پروژه ی علمی و فنی کشاورزی در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''-پروژه­ی  علمی و فنی کشاورزی'' == پروژه­ی علمی و فنی در زمینه­ی کشاورزی در سال 1986 به تصویب رسید. هدف اصلی آن توسعه­ی علوم کشاورزی و انتقال آن به روستاها و کمک به صد­ها میلیون کشاورز روستایی و توسعه­ی مستمر، سریع و سالم کشاورزی و اقتصاد روستای...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
پروژه­ ی علمی و فنی در زمینه ­ی کشاورزی در سال 1986 به تصویب رسید. هدف اصلی آن توسعه ­ی علوم کشاورزی و انتقال آن به روستاها و کمک به صد­ها میلیون کشاورز روستایی و توسعه ­ی مستمر، سریع و سالم کشاورزی و اقتصاد روستایی است.


== ''-پروژه­ی  علمی و فنی کشاورزی'' ==
طی این برنامه، دانشمندان چینی بیش از 300 نوع محصولات جدید کشاورزی را پرورش داده و آن­ ها را در بیش از 10 میلیون هکتار مزرعه کشت و روش آبیاری جدیدی را مورد استفاده قرار دادند که بیش از 30 درصد در منابع آب صرفه جویی شده است.<ref>سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ [[چین]]". ''تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی''، جلد سوم، ص.</ref>
پروژه­ی علمی و فنی در زمینه­ی کشاورزی در سال 1986 به تصویب رسید. هدف اصلی آن توسعه­ی علوم کشاورزی و انتقال آن به روستاها و کمک به صد­ها میلیون کشاورز روستایی و توسعه­ی مستمر، سریع و سالم کشاورزی و اقتصاد روستایی است.  


طی این برنامه، دانشمندان چینی بیش از 300 نوع محصولات جدید کشاورزی را پرورش داده و آن­ها را در بیش از 10میلیون هکتار مزرعه کشت و روش آبیاری جدیدی را مورد استفاده قرار دادند که بیش از 30 درصد در منابع آب صرفه جویی شده است
== کتابشناسی ==

نسخهٔ ‏۳ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۰:۲۹

پروژه­ ی علمی و فنی در زمینه ­ی کشاورزی در سال 1986 به تصویب رسید. هدف اصلی آن توسعه ­ی علوم کشاورزی و انتقال آن به روستاها و کمک به صد­ها میلیون کشاورز روستایی و توسعه ­ی مستمر، سریع و سالم کشاورزی و اقتصاد روستایی است.

طی این برنامه، دانشمندان چینی بیش از 300 نوع محصولات جدید کشاورزی را پرورش داده و آن­ ها را در بیش از 10 میلیون هکتار مزرعه کشت و روش آبیاری جدیدی را مورد استفاده قرار دادند که بیش از 30 درصد در منابع آب صرفه جویی شده است.[۱]

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص.