زنان و جامعه مردسالار در مالی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد. | جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد. | ||
زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) نیز زنان، افراد مطیّعی هستند که باید همواره در خدمت مردان خود باشند. این وضعیت تقریباً در بین قبایل مختلف مالی نظیر بامبارا، فولانی، ساراکوله، مالینکه و دیگر قبایل مشترک است و زنان معمولاً در حاشیه‌اند و نقش چندانی در مدیریت خانواده ندارند. در این بین، فقط بانوان طوارق استثنا هستند. زنان قبایل طوارق جایگاه والایی دارند و با توجّه به آنکه مردن [[طوارق در مالی|طوارق]] در اکثر اوقات گله‌ها را برای چرا به مناطق دور دست می‌برند و گاهی چندین ماه از منازل خود دورند، مدیریت خانواده بر عهده زنان است<ref name=":15">احمدی، سيروس. فرهنگ و تمدن كشور مالی، مشهد: [https://astanprint.ir/ مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس]، 1384، ص 294.</ref><ref>عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] | زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) نیز زنان، افراد مطیّعی هستند که باید همواره در خدمت مردان خود باشند. این وضعیت تقریباً در بین قبایل مختلف مالی نظیر بامبارا، فولانی، ساراکوله، مالینکه و دیگر قبایل مشترک است و زنان معمولاً در حاشیه‌اند و نقش چندانی در مدیریت خانواده ندارند. در این بین، فقط بانوان طوارق استثنا هستند. زنان قبایل طوارق جایگاه والایی دارند و با توجّه به آنکه مردن [[طوارق در مالی|طوارق]] در اکثر اوقات گله‌ها را برای چرا به مناطق دور دست می‌برند و گاهی چندین ماه از منازل خود دورند، مدیریت خانواده بر عهده زنان است<ref name=":15">احمدی، سيروس. فرهنگ و تمدن كشور مالی، مشهد: [https://astanprint.ir/ مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس]، 1384، ص 294.</ref><ref>عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی] ،ص79.</ref> | ||
==نیز نگاه کنید به== | ==نیز نگاه کنید به== | ||
==کتابشناسی== | ==کتابشناسی== | ||
نسخهٔ ۲۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۴
جامعۀ مالی جامعه‌ای مردسالارانه است و مردان شهری و روستایی، تقریباً حکمرانان مطلق خانواده‌های خود هستند. این وضعیت در مناطق روستایی که آداب و رسوم قبایل این کشور کماکان دست نخورده و محفوظ مانده، بسیار پررنگ‌تر است. در فرهنگ و آداب و رسوم مالی، زن موجودی فرودست و درجه دوم محسوب می‌شود که همواره نیازمند حمایت مرد است و به‌خودی خود هویت چندانی ندارد.
زنان در تمامی سنین، از بدو تولد تا مرگ، مطیّع و فرمانبردار مردان خود (پدر، شوهر و در صورت مرگ شوهر، پسر بزرگ) هستند و باید بی‌چون و چرا از آنان اطاعت کنند. در ضرب‌المثل‌ها و داستان‌های گریوت‌ها (داستان‌سرایان سنتی) نیز زنان، افراد مطیّعی هستند که باید همواره در خدمت مردان خود باشند. این وضعیت تقریباً در بین قبایل مختلف مالی نظیر بامبارا، فولانی، ساراکوله، مالینکه و دیگر قبایل مشترک است و زنان معمولاً در حاشیه‌اند و نقش چندانی در مدیریت خانواده ندارند. در این بین، فقط بانوان طوارق استثنا هستند. زنان قبایل طوارق جایگاه والایی دارند و با توجّه به آنکه مردن طوارق در اکثر اوقات گله‌ها را برای چرا به مناطق دور دست می‌برند و گاهی چندین ماه از منازل خود دورند، مدیریت خانواده بر عهده زنان است[۱][۲]
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ احمدی، سيروس. فرهنگ و تمدن كشور مالی، مشهد: مؤسسۀ چاپ و انتشارات آستان قدس، 1384، ص 294.
- ↑ عرب احمدی ، امیر بهرام (1391).جامعه و فرهنگ مالی. تهران: موسسه فرهنگی و هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی ،ص79.