رویکرد رقابتی رسانه های چین

از سالی كه چین به سازمان تجارت جهانی پیوسته است(2001)،  صنعت رسانه ­ای چین به سوی تشكیل گروه های«بین رسانه ­ای» و «رسانه ­ی منطقه ­ای» حركت كرده است تا بتواند با گروه­ های قوی رسانه­ ای خارج از كشور رقابت نماید. گروه رادیو، تلویزیون، و فیلم چین (China Radio, Film and TV. Group)، با سایر سازمان­ های رادیو، تلویزیون، فیلم و شركت ­های متعدد رادیویی، تلویزیونی، و اینترنتی پیوند خورده و به بزرگ­ترین و قوی­ترین گروه چند رسانه ­ای در این کشور تبدیل شده اند. این گروه­ ها با شرکت ­های رسانه ­ای خارج از كشور مبادله و هم­كاری دارند. از سال 2003، 30 ایستگاه تلویزیونی خارجی از جمله تلویزیون ماهواره ­ای فونیكس، و تلویزیون بلومبرگ، در چین شعبه دایر كرده ­اند و كانال انگلیسی زبان سی­سی­تی­وی، برنامه­ های خود را از طریق شبكه ­ی خبری فاكس در اختیار بینندگان آمریكایی خود قرار می ­دهد.

شبكه­ های ارتباطی هم­چون شین­خوا، سی­سی­تی­وی، و روزنامه ­ی مردم، هنوز هم بخش مهمی از سهم بازار داخلی و خارجی رسانه­ ای را به خود اختصاص می ­دهند. رسانه ­های غیر وابسته­ ی داخلی( به جز هنگ ­كنگ، و ماكائو)، دیگر با جدیت از خطوط ترسیم شده توسط دولت تبعیت نمی كنند. اما اداره­ ی کل مطبوعات و نشریات وابسته به شورای دولتی و وزارت رادیو، فیلم و تلویزیون، هم­چنان مقررات سختگیرانه و شدیدی برای موضوعات ممنوعه و خطوط قرمز خبری تنظیم و به رسانه­ ها ابلاغ می كنند. از جمله موضوعات ممنوعه را می ­توان مشروعیت حزب کمونیست، سیاست­ های دولت در مورد تبت و سین­كیانگ، فساد و فحشای مقامات و دولت، و گروه غیر قانونی فالون­گونگ بر شمرد.البته پس از برگزاری هجدهمین کنگره­ ی حزب کمونیست و برگزیده شدن نخبگان نسل پنجم برای رهبری کشور در اواخر سال 2012، به نظر می رسد در پاره ­ای از سیاست ­های اِعمال شده در خصوص محدود کردن مطبوعات به ویژه در زمینه ­ی فساد مقامات تجدید نظرهایی صورت گرفته است.

علی­رغم نظارت شدید دولت، رسانه های چین تجاری شده اند. نظارت دولت شامل حال ورزش، سرمایه گذاری و سرگرمی ­های سود آور نمی ­شود. در دهه­ ی 1980 و در دوران دنگ شیائوپینگ، اندكی از نظارت شدید دولت بر رسانه­ ها كاسته شد. هم­چنان­که اشاره شد، بعد از اعتراضات میدان تیَن آن­مِن در سال 1989، كنترل رسانه ­ها شدت یافت ولی در دوران جیانگ زمین و در دهه ­ی 1990 مجددا كنترل ­ها كمتر شد. اما با نفوذ فزاینده ­ی اینترنت و امكان بالقوه ­ی آن در تشویق ناراضیان، مقررات شدیدی در دوران خو جین­تائو وضع شد. طبق گزارش خبرنگاران بدون مرز، چین در سال 2010 از این نظر در رتبه 168 از میان 178 كشور جهان قرار داشت.

نیز نگاه کنید به

• رسانه ها و مطبوعات در چین