حضانت اطفال در حقوق مدنی فرانسه: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در حقوق [[فرانسه]] «حضانت مجموعه‌ای است از حقوق و تکالیف والدین که به نفع والدین و به منظور حمایت شخص طفل و امـوال او بـرای پدر و مـادر در نظـر گرفته شده‌است»؛ بنابراین «ولایت پدر و مادر» بر طفل، حقی است که از طرف قانونگذار به والدین تفویض شده‌است. امر تربیت طفل به موجب ماده 203 قانون مدنی [[فرانسه]] به والدین سپرده شده‌است: «زوجین پس از انعقاد عقد ازدواج، صرفاً به موجب همین عقد، ملزم به تغذیه، نگهداری و تربیت اطفال خواهند بود». این حق همیشگی نیست و به موجب ماده 372 قانون مدنی فرانسه «طفل تا موقع بلوغ یا خروج از قیمومیت تحت ولایت والدین می‌باشد». این امر نشان دهنده محدودیت زمانی حق والدین می‌باشد.در [[فرانسه]] تعلیم و آموزش اطفال تا سن 14 سالگی اجباری شناخته شده‌است. این نکته را نیز باید افزود که در حقوق فرانسه در کنار نظارت‌های اداری و قضایی که بر اعمال این حق و انجام تکالیف ناشی از آن در نظر گرفته شده، همواره اصرار بر این است که این امر به وسیله والدین طفل انجام گیرد و به همین جهت ماده 1388 قانون مدنی فرانسه مقرر داشته «زوجین نمی‌توانند... از ولایت پدر و مادری خود (حضانت) و بالاخره از اداره قانونی اموال و قیمومت امتناع ورزند<ref>مريم صادقی. بررسی مساله حضانت اطفال در حقوق مدنی ايران و [[فرانسه]]. قابل‌بازیابی‌از:http://www.isu.ac.ir/publication/neda-ye-sadiq/Neda-ye-Sadiq_34-35/Neda-ye-Sadiq_34-3507.htm </ref><ref>نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ [[فرانسه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].</ref>. | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[[جامعه و نظام اجتماعی فرانسه]] | |||
==کتابشناسی== | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۲
در حقوق فرانسه «حضانت مجموعه‌ای است از حقوق و تکالیف والدین که به نفع والدین و به منظور حمایت شخص طفل و امـوال او بـرای پدر و مـادر در نظـر گرفته شده‌است»؛ بنابراین «ولایت پدر و مادر» بر طفل، حقی است که از طرف قانونگذار به والدین تفویض شده‌است. امر تربیت طفل به موجب ماده 203 قانون مدنی فرانسه به والدین سپرده شده‌است: «زوجین پس از انعقاد عقد ازدواج، صرفاً به موجب همین عقد، ملزم به تغذیه، نگهداری و تربیت اطفال خواهند بود». این حق همیشگی نیست و به موجب ماده 372 قانون مدنی فرانسه «طفل تا موقع بلوغ یا خروج از قیمومیت تحت ولایت والدین می‌باشد». این امر نشان دهنده محدودیت زمانی حق والدین می‌باشد.در فرانسه تعلیم و آموزش اطفال تا سن 14 سالگی اجباری شناخته شده‌است. این نکته را نیز باید افزود که در حقوق فرانسه در کنار نظارت‌های اداری و قضایی که بر اعمال این حق و انجام تکالیف ناشی از آن در نظر گرفته شده، همواره اصرار بر این است که این امر به وسیله والدین طفل انجام گیرد و به همین جهت ماده 1388 قانون مدنی فرانسه مقرر داشته «زوجین نمی‌توانند... از ولایت پدر و مادری خود (حضانت) و بالاخره از اداره قانونی اموال و قیمومت امتناع ورزند[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ مريم صادقی. بررسی مساله حضانت اطفال در حقوق مدنی ايران و فرانسه. قابل‌بازیابی‌از:http://www.isu.ac.ir/publication/neda-ye-sadiq/Neda-ye-Sadiq_34-35/Neda-ye-Sadiq_34-3507.htm
- ↑ نعيمی گورابی، محمد حسين (1392). جامعه و فرهنگ فرانسه. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.