خونگ لو منگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «1-    ''خونگ لو مِنگ'' یا رؤیاهای عمارت سرخ، ابتدا توسط دونفر به نام­های چائو شیوچین[1](1716-1764) و گائو اِ[2] نوشته شده و در سال 1973 از سوی اداره­ی نشریات ادبیات خلق چین در پکن در چهار مجلد چاپ و منتشر شد. این مجموعه، از حدود 107/1 میلیون نویسه­ی چینی تشکیل...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
1-    ''خونگ لو مِنگ'' یا رؤیاهای عمارت سرخ، ابتدا توسط دونفر به نام­های چائو شیوچین[1](1716-1764) و گائو اِ[2] نوشته شده و در سال 1973 از سوی اداره­ی نشریات ادبیات خلق چین در پکن در چهار مجلد چاپ و منتشر شد. این مجموعه، از حدود 107/1 میلیون نویسه­ی چینی تشکیل شده و دارای 120 فصل است که 80 فصل آن توسط چائو شیوچین در اواسط قرن هجدهم میلادی نوشته شده و عنوان اصلی آن«''شی تووجی''[3]»(یادداشت سنگ) بود. این رمان‏نویس چینی در خانواده‏ای بسیار ثروتمند به دنیا آمد. اما فاجعه‏ای که برای خانواده­اش پیش آمد، دارایی‏شان به یغما رفت. چائو شیو چین در پکن در فقر و تهیدستی‏ می‏زیست که رمان معروف خود را به نام«رؤیاهای عمارت سرخ»در سالهای آخر عمر خود به رشته تحریر درآورد. این اثر که در ادبیات‏ چینی بزرگترین رمان دانسته‏ شده، در اواخر قرن هجدهم، با اضافه کردن 40 فصل دیگر توسط اشخاص دیگری به نام­های«گائو اِ» و «چِنگ شی­یوان[4]»، به نام ''خونگ لومِنگ'' تغییر نام یافت. در این رمان وقتی به نیروها و دنیای ماوراءطبیعی اشاره می‏شود، موضوع داستان به روشنی رنگ و بوی بودیسم پیدا می­کند.
1-    ''خونگ لو مِنگ'' یا رؤیاهای عمارت سرخ، ابتدا توسط دونفر به نام­های چائو شیو[[چین]](Cao Xiu Qin)(1716-1764) و گائو اِ(Gao E) نوشته شده و در سال 1973 از سوی اداره­ی نشریات ادبیات خلق چین در [[پکن]] در چهار مجلد چاپ و منتشر شد. این مجموعه، از حدود 107/1 میلیون نویسه­ی چینی تشکیل شده و دارای 120 فصل است که 80 فصل آن توسط چائو شیوچین در اواسط قرن هجدهم میلادی نوشته شده و عنوان اصلی آن«''شی تووجی''(Shi Tou Ji)»(یادداشت سنگ) بود. این رمان‏نویس چینی در خانواده‏ای بسیار ثروتمند به دنیا آمد. اما فاجعه‏ای که برای خانواده­اش پیش آمد، دارایی‏شان به یغما رفت. چائو شیو چین در پکن در فقر و تهیدستی‏ می‏زیست که رمان معروف خود را به نام«رؤیاهای عمارت سرخ»در سالهای آخر عمر خود به رشته تحریر درآورد. این اثر که در ادبیات‏ چینی بزرگترین رمان دانسته‏ شده، در اواخر قرن هجدهم، با اضافه کردن 40 فصل دیگر توسط اشخاص دیگری به نام­های«گائو اِ» و «چِنگ شی­یوان(Cheng Shi Yuan)»، به نام ''خونگ لومِنگ'' تغییر نام یافت. در این رمان وقتی به نیروها و دنیای ماوراءطبیعی اشاره می‏شود، موضوع داستان به روشنی رنگ و بوی بودیسم پیدا می­کند.


در این کتاب تاریخ ظهور و سقوط 4 خاندان اشرافی وابسته به امپراتوری به نام­های«جیا»، «وانگ»، «شی»، و «شیووِ»[5] توصیف شده و داستان عشق میان جیا بائو یو و لین دِیو و شیو بائو چَی[i] بیان گردیده است. در این کتاب تمامی جنبه­ها و ویژگی­های یک جامعه­ی فئودالی در چین باستان، شامل مسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری مذهبی، اخلاقی، آداب و رسوم اجتماعی، مسایل ادبی، ستاره شناسی، اطلاعات جغرافیایی، دانش و علوم پزشکی، و... مربوط به آن دوران به­صورت کامل و مشروح بیان شده و درواقع، دایره المعارف جامعی از جامعه­ی فئودالی چین به شمار می­رود. در این رمان خواندنی، اضمحلال و رو به زوال بودن جامعه­ی فئودالی که بیش از دو هزار سال در چین حاکم بود، پیش بینی شده و آهنگ وداع آن راسروده است.
در این کتاب تاریخ ظهور و سقوط 4 خاندان اشرافی وابسته به امپراتوری به نام­های«جیا»، «وانگ»، «شی»، و «شیووِ»(Jia, Wang, Shi, and Xiue) توصیف شده و داستان عشق میان جیا بائو یو و لین دِیو و شیو بائو چَی[i] بیان گردیده است. در این کتاب تمامی جنبه­ها و ویژگی­های یک جامعه­ی فئودالی در چین باستان، شامل مسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری مذهبی، اخلاقی، آداب و رسوم اجتماعی، مسایل ادبی، ستاره شناسی، اطلاعات جغرافیایی، دانش و علوم پزشکی، و... مربوط به آن دوران به­صورت کامل و مشروح بیان شده و درواقع، دایره المعارف جامعی از جامعه­ی فئودالی چین به شمار می­رود. در این رمان خواندنی، اضمحلال و رو به زوال بودن جامعه­ی فئودالی که بیش از دو هزار سال در چین حاکم بود، پیش بینی شده و آهنگ وداع آن راسروده است.


باتوجه به جامع نگری موجود در این کتاب، تا کنون بارها داستان­های آن به­صورت اپرا، باله، تئاتر، فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی از سوی نویسندگان و کارگردانان نمایشی و سینمایی اجرا شده و از سوی مردم چین و سایر کشورهایی که در آن­جا زبان چینی رایج است، با استقبال فراوانی روبه رو شده است. از این اثر تا کنون 3 ترجمه­ی مختلف به زبان انگلیسی صورت گرفته و در فرهنگستان ملی هنر چین، مؤسسه­ی ویژه­ای برای تحقیق و پژوهش پیرامون مسایل مختلف ادبی و هنری مجموعه­ی ''خونگ لو مِنگ'' تأسیس و تعدادی از پژوهشگران ادبی چین در این مؤسسه به پژوهش می­پردازند.
باتوجه به جامع نگری موجود در این کتاب، تا کنون بارها داستان­های آن به­صورت اپرا، باله، تئاتر، فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی از سوی نویسندگان و کارگردانان نمایشی و سینمایی اجرا شده و از سوی مردم چین و سایر کشورهایی که در آن­جا [[زبان چینی]] رایج است، با استقبال فراوانی روبه رو شده است. از این اثر تا کنون 3 ترجمه­ی مختلف به زبان انگلیسی صورت گرفته و در فرهنگستان ملی هنر چین، مؤسسه­ی ویژه­ای برای تحقیق و پژوهش پیرامون مسایل مختلف ادبی و هنری مجموعه­ی ''خونگ لو مِنگ'' تأسیس و تعدادی از پژوهشگران ادبی چین در این مؤسسه به پژوهش می­پردازند.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref>
----[1] - Cao Xiu Qin.


[2] - Gao E.
== پاورقی ==
[i] - Jia Bao You, Lin De You, and Xiue Bao Cai


[3] - Shi Tou Ji.
== کتابشناسی ==
 
[4] - Cheng Shi Yuan.
 
[5] - Jia, Wang, Shi, and Xiue.
----[i] - Jia Bao You, Lin De You, and Xiue Bao Cai

نسخهٔ ‏۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۷:۳۱

1-    خونگ لو مِنگ یا رؤیاهای عمارت سرخ، ابتدا توسط دونفر به نام­های چائو شیوچین(Cao Xiu Qin)(1716-1764) و گائو اِ(Gao E) نوشته شده و در سال 1973 از سوی اداره­ی نشریات ادبیات خلق چین در پکن در چهار مجلد چاپ و منتشر شد. این مجموعه، از حدود 107/1 میلیون نویسه­ی چینی تشکیل شده و دارای 120 فصل است که 80 فصل آن توسط چائو شیوچین در اواسط قرن هجدهم میلادی نوشته شده و عنوان اصلی آن«شی تووجی(Shi Tou Ji)»(یادداشت سنگ) بود. این رمان‏نویس چینی در خانواده‏ای بسیار ثروتمند به دنیا آمد. اما فاجعه‏ای که برای خانواده­اش پیش آمد، دارایی‏شان به یغما رفت. چائو شیو چین در پکن در فقر و تهیدستی‏ می‏زیست که رمان معروف خود را به نام«رؤیاهای عمارت سرخ»در سالهای آخر عمر خود به رشته تحریر درآورد. این اثر که در ادبیات‏ چینی بزرگترین رمان دانسته‏ شده، در اواخر قرن هجدهم، با اضافه کردن 40 فصل دیگر توسط اشخاص دیگری به نام­های«گائو اِ» و «چِنگ شی­یوان(Cheng Shi Yuan)»، به نام خونگ لومِنگ تغییر نام یافت. در این رمان وقتی به نیروها و دنیای ماوراءطبیعی اشاره می‏شود، موضوع داستان به روشنی رنگ و بوی بودیسم پیدا می­کند.

در این کتاب تاریخ ظهور و سقوط 4 خاندان اشرافی وابسته به امپراتوری به نام­های«جیا»، «وانگ»، «شی»، و «شیووِ»(Jia, Wang, Shi, and Xiue) توصیف شده و داستان عشق میان جیا بائو یو و لین دِیو و شیو بائو چَی[i] بیان گردیده است. در این کتاب تمامی جنبه­ها و ویژگی­های یک جامعه­ی فئودالی در چین باستان، شامل مسایل سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، هنری مذهبی، اخلاقی، آداب و رسوم اجتماعی، مسایل ادبی، ستاره شناسی، اطلاعات جغرافیایی، دانش و علوم پزشکی، و... مربوط به آن دوران به­صورت کامل و مشروح بیان شده و درواقع، دایره المعارف جامعی از جامعه­ی فئودالی چین به شمار می­رود. در این رمان خواندنی، اضمحلال و رو به زوال بودن جامعه­ی فئودالی که بیش از دو هزار سال در چین حاکم بود، پیش بینی شده و آهنگ وداع آن راسروده است.

باتوجه به جامع نگری موجود در این کتاب، تا کنون بارها داستان­های آن به­صورت اپرا، باله، تئاتر، فیلم سینمایی و سریال تلویزیونی از سوی نویسندگان و کارگردانان نمایشی و سینمایی اجرا شده و از سوی مردم چین و سایر کشورهایی که در آن­جا زبان چینی رایج است، با استقبال فراوانی روبه رو شده است. از این اثر تا کنون 3 ترجمه­ی مختلف به زبان انگلیسی صورت گرفته و در فرهنگستان ملی هنر چین، مؤسسه­ی ویژه­ای برای تحقیق و پژوهش پیرامون مسایل مختلف ادبی و هنری مجموعه­ی خونگ لو مِنگ تأسیس و تعدادی از پژوهشگران ادبی چین در این مؤسسه به پژوهش می­پردازند.[۱]

پاورقی

[i] - Jia Bao You, Lin De You, and Xiue Bao Cai

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.