رومن گیرشمن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''هيئت هاي باستانشناسي: گيرشمن واشلومبرژه''' در سال 1947 رومن گيرشمن به جاي مكنم به مديريت هيئت باستانشناسان فرانسه در ايران، كه در سال 1939 در « مركز ملي تحقيقات علمي » ادغام شده بود واكنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گرديد . وي تحقيقات و حف...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''هيئت هاي باستانشناسي: گيرشمن واشلومبرژه''' | '''هيئت هاي باستانشناسي: گيرشمن واشلومبرژه''' | ||
در سال 1947 رومن گيرشمن به جاي مكنم به مديريت هيئت باستانشناسان فرانسه در ايران، كه در سال 1939 در « مركز ملي تحقيقات علمي » ادغام شده بود واكنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گرديد . وي تحقيقات و حفاري هاي شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نيز ، همچنانكه در تپه سيلك كاشان ، روش لايه نگاري دقيقي اعمال نمود كه از هزاره دوم قبل از ميلاد تا قرن سيزدهم ميلادي را در بر مي گرفت . او مطالعه در باره كاخ هخامنشيان ، قلعه شوش ، و محل كاخ هاي سلطنتي را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962 ، در حفّاري زيگورات هاي ايلامي در چغازنبيل و نيز بناهاي ساساني ايوان كرخه تلاش زيادي كرد، دستاوردهاي عظيم اين حفاري ها كمك شايان توجهي به پيشبرد مطالعه در باره ايران باستان كرد. گيرشمن حاصل همه اين اطلاعات و مطالعات را در كتاب ايران از آغار تا اسلام ( 1951 ) و پارتيان و ساسانيان ( 1951) عرضه كرد. براي تقويت بنيه علمي هيئت باستانشناسي فرانسه در ايران كه استيو ( Steve ) ، متخصص كشف رمز خطوط باستاني ، نيز با آن كار مي كرد ، اعضاي جديدي استخدام شدند . با اين حال ، بجز عمليات امدادي سالهاي 1959- 1960 جزيره خارك ، تقريبا همه طرح و برنامه هاي تحقيقاتي اين هيئت در همان شوش برگزار مي شد . | در سال 1947 رومن گيرشمن به جاي مكنم به مديريت هيئت باستانشناسان [[فرانسه]] در ايران، كه در سال 1939 در « مركز ملي تحقيقات علمي » ادغام شده بود واكنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گرديد . وي تحقيقات و حفاري هاي شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نيز ، همچنانكه در تپه سيلك كاشان ، روش لايه نگاري دقيقي اعمال نمود كه از هزاره دوم قبل از ميلاد تا قرن سيزدهم ميلادي را در بر مي گرفت . او مطالعه در باره كاخ هخامنشيان ، قلعه شوش ، و محل كاخ هاي سلطنتي را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962 ، در حفّاري زيگورات هاي ايلامي در چغازنبيل و نيز بناهاي ساساني ايوان كرخه تلاش زيادي كرد، دستاوردهاي عظيم اين حفاري ها كمك شايان توجهي به پيشبرد مطالعه در باره ايران باستان كرد. گيرشمن حاصل همه اين اطلاعات و مطالعات را در كتاب ايران از آغار تا اسلام ( 1951 ) و پارتيان و ساسانيان ( 1951) عرضه كرد. براي تقويت بنيه علمي هيئت باستانشناسي فرانسه در ايران كه استيو ( Steve ) ، متخصص كشف رمز خطوط باستاني ، نيز با آن كار مي كرد ، اعضاي جديدي استخدام شدند . با اين حال ، بجز عمليات امدادي سالهاي 1959- 1960 جزيره خارك ، تقريبا همه طرح و برنامه هاي تحقيقاتي اين هيئت در همان شوش برگزار مي شد . | ||
در سال هاي تصدي گيرشمن ، قلمرو فعاليت باستانشناسي فرانسه در ايران به همان مكان مهم باستاني شوش و در قلعه اي قرون وسطايي كه فرانسوي ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردي تحقيق در باستانشناسي ايران دوره اسلامي را ادامه مي دادند و يا در lمکان های باستاني كوچك حفاري پراكنده اي مي كردند . آندره گدار مهمترين اثرش را تحت عنوان هنر ايران باستان در سال 1962 منتشر كرد . معماري به نام سيرو[62] از سال هاي دهه 1930 به اين سو مقالاتي در باره آتشكده ها و بناهاي كوچك بازمانده از عصر اسلامي براي « مجموعه آثار ايراني » نوشته ، ولي اثر عمده اش ( 1919 ) در باره كاروانسراهاي دوره صفويه است . | در سال هاي تصدي گيرشمن ، قلمرو فعاليت باستانشناسي فرانسه در ايران به همان مكان مهم باستاني شوش و در قلعه اي قرون وسطايي كه فرانسوي ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردي تحقيق در باستانشناسي ايران دوره اسلامي را ادامه مي دادند و يا در lمکان های باستاني كوچك حفاري پراكنده اي مي كردند . آندره گدار مهمترين اثرش را تحت عنوان هنر ايران باستان در سال 1962 منتشر كرد . معماري به نام سيرو[62] از سال هاي دهه 1930 به اين سو مقالاتي در باره آتشكده ها و بناهاي كوچك بازمانده از عصر اسلامي براي « مجموعه آثار ايراني » نوشته ، ولي اثر عمده اش ( 1919 ) در باره كاروانسراهاي دوره صفويه است . | ||
تحقيقات باستانشناسي بلژيكي ها در باره ايران بويژه در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم ، رونق بسيار داشته است . واندن برگ ، كه از سال 1957 به اين سو استاد باستانشناسي و تاريخ خاور نزديك دانشگاه گان بوده ، بيشتر مقالات و نوشته هاي خود را به زبان فرانسه منتشر كرده است . باستانشناسان بلژيكي به رياست او چندين كار تحقيقاتي در لرستان و پشتكوه كرده اند . كتاب باستانشناسي ايران باستان واندن برگ[63] ( 1959 ) تا كنون چندين بار چاپ و به زبان هاي متعدد ترجمه شده است . وي در سال 1961 ، همراه با گيرشمن نشريه مطالعات ايران باستان را كه به نشر مقالاتي در زمينه باستانشناسي ايران باستان به زبانهاي فرانسه و انگليسي اختصاص داشت ، بنياد گذاشت . رياست هيئت باستانشناسي بلژيك در ايران از سال 1965 به بعد با او بود و او ، همراه با هرينك[64] ، ويراستاري نشريه دنباله دار كتابشناسي باستانشناختي ايران را بر عهده داشته است.[65] | تحقيقات باستانشناسي بلژيكي ها در باره ايران بويژه در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم ، رونق بسيار داشته است . واندن برگ ، كه از سال 1957 به اين سو استاد باستانشناسي و تاريخ خاور نزديك دانشگاه گان بوده ، بيشتر مقالات و نوشته هاي خود را به زبان فرانسه منتشر كرده است . باستانشناسان بلژيكي به رياست او چندين كار تحقيقاتي در لرستان و پشتكوه كرده اند . كتاب باستانشناسي ايران باستان واندن برگ[63] ( 1959 ) تا كنون چندين بار چاپ و به زبان هاي متعدد ترجمه شده است . وي در سال 1961 ، همراه با گيرشمن نشريه مطالعات ايران باستان را كه به نشر مقالاتي در زمينه باستانشناسي ايران باستان به زبانهاي فرانسه و انگليسي اختصاص داشت ، بنياد گذاشت . رياست هيئت باستانشناسي بلژيك در ايران از سال 1965 به بعد با او بود و او ، همراه با هرينك[64] ، ويراستاري نشريه دنباله دار كتابشناسي باستانشناختي ايران را بر عهده داشته است.[65] | ||
نسخهٔ ۴ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۴۵
هيئت هاي باستانشناسي: گيرشمن واشلومبرژه
در سال 1947 رومن گيرشمن به جاي مكنم به مديريت هيئت باستانشناسان فرانسه در ايران، كه در سال 1939 در « مركز ملي تحقيقات علمي » ادغام شده بود واكنون تابع وزارت خارجه فرانسه است، منصوب گرديد . وي تحقيقات و حفاري هاي شوش را روشمندانه ادامه دارد و در آنجا نيز ، همچنانكه در تپه سيلك كاشان ، روش لايه نگاري دقيقي اعمال نمود كه از هزاره دوم قبل از ميلاد تا قرن سيزدهم ميلادي را در بر مي گرفت . او مطالعه در باره كاخ هخامنشيان ، قلعه شوش ، و محل كاخ هاي سلطنتي را به انجام رساند و از سال 1951 تا 1962 ، در حفّاري زيگورات هاي ايلامي در چغازنبيل و نيز بناهاي ساساني ايوان كرخه تلاش زيادي كرد، دستاوردهاي عظيم اين حفاري ها كمك شايان توجهي به پيشبرد مطالعه در باره ايران باستان كرد. گيرشمن حاصل همه اين اطلاعات و مطالعات را در كتاب ايران از آغار تا اسلام ( 1951 ) و پارتيان و ساسانيان ( 1951) عرضه كرد. براي تقويت بنيه علمي هيئت باستانشناسي فرانسه در ايران كه استيو ( Steve ) ، متخصص كشف رمز خطوط باستاني ، نيز با آن كار مي كرد ، اعضاي جديدي استخدام شدند . با اين حال ، بجز عمليات امدادي سالهاي 1959- 1960 جزيره خارك ، تقريبا همه طرح و برنامه هاي تحقيقاتي اين هيئت در همان شوش برگزار مي شد .
در سال هاي تصدي گيرشمن ، قلمرو فعاليت باستانشناسي فرانسه در ايران به همان مكان مهم باستاني شوش و در قلعه اي قرون وسطايي كه فرانسوي ها در آن ساخته بودند منحصر بود. متخصصان منفردي تحقيق در باستانشناسي ايران دوره اسلامي را ادامه مي دادند و يا در lمکان های باستاني كوچك حفاري پراكنده اي مي كردند . آندره گدار مهمترين اثرش را تحت عنوان هنر ايران باستان در سال 1962 منتشر كرد . معماري به نام سيرو[62] از سال هاي دهه 1930 به اين سو مقالاتي در باره آتشكده ها و بناهاي كوچك بازمانده از عصر اسلامي براي « مجموعه آثار ايراني » نوشته ، ولي اثر عمده اش ( 1919 ) در باره كاروانسراهاي دوره صفويه است .
تحقيقات باستانشناسي بلژيكي ها در باره ايران بويژه در سال هاي بعد از جنگ جهاني دوم ، رونق بسيار داشته است . واندن برگ ، كه از سال 1957 به اين سو استاد باستانشناسي و تاريخ خاور نزديك دانشگاه گان بوده ، بيشتر مقالات و نوشته هاي خود را به زبان فرانسه منتشر كرده است . باستانشناسان بلژيكي به رياست او چندين كار تحقيقاتي در لرستان و پشتكوه كرده اند . كتاب باستانشناسي ايران باستان واندن برگ[63] ( 1959 ) تا كنون چندين بار چاپ و به زبان هاي متعدد ترجمه شده است . وي در سال 1961 ، همراه با گيرشمن نشريه مطالعات ايران باستان را كه به نشر مقالاتي در زمينه باستانشناسي ايران باستان به زبانهاي فرانسه و انگليسي اختصاص داشت ، بنياد گذاشت . رياست هيئت باستانشناسي بلژيك در ايران از سال 1965 به بعد با او بود و او ، همراه با هرينك[64] ، ويراستاري نشريه دنباله دار كتابشناسي باستانشناختي ايران را بر عهده داشته است.[65]