کوبا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
[[کوبا]] جزیره کوچکی در دریای کارائیب است و جزو مجمع‌الجزایر آنتیل بزرگ محسوب می‌شود. این کشور در 28 اکتبر 1492 دراولین سفر ماجراجوی اسپانیایی، کریستف کلمب، به تاریخ جهان پیوست. کلمب با ورود به این جزیره آن را زیباترین سرزمینی خواند که چشم‌های انسانی می‌تواند ببیند. مهاجمان اسپانیایی با ورود به این بخش از کره خاکی، با بومی‌های ساکن این جزیره به نام [[تائینوها]] روبه‌رو شدند که بنا به نظر تاریخ‌نگاران یکی از پیشرفته‌ترین قبایل جزایر آنتیل به شمار می‌آمدند. تائینوها مردمی بسیار آرام بودند که همین ویژگی آنان باعث شد که اسپانیایی‌ها بدون هیچ مشکلی وارد کوبا شوند. اگرچه بومیان کوبا در برابر اسپانیایی‌ها مقاومت کردند، این کشور به مقر اصلی استعمارگران تبدیل شد و کشتی‌های اسپانیایی در دوران کشف و استعمار از شهرهای جنوبی و ساحلی اسپانیا به حرکت درمی‌آمدند و اکثراً در کوبا مستقر می‌شدند تا بتوانند عملیات کشف و استعمار را در دیگر نقاط دنیای جدید ادامه بدهند. | [[کوبا]] جزیره کوچکی در دریای کارائیب است و جزو مجمع‌الجزایر آنتیل بزرگ محسوب می‌شود. این کشور در 28 اکتبر 1492 دراولین سفر ماجراجوی اسپانیایی، کریستف کلمب، به تاریخ جهان پیوست. کلمب با ورود به این جزیره آن را زیباترین سرزمینی خواند که چشم‌های انسانی می‌تواند ببیند. مهاجمان اسپانیایی با ورود به این بخش از کره خاکی، با بومی‌های ساکن این جزیره به نام [[تائینوها]] روبه‌رو شدند که بنا به نظر تاریخ‌نگاران یکی از پیشرفته‌ترین قبایل جزایر آنتیل به شمار می‌آمدند. تائینوها مردمی بسیار آرام بودند که همین ویژگی آنان باعث شد که اسپانیایی‌ها بدون هیچ مشکلی وارد کوبا شوند. اگرچه بومیان کوبا در برابر اسپانیایی‌ها مقاومت کردند، این کشور به مقر اصلی استعمارگران تبدیل شد و کشتی‌های اسپانیایی در دوران کشف و استعمار از شهرهای جنوبی و ساحلی اسپانیا به حرکت درمی‌آمدند و اکثراً در کوبا مستقر می‌شدند تا بتوانند عملیات کشف و استعمار را در دیگر نقاط دنیای جدید ادامه بدهند. | ||
این جزیره؛ اگرچه بسیار کوچک؛ در طی تاریخ پر فراز و نشیب خود، شاهد حضور مهاجمان اسپانیایی، انگلیسی و همینطور آمریکای شمالی بوده است. کوبا پس از سال‌ها تحمل استعمار اسپانیا، در سال 1898 همراه با [[فیلیپین]] و [[پوئرتوریکو]] به عنوان آخرین مستعمرات اسپانیا توانست استقلال خود را بدست آورد. اما این جزیره کوچک بلافاصله زیر یوغ [[ایالات‌متحده]] درآمد و توسط ارتش این کشور اشغال شد. ایالات‌متحده که در نظر داشت کوبا را به الحاق خود درآورد در | این جزیره؛ اگرچه بسیار کوچک؛ در طی تاریخ پر فراز و نشیب خود، شاهد حضور مهاجمان اسپانیایی، انگلیسی و همینطور آمریکای شمالی بوده است. کوبا پس از سال‌ها تحمل استعمار اسپانیا، در سال 1898 همراه با [[فیلیپین]] و [[پوئرتوریکو]] به عنوان آخرین مستعمرات اسپانیا توانست استقلال خود را بدست آورد. اما این جزیره کوچک بلافاصله زیر یوغ [[ایالات‌متحده]] درآمد و توسط ارتش این کشور اشغال شد. ایالات‌متحده که در نظر داشت کوبا را به الحاق خود درآورد در 20می1902 از این امر انصراف داد و کوبا اگرچه مجبور به پذیرش معاهده پلات مبنی بر اجازه مداخله آمریکای شمالی در صورت ضرورت درامور کوبا شد، توانست به یک جمهوری مستقل تبدیل شود و از آن زمان تاکنون، تاریخ این کشور شاهد روابط پرتنش با ایالات‌متحده می‌باشد. به طوری که مداخلات مکرر همسایه شمالی در امور داخلی کوبا تشنجات بسیاری در زمینه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باعث شده است و تحریم حدود 55 ساله ایالات‌متحده نسبت به این جزیره کوچک همچنان ادامه دارد و تمامی ابعاد زندگی مردم کوبا را تحت تاثیر قرار داده است. | ||
کوبا جامعه ای چندنژادی است که بین آن‌ها نژاد اسپانیایی غالب است. نژاد سیاه، [[مولاتو]] و [[مستیزو]] نژادهایی هستند که جامعه کوبا را تشکیل می دهند. پس از تاسیس جمهوری | کوبا جامعه ای چندنژادی است که بین آن‌ها نژاد اسپانیایی غالب است. نژاد سیاه، [[مولاتو]] و [[مستیزو]] نژادهایی هستند که جامعه کوبا را تشکیل می دهند. پس از تاسیس جمهوری در سال 1902، مهاجرت قابل توجهی از شبه جزیره ایبری به طرف کوبا اتفاق افتاد که البته پس از پیروزی [[کوبای پس از فیدل کاسترو|فیدل کاسترو]] و تغییر حکومت به سوسیالیسم، بیشترین مهاجرین از [[روسیه]] و اوکراین بودند.<ref>حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: مؤسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی، ص11-13.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
نسخهٔ ۸ ژانویهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۳
کوبا جزیره کوچکی در دریای کارائیب است و جزو مجمع‌الجزایر آنتیل بزرگ محسوب می‌شود. این کشور در 28 اکتبر 1492 دراولین سفر ماجراجوی اسپانیایی، کریستف کلمب، به تاریخ جهان پیوست. کلمب با ورود به این جزیره آن را زیباترین سرزمینی خواند که چشم‌های انسانی می‌تواند ببیند. مهاجمان اسپانیایی با ورود به این بخش از کره خاکی، با بومی‌های ساکن این جزیره به نام تائینوها روبه‌رو شدند که بنا به نظر تاریخ‌نگاران یکی از پیشرفته‌ترین قبایل جزایر آنتیل به شمار می‌آمدند. تائینوها مردمی بسیار آرام بودند که همین ویژگی آنان باعث شد که اسپانیایی‌ها بدون هیچ مشکلی وارد کوبا شوند. اگرچه بومیان کوبا در برابر اسپانیایی‌ها مقاومت کردند، این کشور به مقر اصلی استعمارگران تبدیل شد و کشتی‌های اسپانیایی در دوران کشف و استعمار از شهرهای جنوبی و ساحلی اسپانیا به حرکت درمی‌آمدند و اکثراً در کوبا مستقر می‌شدند تا بتوانند عملیات کشف و استعمار را در دیگر نقاط دنیای جدید ادامه بدهند.
این جزیره؛ اگرچه بسیار کوچک؛ در طی تاریخ پر فراز و نشیب خود، شاهد حضور مهاجمان اسپانیایی، انگلیسی و همینطور آمریکای شمالی بوده است. کوبا پس از سال‌ها تحمل استعمار اسپانیا، در سال 1898 همراه با فیلیپین و پوئرتوریکو به عنوان آخرین مستعمرات اسپانیا توانست استقلال خود را بدست آورد. اما این جزیره کوچک بلافاصله زیر یوغ ایالات‌متحده درآمد و توسط ارتش این کشور اشغال شد. ایالات‌متحده که در نظر داشت کوبا را به الحاق خود درآورد در 20می1902 از این امر انصراف داد و کوبا اگرچه مجبور به پذیرش معاهده پلات مبنی بر اجازه مداخله آمریکای شمالی در صورت ضرورت درامور کوبا شد، توانست به یک جمهوری مستقل تبدیل شود و از آن زمان تاکنون، تاریخ این کشور شاهد روابط پرتنش با ایالات‌متحده می‌باشد. به طوری که مداخلات مکرر همسایه شمالی در امور داخلی کوبا تشنجات بسیاری در زمینه های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی باعث شده است و تحریم حدود 55 ساله ایالات‌متحده نسبت به این جزیره کوچک همچنان ادامه دارد و تمامی ابعاد زندگی مردم کوبا را تحت تاثیر قرار داده است.
کوبا جامعه ای چندنژادی است که بین آن‌ها نژاد اسپانیایی غالب است. نژاد سیاه، مولاتو و مستیزو نژادهایی هستند که جامعه کوبا را تشکیل می دهند. پس از تاسیس جمهوری در سال 1902، مهاجرت قابل توجهی از شبه جزیره ایبری به طرف کوبا اتفاق افتاد که البته پس از پیروزی فیدل کاسترو و تغییر حکومت به سوسیالیسم، بیشترین مهاجرین از روسیه و اوکراین بودند.[۱]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ حق‌روستا، مریم (1397). جامعه و فرهنگ کوبا. تهران: مؤسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین‌المللی الهدی، ص11-13.