زبان فارسی در مدارس کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''. آموزش زبان فارسي در مدارس ايراني- كانادايي''' منظور از مدارس ايراني مدارسي است كه هزينه آنها به عهده دولت كانادا نيست. اين مدارس خود به دو دسته مدارس رسمي و مدارس غيررسمي تقسيم مي‌شوند. '''1.1. مدارس رسمي:''' در اين كشور سه مدرسه رسمي (دو مدرسه در...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== آموزش زبان فارسی در مدارس ایرانی- کانادایی === | |||
منظور از مدارس ایرانی مدارسی است که هزینه آن ها به عهده دولت [[کانادا]] نیست. این مدارس خود به دو دسته مدارس رسمی و مدارس غیررسمی تقسیم می‌شوند. | |||
==== مدارس رسمی ==== | |||
در این کشور سه مدرسه رسمی (دو مدرسه در تورنتو و یک مدرسه در مونترال) وجود دارد. یک مدرسه نیمه‌رسمی نیز در محل فرهنگسرای ایران در اوتاوا دایر بوده است. این مدارس مورد تأیید اداره کل مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش هستند و کتاب‌های درسی و برنامه تحصیلی آن ها توسط وزارت آموزش و پرورش اشاره تعیین و تامین می‌شود. | |||
تقریباً تمامی درس‌های مدارس ایران در مدارس خارج از کشور نیز تدریس می‌شود و متون و کتب درسی مشابه مدارس داخلی است. تعداد روزها و ساعات تدریس نیز باید به اندازه مدارس داخل کشور باشد. این برنامه تنها در شرایط خاص قابل تغییر است. | |||
==== مدارس غیررسمی ==== | |||
مدارسی هستند که با نظر مؤسسان و اولیای دانش‌آموزان راه‌اندازی و اداره می‌شوند. در برنامه ریزی درسی این مدارس تلاش می شود دانش‌آموزان از امکانات تحصیلی محل زندگی خود و زبان رسمی و اداری کشور میزبان بی‌بهره نمانند. این مدارس مورد تأیید وزارت آموزش و پرورش نیستند، زیرا برنامه ریزی آموزشی، ساعات تدریس و منابع آموزش در آن ها توسط وزارت آموزش و پرورش تعیین نشده است. روزها و ساعات کلاس درس به گونه‌ای تنظیم می‌شود که دانش‌آموزان به راحتی بتوانند در مدارس کشور میزبان حاضر شوند. دانش‌آموزان مدارس غیررسمی می‌توانند در امتحانات پایان سال مدارس مورد تایید وزارت آموزش و پرورش به عنوان داوطلب آزاد شرکت کنند. در صورت قبولی نیز می‌توانند در مدارس داخل کشور به تحصیل ادامه دهند. مدارس غیررسمی را می توان به دو دسته کوچک‌تر تقسیم کرد: | |||
مدارسی که در آن ها اولیا و موسسان تلاش می‌کنند از کتاب‌ها و منابع درسی مدارس رسمی ایرانی استفاده کنند. در این مدارس، علاوه‌بر موضوعات و مطالب جامعه میزبان، کتاب‌ها ومطالب درسی داخل کشور نیز آموزش داده می شود. | |||
مدارسی که در آن ها صرفاً زبان فارسی و مختصری از فرهنگ و تمدن ایرانی تدریس می‌شود، ولی از کتاب‌ها و متون درسی ایران به عنوان منابع آموزش استفاده نمی‌شود. | |||
====وضعیت آموزش زبان فارسی در مدارس صرفاً کانادایی==== | |||
همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، دولت برای جذب مهاجران بیشتر با طرح موضوع تنوع فرهنگ‌ها به زبان و فرهنگ دیگر کشورها احترام می‌گذارد. چنانچه در مدارس تعداد داوطلبان فراگیری زبانی خاص به حد نصاب برسد، کلاس آموزش آن زبان با هزینه دولت تشکیل می‌شود. بنابراین، تعدادی از فرزندان ایرانیان مهاجر (نسل دوم) در مدارس کانادایی در حال فراگیری زبان فارسی هستند. | |||
علاوه بر مدارس رسمی و غیررسمی، در بسیاری از شهرها گروه‌های کوچک و حتی برخی خانواده‌ها به طور انفرادی کلاس‌های آموزش زبان فارسی برگزار می‌کنند. این گونه آموزش‌ها غیرانتفاعی است و دولت ایران هیچ‌گونه حمایت مالی از آن ها به عمل نمی‌آورد و یا وسایل کمک آموزشی در اختیار آنان قرار نمی‌دهد. حتی از تعداد این مدارس و آدرس اغلب آن ها اطلاع دقیقی در دست نیست . <ref name=":0">فاضل لاریجانی، (1381)، "زبان و مردم کانادا و جایگاه زبان فارسی در این کشور"، مجموعه مطالعات رایزنی فرهنگی سفارت جمهوری اسلامی ایران، اتاوا.</ref> <ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[نظام آموزش، تحقیقات و فناوری کانادا]] | |||
* [[مراکز آموزش زبان فارسی در کانادا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۸ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۵۹
آموزش زبان فارسی در مدارس ایرانی- کانادایی
منظور از مدارس ایرانی مدارسی است که هزینه آن ها به عهده دولت کانادا نیست. این مدارس خود به دو دسته مدارس رسمی و مدارس غیررسمی تقسیم می‌شوند.
مدارس رسمی
در این کشور سه مدرسه رسمی (دو مدرسه در تورنتو و یک مدرسه در مونترال) وجود دارد. یک مدرسه نیمه‌رسمی نیز در محل فرهنگسرای ایران در اوتاوا دایر بوده است. این مدارس مورد تأیید اداره کل مدارس خارج از کشور وزارت آموزش و پرورش هستند و کتاب‌های درسی و برنامه تحصیلی آن ها توسط وزارت آموزش و پرورش اشاره تعیین و تامین می‌شود.
تقریباً تمامی درس‌های مدارس ایران در مدارس خارج از کشور نیز تدریس می‌شود و متون و کتب درسی مشابه مدارس داخلی است. تعداد روزها و ساعات تدریس نیز باید به اندازه مدارس داخل کشور باشد. این برنامه تنها در شرایط خاص قابل تغییر است.
مدارس غیررسمی
مدارسی هستند که با نظر مؤسسان و اولیای دانش‌آموزان راه‌اندازی و اداره می‌شوند. در برنامه ریزی درسی این مدارس تلاش می شود دانش‌آموزان از امکانات تحصیلی محل زندگی خود و زبان رسمی و اداری کشور میزبان بی‌بهره نمانند. این مدارس مورد تأیید وزارت آموزش و پرورش نیستند، زیرا برنامه ریزی آموزشی، ساعات تدریس و منابع آموزش در آن ها توسط وزارت آموزش و پرورش تعیین نشده است. روزها و ساعات کلاس درس به گونه‌ای تنظیم می‌شود که دانش‌آموزان به راحتی بتوانند در مدارس کشور میزبان حاضر شوند. دانش‌آموزان مدارس غیررسمی می‌توانند در امتحانات پایان سال مدارس مورد تایید وزارت آموزش و پرورش به عنوان داوطلب آزاد شرکت کنند. در صورت قبولی نیز می‌توانند در مدارس داخل کشور به تحصیل ادامه دهند. مدارس غیررسمی را می توان به دو دسته کوچک‌تر تقسیم کرد:
مدارسی که در آن ها اولیا و موسسان تلاش می‌کنند از کتاب‌ها و منابع درسی مدارس رسمی ایرانی استفاده کنند. در این مدارس، علاوه‌بر موضوعات و مطالب جامعه میزبان، کتاب‌ها ومطالب درسی داخل کشور نیز آموزش داده می شود.
مدارسی که در آن ها صرفاً زبان فارسی و مختصری از فرهنگ و تمدن ایرانی تدریس می‌شود، ولی از کتاب‌ها و متون درسی ایران به عنوان منابع آموزش استفاده نمی‌شود.
وضعیت آموزش زبان فارسی در مدارس صرفاً کانادایی
همان‌طور که پیش‌تر نیز اشاره شد، دولت برای جذب مهاجران بیشتر با طرح موضوع تنوع فرهنگ‌ها به زبان و فرهنگ دیگر کشورها احترام می‌گذارد. چنانچه در مدارس تعداد داوطلبان فراگیری زبانی خاص به حد نصاب برسد، کلاس آموزش آن زبان با هزینه دولت تشکیل می‌شود. بنابراین، تعدادی از فرزندان ایرانیان مهاجر (نسل دوم) در مدارس کانادایی در حال فراگیری زبان فارسی هستند.
علاوه بر مدارس رسمی و غیررسمی، در بسیاری از شهرها گروه‌های کوچک و حتی برخی خانواده‌ها به طور انفرادی کلاس‌های آموزش زبان فارسی برگزار می‌کنند. این گونه آموزش‌ها غیرانتفاعی است و دولت ایران هیچ‌گونه حمایت مالی از آن ها به عمل نمی‌آورد و یا وسایل کمک آموزشی در اختیار آنان قرار نمی‌دهد. حتی از تعداد این مدارس و آدرس اغلب آن ها اطلاع دقیقی در دست نیست . [۱] [۲]