جامعه مصر: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی « جامعه مصر از قدیمیترین جوامع انسانی برروی کره زمین است. پیدایش و تکوین این جامعه و ارتباط تنگاتنگی با عوامل محیطی و تعامل انسان با محیط پیرامونی در دو سوی کرانه رودخانه نیل داشته است. پایههای اساسی جامعه مصر آنگاه استوار شد که انسان مصری تو...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Social pyramid.jpg|بندانگشتی|طبقات اجتماعی مصر باستان]]جامعه [[مصر]] از قدیمیترین جوامع انسانی برروی کره زمین است. پیدایش و تکوین این جامعه و ارتباط تنگاتنگی با عوامل محیطی و تعامل انسان با محیط پیرامونی در دو سوی کرانه رودخانه نیل داشته است. پایههای اساسی [[جامعه مصر]] آنگاه استوار شد که انسان مصری توانست راههایی را برای تعامل با رودخانه نیل کشف کند. نتیجه این کشف، آشنایی با کشاورزی (در حدود 5000 سال ق.م) بوده است. زان پس، مردمان مصر اماکن زیست خود را در کرانههای این رودخانه شکل داده و زندگی آنان در روندی اجتماعی رو به تکوین گزارد. جامعه مصر توانسته است علیرغم فراز و فرودهای بسیار و مواجهه با اقوام و ملتهای مهاجم در دورههای نسبتا طولانی و امتزاج اجتماعی و فرهنگی با آنها، اشکال حیات خود را حفظ کند .<ref>صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص107</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[جامعه و نظام اجتماعی مصر]] | |||
== کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۰۷
جامعه مصر از قدیمیترین جوامع انسانی برروی کره زمین است. پیدایش و تکوین این جامعه و ارتباط تنگاتنگی با عوامل محیطی و تعامل انسان با محیط پیرامونی در دو سوی کرانه رودخانه نیل داشته است. پایههای اساسی جامعه مصر آنگاه استوار شد که انسان مصری توانست راههایی را برای تعامل با رودخانه نیل کشف کند. نتیجه این کشف، آشنایی با کشاورزی (در حدود 5000 سال ق.م) بوده است. زان پس، مردمان مصر اماکن زیست خود را در کرانههای این رودخانه شکل داده و زندگی آنان در روندی اجتماعی رو به تکوین گزارد. جامعه مصر توانسته است علیرغم فراز و فرودهای بسیار و مواجهه با اقوام و ملتهای مهاجم در دورههای نسبتا طولانی و امتزاج اجتماعی و فرهنگی با آنها، اشکال حیات خود را حفظ کند .[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ صدر هاشمی، سید محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل مصر. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، ص107