نقش های خجسته ی نمادین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۷: خط ۷:
«شُو» به معنای عمر طولانی است و هنرمندان با خوشنویسی این کاراکتر، نقش زیبا و متوازنی درست می­‌کنند. نقش «فو­شُو شوانگ­چوان» از ترکیب نقاشی یک خفاش و کاراکتر شُو (عمر طولانی) به­ وجود آمده است، چرا که در [[زبان چینی]] تلفظ کلمه­‌ی خفاش با فو (سعادت) یکی است و به معنای سعادت و عمر طولانی است. آن­ها از ترکیب دو کاراکتر «یُو» باهم یک نقش متقارن می‌­سازند، کاراکتر «یُو» به معنای داشتن یا موجود بودن است. اگر دو کاراکتر کنار یکدیگر قرار گیرند، به این معناست ­که از هر طرف خیر و برکت و سعادت می­‌آید. این نقش را بیشتر در روستاها روی مخازن نگهداری محصولات کشاورزی می­‌چسبانند که به معنی وفور و فراوانی است.[[پرونده:Captلure.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Capt%D9%84ure.jpg|بندانگشتی|پَن­چانگ (Pan Chang) به معنای صدگره]]«بَی­جی (Bai Ji)» یا به عبارت دیگر «پَن­چانگ (Pan Chang)»، یکی دیگر از نقش‌­های خجسته‌­ی [[چین]] است و به معنای صدگره است. در زبان چینی، تلفظ واژه‌­ی گره با «جی» یکی است. از آن جا­ که سر ­و­ تهِ گره معلوم نیست، لذا «بَی­جی» (صد گره) نماد برکت و سلامتی دایمی و ابدی است.[[پرونده:Cتتapture.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:C%D8%AA%D8%AAapture.jpg|بندانگشتی|وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)، پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی)]]«وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)» یکی دیگر از نقش­‌های خجسته‌­ی نمادین در [[چین]] است. در این نقش پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی) حلقه می‌­زنند و به معنای پنج سعادت است. این پنج سعادت عبارتند از: عمر طولانی، ثروت، سلامتی، خوش‌­خلقی و عاقبت به خیری.
«شُو» به معنای عمر طولانی است و هنرمندان با خوشنویسی این کاراکتر، نقش زیبا و متوازنی درست می­‌کنند. نقش «فو­شُو شوانگ­چوان» از ترکیب نقاشی یک خفاش و کاراکتر شُو (عمر طولانی) به­ وجود آمده است، چرا که در [[زبان چینی]] تلفظ کلمه­‌ی خفاش با فو (سعادت) یکی است و به معنای سعادت و عمر طولانی است. آن­ها از ترکیب دو کاراکتر «یُو» باهم یک نقش متقارن می‌­سازند، کاراکتر «یُو» به معنای داشتن یا موجود بودن است. اگر دو کاراکتر کنار یکدیگر قرار گیرند، به این معناست ­که از هر طرف خیر و برکت و سعادت می­‌آید. این نقش را بیشتر در روستاها روی مخازن نگهداری محصولات کشاورزی می­‌چسبانند که به معنی وفور و فراوانی است.[[پرونده:Captلure.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:Capt%D9%84ure.jpg|بندانگشتی|پَن­چانگ (Pan Chang) به معنای صدگره]]«بَی­جی (Bai Ji)» یا به عبارت دیگر «پَن­چانگ (Pan Chang)»، یکی دیگر از نقش‌­های خجسته‌­ی [[چین]] است و به معنای صدگره است. در زبان چینی، تلفظ واژه‌­ی گره با «جی» یکی است. از آن جا­ که سر ­و­ تهِ گره معلوم نیست، لذا «بَی­جی» (صد گره) نماد برکت و سلامتی دایمی و ابدی است.[[پرونده:Cتتapture.jpg|پیوند=http://wiki.icro.ir/%D9%BE%D8%B1%D9%88%D9%86%D8%AF%D9%87:C%D8%AA%D8%AAapture.jpg|بندانگشتی|وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)، پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی)]]«وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)» یکی دیگر از نقش­‌های خجسته‌­ی نمادین در [[چین]] است. در این نقش پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی) حلقه می‌­زنند و به معنای پنج سعادت است. این پنج سعادت عبارتند از: عمر طولانی، ثروت، سلامتی، خوش‌­خلقی و عاقبت به خیری.


«سی خِه رو­ای (Si He Ruyi)» به معنای چهار نماد خجسته است و چهار میله را از چهار طرف به هم وصل کرده و شکل دایره‌­ای را درست می‌­کنند که به معنای پیشرفت همه­‌ی کارها مطابق میل و اراده­‌ی فرد است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص930-932</ref>
«سی خِه رو­ای (Si He Ruyi)» به معنای چهار نماد خجسته است و چهار میله را از چهار طرف به هم وصل کرده و شکل دایره‌­ای را درست می‌­کنند که به معنای پیشرفت همه­‌ی کارها مطابق میل و اراده­‌ی فرد است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 930-932.</ref>
 
==نیز نگاه کنید به==
نیز نگاه کنید به [[فرهنگ عمومی در چین]]؛ [[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین]]؛ [[نمادهای خوش یمنی در چین باستان (چهار موجود مقدس)]]
*[[چین]]
*[[فرهنگ عمومی در چین]]  
*[[آداب و رسوم عامیانه‌­ی مردم چین]]  
==کتابشناسی==
==کتابشناسی==
<references />
<references />

نسخهٔ ‏۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۲:۱۴

چاپ هنری فو شو شوانگ چوان توسط یک داوگ اورکات

در میان مردم چین، نقش­‌های خجسته­‌ی نمادین زیادی وجود دارد. در روزهای جشن و شادی، مردم برای رسیدن به آرزوی داشتن زندگی خوب و سعادتمند و برای تجلیل از روز عید، از این نقش‌های خجسته برای تزیین خانه و وسایل آن استفاد می­‌کنند.

استفاده از این نقش­‌ها به­ عنوان نمادی خجسته به 3000 سال پیش، یعنی زمان سلسله­‌ی «جو» بر می‌­گردد که بعدها این رسم در بین مردم رواج پیدا کرد. امروزه این نقش­‌های خجسته­‌ی نمادین، هنوز عنصر جدایی ناپذیری از زندگی مردم می­‌باشد.

در چین، نقش‌­های خجسته­‌ی نمادین بسیار زیاد است. نقش «شوانگ­شی» (فرخندگی مضاعف)، یکی از رایج­ترین این نقش‌­هاست .این نقش به معنای فرخندگی و مبارکی مضاعف است و بیشتر در مراسم ازدواج از آن استفاده می‌­شود.

«شُو» به معنای عمر طولانی است و هنرمندان با خوشنویسی این کاراکتر، نقش زیبا و متوازنی درست می­‌کنند. نقش «فو­شُو شوانگ­چوان» از ترکیب نقاشی یک خفاش و کاراکتر شُو (عمر طولانی) به­ وجود آمده است، چرا که در زبان چینی تلفظ کلمه­‌ی خفاش با فو (سعادت) یکی است و به معنای سعادت و عمر طولانی است. آن­ها از ترکیب دو کاراکتر «یُو» باهم یک نقش متقارن می‌­سازند، کاراکتر «یُو» به معنای داشتن یا موجود بودن است. اگر دو کاراکتر کنار یکدیگر قرار گیرند، به این معناست ­که از هر طرف خیر و برکت و سعادت می­‌آید. این نقش را بیشتر در روستاها روی مخازن نگهداری محصولات کشاورزی می­‌چسبانند که به معنی وفور و فراوانی است.

پَن­چانگ (Pan Chang) به معنای صدگره

«بَی­جی (Bai Ji)» یا به عبارت دیگر «پَن­چانگ (Pan Chang)»، یکی دیگر از نقش‌­های خجسته‌­ی چین است و به معنای صدگره است. در زبان چینی، تلفظ واژه‌­ی گره با «جی» یکی است. از آن جا­ که سر ­و­ تهِ گره معلوم نیست، لذا «بَی­جی» (صد گره) نماد برکت و سلامتی دایمی و ابدی است.

وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)، پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی)

«وو­فو پِنگ­شُو (Wufu Pengshu)» یکی دیگر از نقش­‌های خجسته‌­ی نمادین در چین است. در این نقش پنج خفاش دور کاراکتر «شُو» (عمر طولانی) حلقه می‌­زنند و به معنای پنج سعادت است. این پنج سعادت عبارتند از: عمر طولانی، ثروت، سلامتی، خوش‌­خلقی و عاقبت به خیری.

«سی خِه رو­ای (Si He Ruyi)» به معنای چهار نماد خجسته است و چهار میله را از چهار طرف به هم وصل کرده و شکل دایره‌­ای را درست می‌­کنند که به معنای پیشرفت همه­‌ی کارها مطابق میل و اراده­‌ی فرد است.[۱]

نیز نگاه کنید به

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 930-932.