جشن‌ها و سرودها در اسپانیا

جشن ها و سرودها

"در اسپانیا جشن هایی وجود دارند که در دنیا معروفند. این جشن ها بازتاب دهندة فرهنگ اسپانیا و ویژگیهای خاص مکانی و منطقه ای آن می باشند. علوه بر نشان فرهنگی، این جشنها چنان در میان مردمان اسپانیا ریشه دوانده اند که بخشی از هویت مکان زندگی و شهرشان قلمداد می شوند. بسیاری از جشن ها و مراسم ها ریشه در آیین مذهبی دارند. به لحاظ تاریخی مذهب کاتولیک، مذهب اکثریت بوده و نفوذ آن طی سالها در بزرگداشت های مذهبی بیشماری به چشم می خورد. در عوض مراسم های دیگر ریشة تاریخی دارند. افسانه ها، نبردها، قهرمانی ها، ... امروزه در شکل های عامیانة مختلفی یادآوری می شوند.

1-  جشن رژة طبل سن سباستین)(Tamborrada

در سن سباستین در ماه فوریه هفته ای به نام هفتة " وحشی " وجود دارد. رژة طبل سن سباستین (گیپوس کوآ، پائیس باسکو، اسپانیا) جشنی است که بیستم ژانویه هر سال در روز سن سباستین در این شهر برگزار می شود. جشن نیمة شب روز نوزدهم در میدان قانون با برافراشتن پرچم شهر آغاز می شود. صدها شرکت کننده با 20 الی 50 طبل و 50 تا 100 بشکه در روز بیستم در تمام محله های شهر رژه می روند. این رژه را همیشه یک گروه موسیقی همراهی می کند.

2-  جشن آدمک های سن خوزه )Las Fallas de San José(

والنسیا سرزمین جشن های با شکوه خیابانی، جشن های پرچم و آتش، موسیقی و بویژه آتش بازی در اشکال گوناگون است. بسیاری از متخصصین آتش بازی اهل والنسیا هستند. در این شهر حتی رژه های مذهبی نیز با عناصر فولکلور و خاص همراهند. مهمترین جشن این شهر که نماد بارز تمام این ویژگیهاست، جشن آدمک های سن خوزه است. در طول چهار روز و شب در خیابان ها و میادین زیادی ، تعداد بیشماری چهره های کارتونی، دلقک، هنری و غیر هنری به نمایش در می آیند که نوعی استقبال از بهار همراه با آتش بازی است. روز آخر، روز سن خوزه، 19 مارس آنها را در آتش هایی بزرگ که یادآور یک مراسم باستانی است می سوزانند و به این ترتیب شهر در چهار طرف به آتش کشیده می شود.

در طول این یک هفته جشن های دیگری نیز در شهر برگزار می شوند مانند رژة لباس های فولکلور زنانه که پرکارترین و زیباترین لباس های اسپانیا هستند، رقص، پرخوری، کارناوال مسابقات گاوبازی و مثل همیشه آتش بازی های فوق العاده.

3-  گاوبازی

گاو بازی ها جشن های ملی اسپانیا هستند. در فاصلة بین مارس تا اکتبر هر یکشنبه و در اکثر جشن های محلی مسابقات گاو بازی برگزار می شوند. یک مسابقه، درامی است که سه بازیگر دارد و مقدمة آن مراسم سان و ورود دیدنی شخصیت های اصلی، به جز گاو، به میدان در زمان مقرر است. مسابقه با خروج گاو از طویله شروع می شود و سپس ماتادور به بررسی قدرت و هوش گاو با تکان های شنل که یک طرف آن صورتی و طرف دیگر زرد است، می پردازد. پیکادور ها یا همان گاوبازهای اسب سوار گاو را با ضربات نیزه ضعیف می کنند. در مرحلة دوم پرچم داران پرچم های خود را در بدن گاو فرو می کنند. سرانجام ماتادور تنها با گاو در میدان می ماند و شروع به اذیت کردن گاو با حرکات شنل قرمز برای لحظة موعود می کند، لحظه ای که گاوباز گاو را با شمشیر می کشد. بعد از آن پادوها یا خنجر داران برای تمام کردن کار با خنجر ضرباتی به نخاع حیوان وارد می کنند. رئیس مسابقه اگر کار گاوباز را بپسندد با دادن یک یا هر دو گوش گاو از او تقدیر می کند. دستیاران با قاطرهاشان گاو مرده را از میدان بیرون می برند و خون ریخته شده را از زمین برای مسابقة بعدی پاک می کنند.

مسابقات گاوبازی در سراسر کشور برگزار می شوند و معروفترین و رایج ترین آنها که شهرت بین المللی دارد، مسابقاتی است که در جشن سن فِرمین شهر پامپلونا اجرا می شود. اما مسابقات گاوبازی بخشی هستند که در هر جشنی وجود دارند. مسابقة گاوبازی سن فرمین یک هفته طول می کشد و روز ششم ژانویه با شلیک سنتی توپ شروع می شود. روز بعد نمایش وصف ناپذیر شروع می شود. گاوها را در خیابان های تنگ پامپلونا رها می کنند و جمعیت زیادی از جوانان جلوی آنها به سمت " آرانا " می دوند. مسابقه عصر هنگام اجرا می شود. این صحنة تکان دهندة بازی بین مرگ و زندگی، سنت باستانی و قدرت وصف ناپذیر؛ " همینگوی " را بسیار تحت تاثیر قرار داد. چند روز پیاپی در تمام خیابان های پامپلونا جشن برپاست؛ جوان ها با شلوار و پیراهن سفید و دستمال قرمز در خیابان ها می دوند، می رقصند،  آواز می خوانند و شراب محلی می نوشند. نمایش ها، رقص ها، رژه ها و گاوها قهرمانان مهیج ترین هفتة پامپلونا هستند.

4-  جشنوارة آوریل

یکی از جشن هایی است که شهرت جهانی داشته و ریشه در جشنوارة عمومی دام دارد. با وجودیکه این جشن هنوز هم برگزار می شود اما قهرمانی داستان به جشنی تفویض شده که امروزه صحنة یک نمایش فولکلور و شادی فوق العاده است. صحنه شامل یک شهر موقتی با تعداد زیادی خانه های کوچک پشمی در خیابان های پوشیده از گِل سفید است که با انواع گلها، پرچم های کوچک و فانوس های کاغذی تزیین شده اند. این خانه های کوچک متعلق به خانواده ها، گروه دوستان یا انجمن هاست که در اکثر موارد برای اعضا و مهمان ها محدودیت ورود دارند. معمولاً جایی مخصوص برای رقص، بار یا دیدار و ملاقات دارند.

جشن شش روز به طول می انجامد و دوشنبه شب، هنگامی که اهالی سویا در خانه های کوچکشان برای صرف شام سنتی " ماهی سرخ کرده " دور هم جمع می شوند، شروع می شود. ساعت 11 شب " مراسم روشنایی " اجرا می شود که طی آن تعداد بیشماری کمان های چوبی پوشیده از لامپ های رنگی و فانوس های تمام خیابان ها روشن می شوند و بدین ترتیب جشن بطور رسمی افتتاح می شود. در طول این مدت سویایی ها هر روز برای تماشای نمایش و سان دیدنی اسب ها می روند. در این نمایش ها سوارکاران با لباس های محلی زیبایشان، مهارت ها و اسب خود را نشان می دهند و زیباترین مهارها ( مهار گاری ها ) فضا را رنگارنگ می کنند. تقریباً تمام سویایی ها فارغ ازسنشان با لباس هاس سنتی فلامنکو خودنمایی می کنند. روز با آواز و رقص فلامنکو، خوردن خوراکی های لذیذ و بویژه ژامبون و پنیر کهنه و نوشیدن شراب سفید یا سیب سپری می شود. ساعت 5 عصر مهمترین مسابقات گاوبازی سال شروع می شود. بعد از یک وقفة کوتاه، برای یک شب طولانی رقص و آواز آماده می شوند. تمام اینها با یک صبحانة سنتی شکلاتی و بامیه که قبل از رفتن به خانه صرف می شود، به اتمام می رسد.

جشنواره یکشنبه ساعت 11 شب با خاموش کردن چراغ ها و آتش بازی به نشانة پایان یافتن جشنوارة آن سال، تمام می شود. شادی و رنگ و نور که فقط طی چند هفته برپا و تجربه شده بود، جمع می شود و این سرزمین بیابانی در انتظار سال بعد می ماند. در ادامة جشنواره، جشنوارههای دیگری در تمام شهرهای ایالت و اطراف آن برگزار می شوند که تا سپتامبر به طول می کشند. شکل ظاهری تمام اینها شبیه به هم است تنها تفاوت آنها با جشنوارة سویا در این است که این بسیار بزرگتر و با شکوه تر می باشد. بعد از این جشنواره، مراسم خاص سِمانا سانتا شروع می شود.

5-     جشن سن ایسیدرو (San Isidro)

در مادرید یکی از جشن های دیدنی، جشن سن ایسدرو است که طی آن مهمترین مسابقات گاوبازی سال برگزار می شود. جشن های سن ایسدرو جشن های سالیانه ای هستند که در مادرید در اواسط ماه می (حول و حوش 15 می) و در طول یک دورة چند روزه بر پا می شوند. معمولاً محل برگزاری آن بطور سنتی در محلة سن ایسدرو در کارابانچِل است. این جشن ها که به افتخار قدیس مادرید، سن ایسیدروی کشاورز، برپا می شوند به خاطر جشنواره ها ، جشن های شبانه، جاذبه ها و نمایش های سنتی مختلف منحصر به فرد هستند. در فستیوال های سن ایسیدرو به برخی از معرف ترین عناصر اشاره می شود که به " اصیل گرایی مادریدی " معروفند. این جشن در دشت سن ایسدرو و خیابان های روستایی برگزار می شود. 15 هر می رسم است که مادریدی ها برای صرف غذا در این دشت معروف و نوشیدن آب از لولة نمازخانة کوچک کلیسا دور هم جمع می شوند.

6-  جشن گوجه فرنگی

نزدیک والنسیا محلی است به نام " بونیول " که هر ساله در آخرین چهارشنبة آگوست جشن گوجه فرنگی، بزرگترین نبرد گوجه فرنگی در دنیا در آنجا برگزار می شود. بیش از چهل هزار نفر در این رویداد شرکت می کنند و حدود صد تن گوجه فرنگی در آن استفاده می شود. در طول یک ساعت هر جنبنده ای با گوجه فرنگی بمباران می شود. شروع این رسم به سادگی شروع یک شوخی است که چرا که به دعوای بزرگی بر می گردد که در سال 1945 در حین رژة " غول ها و کله کاغذی ها " اتفاق افتاد. به نظر می رسد که ساکنین اسلحه ای بهتر از گوجه فرنگی هایی که در غرفة سبزیجات بود، نداشتند. بخش جالب آن این است که این نزاع تبدیل به رویدادی استثایی شده است که هزاران بازدید کننده از کشورهای مختلف برای تماشای آن به اسپانیا می آیند." ⁶

7-  کارناوال

"در ماه فوریه در نقاط مختلف اسپانیا، کارناوال بسیار رایج است و معروفترین آنها کارناوال سانتا کروز شهر تِنِریفه و زیباترین آن کارناوال سیتخِس و کادیس می باشند. در کادیس همچون بسیاری از مناطق اسپانیایی، مانند جزایر قناری کارناوال برگزار می شود. جشنی است مردمی که در آن کادیسی ها با لباس های محلی خود خیابان ها  میادین شهر را پر می کنند و در رقابتی از نور و سرور و موسیقی و رقص با ماسک و نقاب رژه می روند. روز یکشنبه بزرگترین رژه یا حرکت دسته جمعی برگزار می شود.

8-  نبرد شراب  

یکی از جشن های پر طرفدار گردشگر داخلی است که هر ساله در صبح روز بیست و نهم ژوئن، روز جشن سن پدرو، در شهر آروی ایالت لا ریوخای اسپانیا بر پا می شود. این جشن شامل خیس کردن دیگر شرکت کننده ها با شراب می باشد به حدی که از سر تا پا خیس کاملاً خیس شوند. در شش کیلومتری شمال منطقة آرو در محل " ریسکوس بیلیبیو " واقع در نزدیکی محلی به نام کونچاس برگزار می شود.

این محل، محل زندگی و فوت " فلیسِس دِ بیلیبیو "، استاد سن میان در قرن شش است. از آن زمان تا به حال این منطقه مورد بازدید و احترام زیارت کنندگان قرار گرفته است. به نظر می رسد برگزاری فستیوال به شکل سازمان یافتة آن، با ساخت اولین کلیسای کوچک در ریسکوس در قرن هشتم ایجاد شد.

تغییر شکل فستیوال به چیزی که امروزه به " نبرد شراب " شناخته می شود ریشه در عیاشی دارد که موقع ناهار زائرین پس از شرکت در مراسم عشای ربانی کلیسا انجام می دادند. ضیافت همراه با شراب بسیاری بود و مردم را به آواز خواندن و جوک گفتن و پاشیدن مشروب داخل مشک ها ترغیب می کرد. البته این مورد پسند همه نبود و به همین خاطر نفوذ و گسترش آن در فستیوال طی سالها کم شد به خصوص خانم ها دوست نداشتند لباس هایشان با مشروب لکه دار شود. در سال 1949 پاشیدن شراب به قدری عادی شده بود که برای اولین بار نام " نبرد شراب " روی آن گذاشته شد و با گذشت سالها رواج پیدا کرد تا اینکه در جشن فعلی نفوذ یافت و سالانه مردم را نقاط مختلف به خود جذب نمود." ⁷