تعطیلات، اوقات فراغت و سرگرمیهای مردم چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «== تعطیلات رسمی در چین == عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5روز در...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
== تعطیلات رسمی در چین == | === تعطیلات رسمی در چین === | ||
عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت | عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال 1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5 روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از اوقات فراغت بیشتری برخوردار شوند. همچنین، در سال 1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3 هفتهی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال 2000 میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهرهمندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از 114 روز تعطیلی رسمی (شامل پنجشنبهها) برخوردار هستند. | ||
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را | تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را میتوان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، [[تعطیلات رسمی در چین|تعطیلات رسمی]] که تمام مردم از آن بهرهمند میشوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفتهای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین ([[جشن عید بهاره]])، تعطیلی یک روزهی جشنوارهی قایق اژدها، تعطیلات یک هفتهای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفتهای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی میشود که شامل گروههای خاصی از جامعه میشود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبتهای خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریهی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درختکاری و روز خبرنگار. | ||
باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، | باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینهای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبتهای فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و عید بهاره، براساس تقویم سنتی محاسبه میشود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است. | ||
== تفریحات و | === تفریحات و سرگرمیهای اجتماعی مردم چین در ایام تعطیل === | ||
در یکی دو | در یکی دو دههی اخیر، مردم چین براساس مدت تعطیلات، امکانات مالی، و ذائقهی شخصی، سپری کردن روزهای تعطیل و اوقات فراغت خود را به گونههای مختلف ورزشی، تفریحی و آموزشی برنامه ریزی میکنند. براساس نظر سنجی انجام شده توسط «شرکت تحقیقاتی افق پکن» در سال 2007 که در میان ساکنان شهرهای بزرگی همچون [[پکن]]، [[شانگهای]]، [[گوانگجو]]، [[ووهان]]، و [[چِنگدو]] صورت گرفته است نشان میدهد که متوسط سرانهی هزینههای ورزشی شهروندان این شهرها، سالانه حدود 888 یوان (150 دلار) بوده است که نسبت به سالهای پیش 21 درصد افزایش داشته است.<ref>China Encyclopedia (2008). China Encyclopedia Compilation Group. China International Press</ref> | ||
از دیگر | از دیگر برنامههای اوقات فراغت مردم چین، میتوان از علاقهی آنها به سفرهای داخلی و خارجی نام برد. طبق یک نظر سنجی که صورت گرفته، بیش از 46 درصد مردم اظهار داشتهاند، تمایل دارند برای اوقات فراغت خود از مسافرتهای داخلی و خارجی استفاده کنند. طبق آمار منتشره از سوی سازمان گردشگری این کشور، در ایام تعطیلات یک هفتهای روز کارگر، بیش از 179 میلیون نفر به سفر و گردشگری پرداختهاند. طبق این آمار متوسط سرانهی گردشگری مردم در طول سال بالغ بر412 یوان (70دلار) بوده است. همچنین، در همین سال بالغ بر 50 میلیون نفر چینی تعطیلات خود را با سفر به 92 کشور جهان سپری کردهاند. (idb: 555) | ||
از دیگر سرگرمیهای مردم چین در تعطیلات میتوان به تماشای فیلمهای تلویزیونی و سینمایی اشاره کرد. براساس آمار منتشره، ساکنان شهرهای [[چین]] در ایام تعطیلات به طور متوسط روزانه 3 ساعت و 36 دقیقه به تماشای برنامهها و سریالهای تلویزیونی میپردازند. همچنین، در سال 2007 میلادی، تعداد تماشاگران و درآمد سالنهای سینمایی و فیلمهای سینمایی نسبت به سال پیش حدود 8/21 درصد افزایش داشته است. | |||
از | یکی دیگر از سرگرمیهای مردم در تعطیلات، استفاده از اینترنت و سایتهای اینترنتی است. این سرگرمی به دلیل رشد و گسترش فوقالعاده و سهولت دسترسی، سایر سرگرمیها و تفریحات را تحت تأثیر قرار داده است. | ||
بازدید از موزههای متنوع عادی، خیابانی، گروهی، و موزه شهرها نیز از دیگر سرگرمیهای مردم به شمار میرود. همچنین، بازدید از بازارهای عتیقه فروشی و خرید و فروش آثار و اشیای عتیقه و تاریخی نیز با توجه به بهبود وضعیت معیشتی و درآمد مردم در سالهای اخیر به یکی دیگر از تفریحات مردم تبدیل شده است. این آثار شامل نقاشی، خوشنویسی، ظروف چینی و سرامیک، کتاب، مبلمان و صندلی، ساعت و سایر اشیاء میگردد. | |||
مطالعهی انواع کتاب، مجله، و گوش دادن به موسیقی به صورت سیدی و یا حضور در برنامههای اجرای زندهی موسیقی، و کارائوکه (نوعی موسیقی که افراد آهنگ دلخواه خود را به همراه موسیقی همان آهنگ و در جمعی خصوصی و خانوادگی میخوانند) نیز از دیگر برنامههای سرگرمی و تفریحی مردم به شمار میرود. | |||
یکی دیگر از سرگرمی و تفریحات پر طرفدار مردم چین رفتن به رستوران و صرف غذا همراه با اعضای خانواده و بستگان و دوستان و همکاران است. این سرگرمی، به ویژه در دو دههی اخیر به دلیل اشتغال بیرون از خانهی زن و مرد خانواده و کمبود وقت برای پخت و پز در آشپزخانه، به شدت گسترش یافته و حتی در روزهای عادی نیز معمولا مردم وعدههای غذایی روزانهی خود را در رستوران صرف میکنند. تنها واحدهای تجاری که در خیابانها تا ساعت دو بعد از نیمه شب به کسب و کار و ارایه خدمات به مشتریان ادامه میدهند، انواع رستورانهای ارزانقیمت و گرانقیمتی است که هر کدام مشتریان خاص خود را دارند و صنعت تهیهی غذای آماده و رستوران داری در این سالها به یک صنعت در حال توسعه و سود‌آوری تبدیل شده است. به همین سبب، و به دلیل سود‌آوری بالای این صنعت، سرمایه‌گذاران بخش خصوصی داخلی و سرمایه‌گذاران خارجی مانند [[مک دونالد]]، [[کی اف سی|کِی اِف سی]]، و... نیز وارد این عرصهی رقابت شده و با ایجاد رستورانهای زنجیرهای برای جذب مشتریان بیشتر به تلاش خود ادامه میدهند. طبق آمار منتشره، تا سال 2003، بیش از 70 میلیارد دلار توسط بخش خصوصی داخلی و سرمایه گذاران خارجی در صنایع تفریحی و سرگرمی چین سرمایه‌گذاری کردهاند. | |||
(China Daily, 2003) | |||
( | و سرمایهی در گردش سالانهی صنعت رستوران داری در این کشور در همان سال بیش از 580 میلیارد یوان (یکصد میلیارد دلار) بوده است <ref>People’s Daily Online (2003). Ugus. 3 </ref> که این روند به سرعت درحال رشد است.<ref>سابقی، علی محمد (1392). جامع فرهنگ و ملل چین. تهران: انتشارات الهدی، جلد--- ص---</ref> | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۱۰ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۵۵
تعطیلات رسمی در چین
عرصه و سطح و میزان تعطیلات و اوقات فراغت هر ملتی، هم نماد نیروی تولید و هم بیانگر سطح استاندارد زندگی یک جامعه است. دولت چین در سال 1995، در راستای تأمین اوقات فراغت مردم، تعداد روزهای کاری هفته را از 6 روز در هفته به 5 روز در هفته کاهش داد تا مردم بتوانند از اوقات فراغت بیشتری برخوردار شوند. همچنین، در سال 1999، دولت ساختار تعطیلات این کشور را بازسازی و مقررات تعطیلات 3 هفتهی طلایی در سال را تدوین و به مورد اجرا گذاشت و از سال 2000 میلادی، حقوق بگیران بخش دولتی و خصوصی به حق بهرهمندی از حقوق در این تعطیلات دست یافتند. براساس اطلاعات منتشره از سوی دولت چین، مردم این کشور سالانه جمعا از 114 روز تعطیلی رسمی (شامل پنجشنبهها) برخوردار هستند.
تعطیلات رسمی و روزهای بزرگداشت در کشور چین را میتوان به 3 گروه تقسیم کرد: نخست، تعطیلات رسمی که تمام مردم از آن بهرهمند میشوند. مانند تعطیلات روز نخست سال میلادی (اول ژانویه هر سال)، تعطیلات یک هفتهای آغاز سال جدید به تقویم کشاورزی چین (جشن عید بهاره)، تعطیلی یک روزهی جشنوارهی قایق اژدها، تعطیلات یک هفتهای به مناسبت اول ماه مه و روز کارگر، و تعطیلات یک هفتهای روز ملی در اول ماه اکتبر هر سال. گروه دوم، شامل تعطیلاتی میشود که شامل گروههای خاصی از جامعه میشود. مانند، روز جهانی زنان( تعطیلی نصف روز برای زنان)، روز جوانان (تعطیلی نصف روز برای افراد بالای 14 سال)، روز کودک (تعطیلی برای کودکان و نوجوانان زیر 13سال)، و روز ارتش (تعطیلی یک روزه برای پرسنل شاغل ارتش). گروه سوم از تعطیلات، روزها و مناسبتهای خاص تاریخی بدون تعطیلی. مانند، روز بزرگداشت اعتصاب در 7 فوریهی هر سال، روز بزرگداشت جنبش در 30 ماه مه هر سال، روز برزگداشت پیروزی چین بر ژاپن در سوم ماه سپتامبر هر سال، روز معلم، روز پرستار، روز درختکاری و روز خبرنگار.
باید متذکر شد که تقویم سنتی چین که به تقویم کشاورزی نیز معروف است، پیشینهای چند هزار ساله داشته و تمام مناسبتهای فرهنگی و تاریخی و اجتماعی مردم این کشور، از جمله تعطیلات سال نو چینی و عید بهاره، براساس تقویم سنتی محاسبه میشود که براساس گردش ماه بوده و تقویم قمری نام دارد. ولی پس از آشنایی و ارتباط تجاری چین با سیستم مالی جهان و در راستای هماهنگی با روند جهانی، سال مالی این کشور براساس تقویم میلادی تنظیم یافته و برخی از تعطیلات رسمی، مانند تعطیلات روز کارگر و روز ملی، نیز بر مبنای تقویم میلادی است.
تفریحات و سرگرمیهای اجتماعی مردم چین در ایام تعطیل
در یکی دو دههی اخیر، مردم چین براساس مدت تعطیلات، امکانات مالی، و ذائقهی شخصی، سپری کردن روزهای تعطیل و اوقات فراغت خود را به گونههای مختلف ورزشی، تفریحی و آموزشی برنامه ریزی میکنند. براساس نظر سنجی انجام شده توسط «شرکت تحقیقاتی افق پکن» در سال 2007 که در میان ساکنان شهرهای بزرگی همچون پکن، شانگهای، گوانگجو، ووهان، و چِنگدو صورت گرفته است نشان میدهد که متوسط سرانهی هزینههای ورزشی شهروندان این شهرها، سالانه حدود 888 یوان (150 دلار) بوده است که نسبت به سالهای پیش 21 درصد افزایش داشته است.[۱]
از دیگر برنامههای اوقات فراغت مردم چین، میتوان از علاقهی آنها به سفرهای داخلی و خارجی نام برد. طبق یک نظر سنجی که صورت گرفته، بیش از 46 درصد مردم اظهار داشتهاند، تمایل دارند برای اوقات فراغت خود از مسافرتهای داخلی و خارجی استفاده کنند. طبق آمار منتشره از سوی سازمان گردشگری این کشور، در ایام تعطیلات یک هفتهای روز کارگر، بیش از 179 میلیون نفر به سفر و گردشگری پرداختهاند. طبق این آمار متوسط سرانهی گردشگری مردم در طول سال بالغ بر412 یوان (70دلار) بوده است. همچنین، در همین سال بالغ بر 50 میلیون نفر چینی تعطیلات خود را با سفر به 92 کشور جهان سپری کردهاند. (idb: 555)
از دیگر سرگرمیهای مردم چین در تعطیلات میتوان به تماشای فیلمهای تلویزیونی و سینمایی اشاره کرد. براساس آمار منتشره، ساکنان شهرهای چین در ایام تعطیلات به طور متوسط روزانه 3 ساعت و 36 دقیقه به تماشای برنامهها و سریالهای تلویزیونی میپردازند. همچنین، در سال 2007 میلادی، تعداد تماشاگران و درآمد سالنهای سینمایی و فیلمهای سینمایی نسبت به سال پیش حدود 8/21 درصد افزایش داشته است.
یکی دیگر از سرگرمیهای مردم در تعطیلات، استفاده از اینترنت و سایتهای اینترنتی است. این سرگرمی به دلیل رشد و گسترش فوقالعاده و سهولت دسترسی، سایر سرگرمیها و تفریحات را تحت تأثیر قرار داده است.
بازدید از موزههای متنوع عادی، خیابانی، گروهی، و موزه شهرها نیز از دیگر سرگرمیهای مردم به شمار میرود. همچنین، بازدید از بازارهای عتیقه فروشی و خرید و فروش آثار و اشیای عتیقه و تاریخی نیز با توجه به بهبود وضعیت معیشتی و درآمد مردم در سالهای اخیر به یکی دیگر از تفریحات مردم تبدیل شده است. این آثار شامل نقاشی، خوشنویسی، ظروف چینی و سرامیک، کتاب، مبلمان و صندلی، ساعت و سایر اشیاء میگردد.
مطالعهی انواع کتاب، مجله، و گوش دادن به موسیقی به صورت سیدی و یا حضور در برنامههای اجرای زندهی موسیقی، و کارائوکه (نوعی موسیقی که افراد آهنگ دلخواه خود را به همراه موسیقی همان آهنگ و در جمعی خصوصی و خانوادگی میخوانند) نیز از دیگر برنامههای سرگرمی و تفریحی مردم به شمار میرود.
یکی دیگر از سرگرمی و تفریحات پر طرفدار مردم چین رفتن به رستوران و صرف غذا همراه با اعضای خانواده و بستگان و دوستان و همکاران است. این سرگرمی، به ویژه در دو دههی اخیر به دلیل اشتغال بیرون از خانهی زن و مرد خانواده و کمبود وقت برای پخت و پز در آشپزخانه، به شدت گسترش یافته و حتی در روزهای عادی نیز معمولا مردم وعدههای غذایی روزانهی خود را در رستوران صرف میکنند. تنها واحدهای تجاری که در خیابانها تا ساعت دو بعد از نیمه شب به کسب و کار و ارایه خدمات به مشتریان ادامه میدهند، انواع رستورانهای ارزانقیمت و گرانقیمتی است که هر کدام مشتریان خاص خود را دارند و صنعت تهیهی غذای آماده و رستوران داری در این سالها به یک صنعت در حال توسعه و سود‌آوری تبدیل شده است. به همین سبب، و به دلیل سود‌آوری بالای این صنعت، سرمایه‌گذاران بخش خصوصی داخلی و سرمایه‌گذاران خارجی مانند مک دونالد، کِی اِف سی، و... نیز وارد این عرصهی رقابت شده و با ایجاد رستورانهای زنجیرهای برای جذب مشتریان بیشتر به تلاش خود ادامه میدهند. طبق آمار منتشره، تا سال 2003، بیش از 70 میلیارد دلار توسط بخش خصوصی داخلی و سرمایه گذاران خارجی در صنایع تفریحی و سرگرمی چین سرمایه‌گذاری کردهاند.
(China Daily, 2003)
و سرمایهی در گردش سالانهی صنعت رستوران داری در این کشور در همان سال بیش از 580 میلیارد یوان (یکصد میلیارد دلار) بوده است [۲] که این روند به سرعت درحال رشد است.[۳]