رود پاراگوئه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پاراگوئه با رودخانه‌ی فرعی‌اش «پیلکو مایو» | [[پرونده:421ad406e07e17e70f1f227e4cbf324e.png|بندانگشتی|نقشه حوضه ریو د لاپالاتا، پیوستن رود پاراگوئه را به رودخانه پارانا در نزدیکی رزیستنسیا و کورینتس، جنوب آسونسیون را نمایش می‌دهد.]] | ||
پاراگوئه با رودخانه‌ی فرعی‌اش «پیلکو مایو» (Pilco Mayo) قسمت دیگری از مرز [[آرژانتین]] و پاراگوئه را تشکیل می‌دهد. طول این رودخانه 2550 کیلومتر می‌باشد و به سمت شمال پارانا، کورریتنس (Corrientes) و آلتو پارانا (پارانای علیا)(Alto Parana) در جریان بوده، به [[رود لاپلاتا|رودخانه‌ی لاپلاتا]] پیوسته و در نهایت به اقیانوس اطلس در شمال [[آرژانتین]] می‌ریزد<ref name=":2">برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar</ref><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص.36.</ref>. | |||
رود پاراگوئه از دیامانتینوی برزیل، به سوی جنوب غرب از شهر کاسه رس می‌گذرد. سپس به سوی جنوب از نواحی مردابی پانتانال در شهر کرومبا عبور می‌کند. پس از آنکه بخش کوچکی از مرز بین بولیوی و برزیل را تشکیل داد مجدداً به درون برزیل روان می‌شود. رود در شهر پوئرتو بائیا نگرا در پاراگوئه، مرز بین برزیل و پاراگوئه را تشکیل می‌دهد. با پیچی ملایم و طویل در جهت حنوب شرق، کشور پاراگوئه را به دو قسمت غربی و شرقی تقسیم می‌کند. قسمت غربی به نام گران [[منطقه چاکو|چاکو]] منطقه‌ای نیمه خشک و بدون سکنه و قسمت شرقی منطقه‌ای انبوه و پرجمعیت. پس از طی ۴۰۰ کیلومتر از مرکز پاراگوئه، در برخورد با رود پیلکومایو و گذر از شهر آسونسیون مرز بین [[آرژانتین]] و پاراگوئه را پدیدمی‌آورد. پس از آن ۲۷۵ کیلومتر به سمت جنوب غربی به [[رود پارانا]] می‌ریزد. | |||
رود پاراگوئه با پوشش مساحت وسیعی که شامل جنوب برزیل، شمال [[آرژانتین]]، کل پاراگوئه و بخش‌هایی از بولیوی است، از مهم‌ترین رودهای دهانه آبریز ریورپلاته شناخته می‌شود. برخلاف بسیاری از رودهای حوضه پارانا، بر روی این رود سدی احداث نشده و رود تا مسافت قابل توجهی قابل کشتیرانی است. این امر، موقعیت بی نظیری به عنوان کریدورهای ترابری و تجاری، پل ارتباطی آبی برای کشورهای محصور در خشکی (پاراگوئه و بولیوی) به اقیانوس و ایجاد یک جاذبه جهانگردی برای رود فراهم ساخته‌است. | |||
این رود در ماهیگیری و آبیاری کشتزارها مورد استفاده قرار می‌گیرد. طغیان‌های فصلی رود همچنین زندگی بسیاری از سکنه کناره‌های رود را مختل می‌کند<ref>رود پاراگوئه(1403). ویکی بین. قابل بازیابی از [https://wikibin.ir/article/wp/%D8%B1%D9%88%D8%AF_%D9%BE%D8%A7%D8%B1%D8%A7%DA%AF%D9%88%D8%A6%D9%87 https://wikibin.ir/article/wp/]</ref>. | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[[جغرافیای طبیعی آرژانتین]]؛ [[رودهای آرژانتین]] | |||
==کتابشناسی== | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۵۲
پاراگوئه با رودخانه‌ی فرعی‌اش «پیلکو مایو» (Pilco Mayo) قسمت دیگری از مرز آرژانتین و پاراگوئه را تشکیل می‌دهد. طول این رودخانه 2550 کیلومتر می‌باشد و به سمت شمال پارانا، کورریتنس (Corrientes) و آلتو پارانا (پارانای علیا)(Alto Parana) در جریان بوده، به رودخانه‌ی لاپلاتا پیوسته و در نهایت به اقیانوس اطلس در شمال آرژانتین می‌ریزد[۱][۲].
رود پاراگوئه از دیامانتینوی برزیل، به سوی جنوب غرب از شهر کاسه رس می‌گذرد. سپس به سوی جنوب از نواحی مردابی پانتانال در شهر کرومبا عبور می‌کند. پس از آنکه بخش کوچکی از مرز بین بولیوی و برزیل را تشکیل داد مجدداً به درون برزیل روان می‌شود. رود در شهر پوئرتو بائیا نگرا در پاراگوئه، مرز بین برزیل و پاراگوئه را تشکیل می‌دهد. با پیچی ملایم و طویل در جهت حنوب شرق، کشور پاراگوئه را به دو قسمت غربی و شرقی تقسیم می‌کند. قسمت غربی به نام گران چاکو منطقه‌ای نیمه خشک و بدون سکنه و قسمت شرقی منطقه‌ای انبوه و پرجمعیت. پس از طی ۴۰۰ کیلومتر از مرکز پاراگوئه، در برخورد با رود پیلکومایو و گذر از شهر آسونسیون مرز بین آرژانتین و پاراگوئه را پدیدمی‌آورد. پس از آن ۲۷۵ کیلومتر به سمت جنوب غربی به رود پارانا می‌ریزد.
رود پاراگوئه با پوشش مساحت وسیعی که شامل جنوب برزیل، شمال آرژانتین، کل پاراگوئه و بخش‌هایی از بولیوی است، از مهم‌ترین رودهای دهانه آبریز ریورپلاته شناخته می‌شود. برخلاف بسیاری از رودهای حوضه پارانا، بر روی این رود سدی احداث نشده و رود تا مسافت قابل توجهی قابل کشتیرانی است. این امر، موقعیت بی نظیری به عنوان کریدورهای ترابری و تجاری، پل ارتباطی آبی برای کشورهای محصور در خشکی (پاراگوئه و بولیوی) به اقیانوس و ایجاد یک جاذبه جهانگردی برای رود فراهم ساخته‌است.
این رود در ماهیگیری و آبیاری کشتزارها مورد استفاده قرار می‌گیرد. طغیان‌های فصلی رود همچنین زندگی بسیاری از سکنه کناره‌های رود را مختل می‌کند[۳].
نیز نگاه کنید به
جغرافیای طبیعی آرژانتین؛ رودهای آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar
- ↑ خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص.36.
- ↑ رود پاراگوئه(1403). ویکی بین. قابل بازیابی از https://wikibin.ir/article/wp/