نسخهٔ ‏۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۸

4 شهر بزرگ تابع دولت مرکزی عبارتند از:

پکن (بیجینگ)

پکن(Beijing) پایتخت جمهوری خلق چین است و نام اختصاری آن«جینگ» می‌باشد. این شهر در انتهای شمالی جلگه‌ی «خوابی(Hua Bei)»(شمال چین)واقع شده است. اسامی تاریخی این شهر عبارتنداز:«جی»، «جونگدو»، «دادو»، «پکن» و «بیجینگ». شهر پکن در سال1928میلادی عنوان اداری خود را یافت و در حال حاضر دارای 16 ناحیه و 2 شهرستان است. مساحت آن 16هزار و800 کیلومتر مربع است. تا پایان سال2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به11میلیون و 363 هزار نفر بود. شهر پکن مرکز سیاسی، اقتصادی، علمی، آموزشی و ترانزیت ترافیکی و همچین شهر گردشگر پذیر معروف جهان است. آثار دیدنی و تاریخی آن عبارتند از: دیوار بزرگ چین، کاخ ممنوعه، پارک مقدس«تیانتَن»، آرامگاه«شی سَنلینگ»، پارک«بِیهه»،کوه«شیانشَن»، میدان«تیان اَن مِن»، پارک جهانی، پارک اقلیت‌ها و غیره.

شانگهای

نام اختصاری شانگهای(Shanghai)«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی چین و نقطه‌ی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسله‌ی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی به نام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید. شانگهای بزرگ‌ترین شهر چین و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر همچنین دارای عناوین بزرگ‌ترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی چین است.

تیَن جین

نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. «تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: پارک«یواننینگ»، کاخ«تیَنخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».

چونگ چینگ

نام اختصاری شهر چونگ چینگ(Chongqing)«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه‌ی بالای رود«یانگتسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگتسه»، کوه«پیپا» و کوه«جییون»را شامل می‌شود.

جدول شماره 1- نام استان‌ها و مراکز استانی

اسامی، نام اختصاری و مرکز بیست و سه استان چین
نام مرکز	نام اختصاری	نام استان
شیجیا جوانگ	جی	خِه بِی
تاییوان	جین	شانسی
شِنیانگ	لیائو	لیائونینگ
جیلین	جی	جیلین
هاربین	خی	خِی لونگجیانگ
نانجینگ	سو	جیانگسو
خانگجو	جئه	جِئه جیانگ
خِهفِی	وان	اَن خویی
فوجو	مین	فوجیان
نانچانگ	گان	جیانگسی
جینان	لو	شاندونگ
جِنگجو	یو	خِه نَن
ووهان	آ	خوبِی
چانگشائو	شیانگ	خونَن
گوانگجو	یویه	گوانگدونگ
خَیکو	چیونگ	خَینان
چِنگدو	شو	سیچوان
گوییانگ	چیان	گویجو
کونمینگ	دین	یوننَن
شیان	شیآن	شیانسی
لنجو	لونگیاگان	گانسو
شینینگ	جینگ	چینگخَی
تایپه	تای	تایوان

جدول شماره 2- نام پنج منطقه‌ی خودمختار چین

نام، نام اختصاری و مرکز پنج منطقه‌ی خودمختار چین
نام مرکز	اسم اختصاری	نام منطقه
خوخِهخَت	نیمِنگگو	منطقه‌ی خودمختار مغولستان داخلی
لهاسا	ذانگ	منطقه‌ی خودمختار تبت
ناننینگ	گوی	منطقه‌ی خودمختار قوم«جوانگ» گوانگشی
اینچوان	نینگ	منطقه‌ی خودمختار قوم«هوی» نینگشیا
اورومچی	جیانگ	منطقه‌ی خودمختار اویغور سین کیانگ

جدول شماره 3- مشخصات مناطق ویژه‌ی اداری چین

نام دو منطقه‌ی ویژه‌ی اداری چین
نام منطقه	مشخصات کلی
هنگ کنگ	هنگ کنگ، در اول ژوئیه‌ی سال1997میلادی از حاکمیت انگلیس به چین بازگشت. این منطقه در جنوب چین قرار دارد و جزایر«هنگ کنگ»، «جیو لونگ»، «شینجیه» جزایر اطراف«شین جیه»را شامل می‌شود. مساحت هنگ کنگ1098.51کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت هنگ کنگ به 6 میلیون و815 هزار و800 نفر رسید که جمعیت ثابت آن 6 میلیون و 625 هزار و 300 نفر و جمعیت سیار آن 190 هزار و 500 نفر بوده است.
ماکائو	ماکائو، در بیستم دسامبر سال1999 از حاکمیت پرتغال به چین بازگشت. ماکائو در جنوب چین قرار دارد. مساحت آن 258 هزار کیلومتر مربع است و تا پایان سال 2002 جمعیت آن بالغ بر 442 هزار نفر بود.^[۱]

کتاب شناسی

↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص432-437

[1] سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص432-437

[۱]

@@ خط ۳: / خط ۳: @@
 = پکن (بیجینگ) =
-پکن[1] پایتخت جمهوری خلق چین است و نام اختصاری آن«جینگ» میباشد. این شهر در انتهای شمالی جلگهی «خوابی[2]»(شمال چین)واقع شده است. اسامی تاریخی این شهر عبارتنداز:«جی»، «جونگدو»، «دادو»، «پکن» و «بیجینگ». شهر پکن در سال1928میلادی عنوان اداری خود را یافت و در حال حاضر دارای 16 ناحیه و 2 شهرستان است. مساحت آن 16هزار و800 کیلومتر مربع است. تا پایان سال2002، جمعیت ثبت شدهی این شهر به11میلیون و 363 هزار نفر بود. شهر پکن مرکز سیاسی، اقتصادی، علمی، آموزشی و ترانزیت ترافیکی و همچین شهر گردشگر پذیر معروف جهان است. آثار دیدنی و تاریخی آن عبارتند از: دیوار بزرگ چین، کاخ ممنوعه، پارک مقدس«تیانتَن»، آرامگاه«شی سَنلینگ»، پارک«بِیهه»،کوه«شیانشَن»، میدان«تیان اَن مِن»، پارک جهانی، پارک اقلیتها و غیره.
+[[پکن]](Beijing) پایتخت جمهوری خلق [[چین]] است و نام اختصاری آن«جینگ» می‌باشد. این شهر در انتهای شمالی جلگه‌ی «خوابی(Hua Bei)»(شمال چین)واقع شده است. اسامی تاریخی این شهر عبارتنداز:«جی»، «جونگدو»، «دادو»، «پکن» و «بیجینگ». شهر پکن در سال1928میلادی عنوان اداری خود را یافت و در حال حاضر دارای 16 ناحیه و 2 شهرستان است. مساحت آن 16هزار و800 کیلومتر مربع است. تا پایان سال2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به11میلیون و 363 هزار نفر بود. شهر پکن مرکز سیاسی، اقتصادی، علمی، آموزشی و ترانزیت ترافیکی و همچین شهر گردشگر پذیر معروف جهان است. آثار دیدنی و تاریخی آن عبارتند از: دیوار بزرگ چین، کاخ ممنوعه، پارک مقدس«تیانتَن»، آرامگاه«شی سَنلینگ»، پارک«بِیهه»،کوه«شیانشَن»، میدان«تیان اَن مِن»، پارک جهانی، پارک اقلیت‌ها و غیره.
 = شانگهای =
-نام اختصاری شانگهای[3]«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی چین و نقطهی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسلهی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی بهنام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شدهی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید. شانگهای بزرگترین شهر چین و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر همچنین دارای عناوین بزرگترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی چین است.
+نام اختصاری [[شانگهای]](Shanghai)«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی چین و نقطه‌ی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسله‌ی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی به نام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید. شانگهای بزرگ‌ترین شهر چین و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر همچنین دارای عناوین بزرگ‌ترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی چین است.
 = تیَن جین =
-نام اختصاری شهر تیَن جین[4]، «جین» است و در شمال شرق جلگهی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. «تیَن جین» بزرگترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریائی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریائی شمال چین نیز هست. آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: پارک«یواننینگ»، کاخ«تیَنخو»، قلعهی آتشبار«دا گوکو» و ناحیه<sub></sub>ی گردشگری«پن شن».
+نام اختصاری شهر تیَن جین(Tian Jin)، «جین» است و در شمال شرق جلگه‌ی«هوا بِی» قرار گرفته و محل پیوند 5 شاخه از رود«هایخِه» با دریاست. تیان جین در سال 1928عنوان اداری«شهر تیَنجین» را گرفت و در حال حاضر دارای 15 ناحیه و 3 شهرستان و 11هزار کیلومتر مربع مساحت است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 9 میلیون و 190هزار و 500 نفر رسید. «تیَن جین» بزرگ‌ترین شهر صنعتی شمال چین و دارای منابع نفت، گاز، نمک دریایی فراوان و دارای زیربناهای صنعتی محکم است. این شهر مرکز صنعتی و بندر دریایی شمال چین نیز هست. آثار دیدنی و تاریخی«تیَنجین» عبارتند از: پارک«یواننینگ»، کاخ«تیَنخو»، قلعه‌ی آتش‌بار«دا گوکو» و ناحیه ی گردشگری«پن شن».
 = چونگ چینگ =
-نام اختصاری شهر چونگچینگ[5]«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضهی بالای رود«یانگتسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگچینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگتسه»، کوه«پیپا» و کوه«جییون»را شامل میشود.
+نام اختصاری شهر چونگ چینگ(Chongqing)«یو»است. این شهر در جنوب غرب چین و حوضه‌ی بالای رود«یانگتسه» واقع شده است. این شهر در سال1997میلادی تاسیس شد و در حال حاضر دارای 15 ناحیه، 4 شهرک، 17 شهرستان و4 شهرستان خودمختار است. مساحت آن82هزار و300کیلومتر مربع است. تا پایان سال 2002، جمعیت این شهر به 31 میلیون و 70 هزار نفر رسید. «چونگ چینگ» شهر صنعتی جامع است و آثار گردشگری آن سد سه دهانه روی رود«یانگتسه»، کوه«پیپا» و کوه«جییون»را شامل می‌شود.
-جدول شماره 1- نام استانها و مراکز استانی
+جدول شماره 1- نام استان‌ها و مراکز استانی
 {| class="wikitable"
 | colspan="3" | '''اسامی، نام اختصاری و مرکز  بیست و سه استان چین'''
@@ خط ۱۱۷: / خط ۱۱۷: @@
-جدول شماره 2- نام پنج منطقهی خودمختای چین
+جدول شماره 2- نام پنج منطقه‌ی خودمختار چین
 {| class="wikitable"
-| colspan="3" |'''نام، نام اختصاری و  مرکز پنج منطقهی خودمختار چین'''
+| colspan="3" |'''نام، نام اختصاری و  مرکز پنج منطقه‌ی خودمختار چین'''
 |-
 |'''نام مرکز'''
@@ خط ۱۲۷: / خط ۱۲۷: @@
 |'''خوخِهخَت'''
 |'''نیمِنگگو'''
-|'''منطقهی خودمختار  مغولستان  داخلی'''
+|'''منطقه‌ی خودمختار  مغولستان  داخلی'''
 |-
 |'''لهاسا'''
 |'''ذانگ'''
-|'''منطقهی خودمختار تبت'''
+|'''منطقه‌ی خودمختار تبت'''
 |-
 |'''ناننینگ'''
 |'''گوی'''
-|'''منطقهی خودمختار  قوم«جوانگ» گوانگشی'''
+|'''منطقه‌ی خودمختار  قوم«جوانگ» گوانگشی'''
 |-
 |'''اینچوان'''
 |'''نینگ'''
-|'''منطقهی خودمختار  قوم«هوی» نینگشیا'''
+|'''منطقه‌ی خودمختار  قوم«هوی» نینگشیا'''
 |-
 |'''اورومچی'''
 |'''جیانگ'''
-|'''منطقهی خودمختار  اویغور سین  کیانگ'''
+|'''منطقه‌ی خودمختار  اویغور سین  کیانگ'''
 |}
-جدول شماه 3- مشخصات مناطق ویژهی اداری چین
+جدول شماره 3- مشخصات مناطق ویژه‌ی اداری چین
 {| class="wikitable"
-| colspan="2" |نام دو منطقهی ویژهی اداری چین
+| colspan="2" |نام دو منطقه‌ی ویژه‌ی اداری چین
 |-
 |نام منطقه
 |مشخصات کلی
 |-
-|هنگکنگ
+|هنگ کنگ
-|هنگکنگ، در اول ژوئیهی سال1997میلادی  از حاکمیت انگلیس به چین بازگشت. این منطقه در جنوب چین قرار دارد و جزایر«هنگکنگ»، «جیو لونگ»، «شینجیه»  جزایر اطراف«شین جیه»را شامل میشود. مساحت هنگکنگ1098.51کیلومتر مربع است. تا  پایان سال  2002،  جمعیت هنگکنگ به 6 میلیون و815 هزار و800 نفر رسید که جمعیت ثابت آن 6 میلیون و  625 هزار و 300 نفر و جمعیت سیار آن 190 هزار و 500 نفر بوده است.
+|هنگ کنگ، در اول ژوئیه‌ی سال1997میلادی  از حاکمیت انگلیس به چین بازگشت. این منطقه در جنوب چین قرار دارد و جزایر«هنگ کنگ»، «جیو لونگ»، «شینجیه»  جزایر اطراف«شین جیه»را شامل می‌شود. مساحت هنگ کنگ1098.51کیلومتر مربع است. تا  پایان سال  2002،  جمعیت هنگ کنگ به 6 میلیون و815 هزار و800 نفر رسید که جمعیت ثابت آن 6 میلیون و  625 هزار و 300 نفر و جمعیت سیار آن 190 هزار و 500 نفر بوده است.
 |-
 |ماکائو
-|ماکائو، در بیستم دسامبر سال1999 از  حاکمیت پرتغال به چین بازگشت. ماکائو در جنوب چین قرار دارد. مساحت آن 258 هزار کیلومتر مربع  است و تا پایان سال 2002 جمعیت  آن  بالغ بر 442 هزار نفر بود.
+|ماکائو، در بیستم دسامبر سال1999 از  حاکمیت پرتغال به چین بازگشت. ماکائو در جنوب چین قرار دارد. مساحت آن 258 هزار کیلومتر مربع  است و تا پایان سال 2002 جمعیت  آن  بالغ بر 442 هزار نفر بود.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص432-437</ref>
 |}
-----[1] - Beijing.
-[2] - Hua Bei.
+== کتاب شناسی ==
-[3] - Shanghai.
-[4] - Tian Jin.
-[5] - Chongqing