions/]]مجسمه‌سازی قدمتی دیرین در [[افغانستان]] دارد و مراحل باشکوه متفاوتی را پشت سر نهاده است: این هنر در دوره کوشانیان و تیموریان به بالاترین مرتبه خود رسید. بخش عمده آثار پدیدآمده و برجای‌مانده مربوط به این دو دوره است. از زیباترین آثار مجسمه‌سازی می‌توان به [[مجسمه‌های بودا در افغانستان|مجسمه‌های بودا]] و سمچ‌های آن در بامیان، پیش از آن در موندیگک قندهار، پنجوایی [[قندهار]] و تپه کلان در جلال‌آباد اشاره کرد که آثاری هم در آنها به دست آمده است. تذهیب قدمتی دیرین در افغانستان دارد و به دوران پیش از اسلام می‌رسد؛ ولی در عصر تیموریان به بالاترین رشد خود رسید. تذهیب هنر زرنگاری و گل و بوته‌سازی نیز خوانده شده و از این هنر برای نوشتن کلمات قرآن با آب‌طلا استفاده می‌شده است. مینیاتور در هنرهای تجسمی کاربرد زیادی دارد و در گذشته، با خط و خوشنویسی و تذهیب در ارتباط نزدیک بود و زینت‌افزای کتاب‌های‌گران‌بها، مانند شاهنامه و رباعیات خیام بود.کمال‌الدین بهزاد از بزرگان این رشته هنری است.

از هنرهای فوق و هنرهای تزیینی برای گلدوزی روی پارچه‌ها و تزیین لباس‌ها، طراحی و نقش و نگارگری روی ظروف و ابزارآلات مختلف استفاده می‌شده است.

=== [[خوشنویسی در افغانستان|خوشنویسی]] ===
هنر خطاطی و خوشنویسی بارزترین هنر اسلامی است و در سراسر تاریخ اسلامی رواج و رونق داشته است؛ ولی اوج این هنر مربوط به عصر تیموری است که رواج فراوانی یافت و به کمال خود رسید و خطاطان و خوشنویسان بزرگی، مانند خواجه تاج‌الدین اختیار، عبدالحی، خواجه عبدالله مروارید، میرعلی هروی به ظهور رسیدند. آثار خطاطان در مسجدجامع [[هرات]]، بناهای تاریخی مختلف، [[زیارتگاه های افغانستان|زیارتگاه‌ها]]، بعضی کتاب‌ها و نوشته‌ها، مانند الهی‌نامه خواجه عبدالله انصاری، قرآن، مراقد چهارده معصوم علیه‌السلام، مراقد شهدا و تابلوهای مختلف مشاهده می‌شود. در دوره حکومت درانی نیز خطاطانی، مانند میر عبدالرحمان حسینی، محمدحسین سلجوقی، محمدیعقوب خان کابلی و میرزا عبدالغفور هروی ظاهر شدند. بسیاری از [[صنایع دستی افغانستان|صنایع‌دستی]]، مانند شیشه‌گری، سنگ‌تراشی، حکاکی، خراطی روی چوب، کاشی‌کاری، تولید ظروفی مانند آفتابه، لگن، قاشق و کارد که جنبه هنری داشته یا از هنر برای تزیین آنها استفاده می‌شده، کاربرد و توسعه فراوانی در [[افغانستان]] داشته است، از این میان سنگ‌تراشی و حکاکی پررونق‌ترین آنها بوده و نمونه‌های آن را می‌توان در بناها و روی قبور اولیا و مشایخ مشاهده کرد.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 254-256.</ref>

== نیز نگاه کنید به ==
[[هنرهای تجسمی در تایلند]]؛ [[هنرهای تجسمی در مصر]]؛ [[هنرهای تجسمی در سنگال]]؛ [[هنرهای تجسمی اردن]]؛ [[هنرهای تجسمی کوبا]]؛ [[هنرهای تجسمی در بنگلادش]]

== کتابشناسی ==
<references />
[[رده:هنرهای تجسمی]]
بازگشت به هنرهای تجسمی در افغانستان.
برگرفته از «https://dmelal.ir/index.php?title=هنرهای_تجسمی_در_افغانستان»