تاریخ و میراث مشترک فرهنگی قطر و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « '''تاریخ ومیراث مشترک فرهنگی''' کشور قطر از دیرباز گاهواره‌ي فرهنگی کهن و مرکزي آباد و گاهی مركز فرهنگي کشورهاي منطقه بوده است. به دلیل نزدیکی به جزیره‌ي بحرین و ایران، وسیله‌ي پیوند شبه جزیره‌ي عربستان با مردم ایران و دیگر نواحی بوده است؛ ب...» ایجاد کرد) |
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
'''تاریخ ومیراث مشترک فرهنگی''' | '''تاریخ ومیراث مشترک فرهنگی''' | ||
کشور قطر از دیرباز گاهواره‌ي فرهنگی کهن و مرکزي آباد و گاهی مركز فرهنگي کشورهاي منطقه بوده است. به دلیل نزدیکی به جزیره‌ي بحرین و ایران، وسیله‌ي پیوند شبه جزیره‌ي عربستان با مردم ایران و دیگر نواحی بوده است؛ به همین جهت از فرهنگ مردم هر دو سرزمین بهره گرفته و برای مردم شبه جزیره‌ی عربستان کم و بیش به منزله‌ي کلید دنیای با فرهنگ آن زمان به شمار می‌رود. | کشور [[قطر]] از دیرباز گاهواره‌ي فرهنگی کهن و مرکزي آباد و گاهی مركز فرهنگي کشورهاي منطقه بوده است. به دلیل نزدیکی به جزیره‌ي بحرین و ایران، وسیله‌ي پیوند شبه جزیره‌ي عربستان با مردم ایران و دیگر نواحی بوده است؛ به همین جهت از فرهنگ مردم هر دو سرزمین بهره گرفته و برای مردم شبه جزیره‌ی عربستان کم و بیش به منزله‌ي کلید دنیای با فرهنگ آن زمان به شمار می‌رود. | ||
واژه‌ی قطر، در عربی و فارسی معنی ویژه‌ای ندارد، از آنجا که در حال حاضر نام بین‌المللی این شبه جزیره «کاتار» یا «کتر» است، می‌توان پنداشت که واژه‌ی قطر از دو پاره «قط» و «کت» و «ار» به وجود آمده است. کت در زبان فارسی باستان همانند «کت»، «کند» و «کده» به معنی شهر، ده، قصبه، سرزمین، جایگاه و محل است، و «ار» نیز به معنی بزرگواری، پرهیز، شرافت، ارزش، احترام‌های معنوی و دانش‌های آسمانی است. به هم پیوستن این دو واژه به صورت «کتر» که امروزه به شكل قطر درآمده است، شاید نشانه‌ای از مسکن و زیستگاه مردمان بسیار کهن باشد که در این شبه جزیره می‌زیسته‌اند، و در روزگار زندگانی خود، چنان ارزش و منزلتی داشته‌اند که بر دانش، پرهیزگاری و بزرگواری آنان تأکید شده و سرزمینشان را چنین نامی داده‌اند. | واژه‌ی قطر، در عربی و فارسی معنی ویژه‌ای ندارد، از آنجا که در حال حاضر نام بین‌المللی این شبه جزیره «کاتار» یا «کتر» است، می‌توان پنداشت که واژه‌ی قطر از دو پاره «قط» و «کت» و «ار» به وجود آمده است. کت در زبان فارسی باستان همانند «کت»، «کند» و «کده» به معنی شهر، ده، قصبه، سرزمین، جایگاه و محل است، و «ار» نیز به معنی بزرگواری، پرهیز، شرافت، ارزش، احترام‌های معنوی و دانش‌های آسمانی است. به هم پیوستن این دو واژه به صورت «کتر» که امروزه به شكل قطر درآمده است، شاید نشانه‌ای از مسکن و زیستگاه مردمان بسیار کهن باشد که در این شبه جزیره می‌زیسته‌اند، و در روزگار زندگانی خود، چنان ارزش و منزلتی داشته‌اند که بر دانش، پرهیزگاری و بزرگواری آنان تأکید شده و سرزمینشان را چنین نامی داده‌اند. | ||
نسخهٔ ۵ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۶
تاریخ ومیراث مشترک فرهنگی
کشور قطر از دیرباز گاهواره‌ي فرهنگی کهن و مرکزي آباد و گاهی مركز فرهنگي کشورهاي منطقه بوده است. به دلیل نزدیکی به جزیره‌ي بحرین و ایران، وسیله‌ي پیوند شبه جزیره‌ي عربستان با مردم ایران و دیگر نواحی بوده است؛ به همین جهت از فرهنگ مردم هر دو سرزمین بهره گرفته و برای مردم شبه جزیره‌ی عربستان کم و بیش به منزله‌ي کلید دنیای با فرهنگ آن زمان به شمار می‌رود.
واژه‌ی قطر، در عربی و فارسی معنی ویژه‌ای ندارد، از آنجا که در حال حاضر نام بین‌المللی این شبه جزیره «کاتار» یا «کتر» است، می‌توان پنداشت که واژه‌ی قطر از دو پاره «قط» و «کت» و «ار» به وجود آمده است. کت در زبان فارسی باستان همانند «کت»، «کند» و «کده» به معنی شهر، ده، قصبه، سرزمین، جایگاه و محل است، و «ار» نیز به معنی بزرگواری، پرهیز، شرافت، ارزش، احترام‌های معنوی و دانش‌های آسمانی است. به هم پیوستن این دو واژه به صورت «کتر» که امروزه به شكل قطر درآمده است، شاید نشانه‌ای از مسکن و زیستگاه مردمان بسیار کهن باشد که در این شبه جزیره می‌زیسته‌اند، و در روزگار زندگانی خود، چنان ارزش و منزلتی داشته‌اند که بر دانش، پرهیزگاری و بزرگواری آنان تأکید شده و سرزمینشان را چنین نامی داده‌اند.
دریای پارس و کرانه‌های جنوبی آن، از جمله شبه جزیره‌ی قطر، در روزگار عیلامیان، تحت حکمرانی آنان بود. در دوره‌ي مادها، نخست جزو یکی از ایالت‌های جنوب باختری و سپس جزو ساتراپ یا استان چهادهم پادشاهی ماد، به نام «درنگیانه» و بخشی از کرمان بود. در روزگار هخامنشیان، شبه جزیره‌ی قطر، بر پایه‌ی بند شش، ستون نخست کتیبه بیستون، جزو استان پارس بوده است. در اوایل فرمان‌روايي ساسانیان، شبه جزیره قطر یکی از پایگاه‌های ایران بود. در اوایل حکومت اسلامی، کرانه‌های خلیج فارس و دریای مکران به دست مسلمانان افتاد. ابوهریره از یاران پیامبر(ص) در روزگار خلافت عمر بن خطاب، بر شبه جزیره‌ی قطر، بحرین و کرانه‌های باختری خلیج فارس دست یافت و سپس به سوی کرانه‌های خاوری تاخت.
قطر در یکم سپتامبر 1971م(شهریور 1350) استقلال یافت و ظاهراً تعهدات پیشین این كشور نسبت به بریتانیا از میان رفت؛ ولی سیاست و اقتصاد قطر همانند گذشته وابسته به انگلستان است.