شانگهای: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:Shanghai 780x520-min.jpg|بندانگشتی|تصویر شانگهای]] | |||
نام اختصاری [[شانگهای]](Shanghai)«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی [[چین]] و نقطه‌ی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسله‌ی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی به نام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید. | |||
شانگهای بزرگ‌ترین شهر [[چین]] و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر همچنین دارای عناوین بزرگ‌ترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی [[چین]] است.<ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص433</ref> | |||
== کتاب شناسی == | == کتاب شناسی == | ||
نسخهٔ ۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۲
نام اختصاری شانگهای(Shanghai)«خو» است. این شهر در بخش مرکزی ساحل شرقی چین و نقطه‌ی پیوند رود«یانگ تسه» با دریا واقع شده است. این شهر در گذشته یک روستای ماهیگیری بوده و در دوران سلسله‌ی «سونگ» (960-1279 میلادی) به شهرکی به نام«شانگهای» تغییر یافت و مجددا در سال 1927 میلادی به عنوان واحد مستقل اداری«شهر شانگهای»"معرفی شد. این شهر 18 ناحیه و یک شهرستان و 5 هزار و800کیلومتر مربع وسعت دارد. تا پایان سال 2002، جمعیت ثبت شده‌ی این شهر به 13میلیون و 347 هزار نفر رسید.
شانگهای بزرگ‌ترین شهر چین و جزو ده کلان شهر جهان است. این شهر همچنین دارای عناوین بزرگ‌ترین شهر صنعتی، مرکز بازرگانی و بانکداری و پایگاه پژوهش علمی چین است.[۱]
کتاب شناسی
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول، ص433