نقش بوداییان چین در گسترش بودیسم در شرق آسیا: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Master groph 22-19 13.jpg|بندانگشتی|بودا]] | |||
پس از معرفی [[آیین بودا|آیین بودایی]] هند به [[چین]]، این آیین توسط راهب های چینی در [[فرهنگ چینی|فرهنگ سنتی]] این کشور هضم شد، همگون شد و شکل تازه ای یافت، و سپس به سرعت در کشورهای مختلف شرق و جنوب شرق آسیا رواج یافته و تأثیر چشمگیری در توسعه ی مبادلات فرهنگی میان این کشورها گذاشت. در آن زمان، [[چین]] به منزله ی پایگاه قابل اعتماد [[آیین بودا|بودایی گری]] برای سایر کشورهای منطقه شمرده می شد. ویتنام، کره و [[ژاپن]] [[آیین بودا]] را مستقیماً از [[چین]] گرفتند، در حالی که این آیین در کامبوج، میانمار، اندونزی و [[تایلند]] نیز بیشتر به خاطر نفوذ [[آیین بودا|آیین بودایی چینی]] محبوبیت و شهرت یافت. | |||
ویتنام با [[چین]] دارای مرزهای قابل دسترس و آسانی برای رفت و آمد است. در اواخر قرن دوم میلادی، موو رونگ(Mou Rong)دانشمند معروف چینی، کتابی در مورد [[آیین بودا|بودا]] با عنوان ''پیرامون'' ''حقیقت و ناروایی''(On the Truth and Uncertanity)در جیائوجی(Jiaozhi)(هانوی کنونی در ویتنام) نوشت تا [[آیین بودا]] را تبلیغ کند. در قرن سوم میلادی، راهب های زیادی از [[چین]] برای تبلیغ [[آیین بودا|اندیشه ی بودا]] به سبک چینی به ویتنام رفتند. در نتیجه، متون بودایی که به [[زبان چینی]] منتشر میشد از گذشته های دور توسط [[آیین بودا|بوداییان]] ویتنامی هم مورد استفاده قرار می گرفت. | |||
ویتنام | اغلب [[آیین بودا|بوداییان]] چان در ویتنام از مکتب این دانشمند [[آیین بودا|بودا]]<nowiki/>یی منشعب شده اند.[[آیین بودا|ارتباط بودایی]] بین [[چین]] و کره از قرن چهارم میلادی، یا در عصر سه پادشاهی( گائوگوولی(Gaogouli)، شینلوو(Xinluo) و بَی جی(Baiji) در کره آغاز شد. در سال 372 میلادی، نمایندهای از سوی [[سلسله چین|سلسله ی چین]] به همراه راهبی به نام شون دائو(Shun Dao)به کره اعزام شد تا تصویری از [[بودا در هنرهای سنتی عامیانه چین|بودا]] و متون مقدس و دیگر آموزه های مذهبی را به آن کشور هدیه کنند. دو سال بعد، راهب دیگری به نام اَه دائو(Ah Dao)وارد این کشور شد. در سال 375 میلادی، دو معبد در کره برای اقامت شون دائو و اَه دائو احداث شد. این امر آغاز گرایش به [[آیین بودا]] در سرزمین کره بود. | ||
در حوالی قرن ششم، [[آیین بودا]] از [[چین]] در [[ژاپن]] انتشار یافت. طبق مدارک تاریخی، نخستین راهبان و راهبه[xii] ها در [[ژاپن]] چینی بودند و نخستین [[معماری معابد و اماکن مذهبی در چین|معابد بودایی]] در این کشور هم توسط چینی ها ساخته شد. در آن زمان دیگر [[آیین بودا]] در کره گسترش یافته بود. لذا این آیین یا از طریق کره و یا به صورت مستقیم از [[چین]] به [[ژاپن]] معرفی گردید. در نتیجه [[آیین بودا]] در [[چین]] وارد مرحله ی جدیدی شد.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
* [[ادیان در چین]] | |||
* [[آیین بودا]] | |||
* ''' '''[[فرقه های مختلف بودایی در چین]] | |||
== پاورقی == | == پاورقی == | ||
<small>[ii] - Nuns ( زنان راهبه یا مانک بودایی – مترجم)</small> | |||
[ii] - Nuns ( زنان راهبه یا مانک بودایی – مترجم) | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۲۲:۱۴
پس از معرفی آیین بودایی هند به چین، این آیین توسط راهب های چینی در فرهنگ سنتی این کشور هضم شد، همگون شد و شکل تازه ای یافت، و سپس به سرعت در کشورهای مختلف شرق و جنوب شرق آسیا رواج یافته و تأثیر چشمگیری در توسعه ی مبادلات فرهنگی میان این کشورها گذاشت. در آن زمان، چین به منزله ی پایگاه قابل اعتماد بودایی گری برای سایر کشورهای منطقه شمرده می شد. ویتنام، کره و ژاپن آیین بودا را مستقیماً از چین گرفتند، در حالی که این آیین در کامبوج، میانمار، اندونزی و تایلند نیز بیشتر به خاطر نفوذ آیین بودایی چینی محبوبیت و شهرت یافت.
ویتنام با چین دارای مرزهای قابل دسترس و آسانی برای رفت و آمد است. در اواخر قرن دوم میلادی، موو رونگ(Mou Rong)دانشمند معروف چینی، کتابی در مورد بودا با عنوان پیرامون حقیقت و ناروایی(On the Truth and Uncertanity)در جیائوجی(Jiaozhi)(هانوی کنونی در ویتنام) نوشت تا آیین بودا را تبلیغ کند. در قرن سوم میلادی، راهب های زیادی از چین برای تبلیغ اندیشه ی بودا به سبک چینی به ویتنام رفتند. در نتیجه، متون بودایی که به زبان چینی منتشر میشد از گذشته های دور توسط بوداییان ویتنامی هم مورد استفاده قرار می گرفت.
اغلب بوداییان چان در ویتنام از مکتب این دانشمند بودایی منشعب شده اند.ارتباط بودایی بین چین و کره از قرن چهارم میلادی، یا در عصر سه پادشاهی( گائوگوولی(Gaogouli)، شینلوو(Xinluo) و بَی جی(Baiji) در کره آغاز شد. در سال 372 میلادی، نمایندهای از سوی سلسله ی چین به همراه راهبی به نام شون دائو(Shun Dao)به کره اعزام شد تا تصویری از بودا و متون مقدس و دیگر آموزه های مذهبی را به آن کشور هدیه کنند. دو سال بعد، راهب دیگری به نام اَه دائو(Ah Dao)وارد این کشور شد. در سال 375 میلادی، دو معبد در کره برای اقامت شون دائو و اَه دائو احداث شد. این امر آغاز گرایش به آیین بودا در سرزمین کره بود.
در حوالی قرن ششم، آیین بودا از چین در ژاپن انتشار یافت. طبق مدارک تاریخی، نخستین راهبان و راهبه[xii] ها در ژاپن چینی بودند و نخستین معابد بودایی در این کشور هم توسط چینی ها ساخته شد. در آن زمان دیگر آیین بودا در کره گسترش یافته بود. لذا این آیین یا از طریق کره و یا به صورت مستقیم از چین به ژاپن معرفی گردید. در نتیجه آیین بودا در چین وارد مرحله ی جدیدی شد.[۱]
نیز نگاه کنید به
پاورقی
[ii] - Nuns ( زنان راهبه یا مانک بودایی – مترجم)
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.