موهیست ها: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
''' | '''موهیستها''' | ||
موهیستها<ref>Mohism</ref>: این مکتب فکری توسط شخصی به نام موزی<ref>Mozi</ref> پایه گذاری شد و طرفدار عشق و محبت جهانی بر مبنای منافع مشترک است. همه باید یکدیگر را دوست بدارند و از هرگونه درگیری پرهیز کنند. موزی، بنیاگزار این مکتب به شدت با مراسم آیینی کنفوسیوس مخالف بود و بر زندگی اجتماعی مبتنی بر کشاورزی تأکید داشت. او می گفت: سنتها پایدار نیستند، بشر به راهنمایانی فراتر از سنتها نیازمند است تا بتواند تشخیص دهد کدام یک از سنتها سودمندند. در آنصورت این اخلاقیات هستند که مردم را به سوی سنتهای سودمند رهنمون میشوند. | |||
معتقدان به اصالت کشاورزی | معتقدان به اصالت کشاورزی<ref>Agriculturalists</ref>: مکتب کشاورزی محوری، بر فلسفهی اجتماعی زمینداری مبتنی است که خواهان مساوات اجتماعی اتوپیایی و اشتراکی است. این مکتب معتقد است که جامعهی بشری با توسعهی کشاورزی تکامل یافته و به کشاورزی وابسته است. پیروان این مکتب معتقدند، حکومت ایدهآل، پس از حکومت نیمه اسطورهای شِن نونگ<ref>Shennong</ref>، پادشاه نیمه خدایی که مهارتها و ابزارهای کشاورزی را کشف و به مردم آموزش کشت و کار را داد، شکل گرفت. حاکم با فضیلتی که همراه مردم به شخم زدن زمین می پرداخت و از خزانهی دولت حقوقی دریافت نمی کرد، بلکه از درآمد کار و تلاش خودش استفاده میکرد. این مکتب معتقد به تثبیت قیمت کالاهای یکسان بدون در نظر گرفتن کیفیت آن و عرضه و تقاضای بازار بود. | ||
(Denecke, Weibke ,2011: 38) | (Denecke, Weibke ,2011: 38)<ref>'''Denecke, Weibke, 2011,The Dynamics of master Literature: early Chinese Thought from Confucius to Han Feizi, Harward University press.'''</ref> | ||
=== پاورقی === | |||
نسخهٔ ۱۲ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۴۶
موهیستها
موهیستها[۱]: این مکتب فکری توسط شخصی به نام موزی[۲] پایه گذاری شد و طرفدار عشق و محبت جهانی بر مبنای منافع مشترک است. همه باید یکدیگر را دوست بدارند و از هرگونه درگیری پرهیز کنند. موزی، بنیاگزار این مکتب به شدت با مراسم آیینی کنفوسیوس مخالف بود و بر زندگی اجتماعی مبتنی بر کشاورزی تأکید داشت. او می گفت: سنتها پایدار نیستند، بشر به راهنمایانی فراتر از سنتها نیازمند است تا بتواند تشخیص دهد کدام یک از سنتها سودمندند. در آنصورت این اخلاقیات هستند که مردم را به سوی سنتهای سودمند رهنمون میشوند.
معتقدان به اصالت کشاورزی[۳]: مکتب کشاورزی محوری، بر فلسفهی اجتماعی زمینداری مبتنی است که خواهان مساوات اجتماعی اتوپیایی و اشتراکی است. این مکتب معتقد است که جامعهی بشری با توسعهی کشاورزی تکامل یافته و به کشاورزی وابسته است. پیروان این مکتب معتقدند، حکومت ایدهآل، پس از حکومت نیمه اسطورهای شِن نونگ[۴]، پادشاه نیمه خدایی که مهارتها و ابزارهای کشاورزی را کشف و به مردم آموزش کشت و کار را داد، شکل گرفت. حاکم با فضیلتی که همراه مردم به شخم زدن زمین می پرداخت و از خزانهی دولت حقوقی دریافت نمی کرد، بلکه از درآمد کار و تلاش خودش استفاده میکرد. این مکتب معتقد به تثبیت قیمت کالاهای یکسان بدون در نظر گرفتن کیفیت آن و عرضه و تقاضای بازار بود.
(Denecke, Weibke ,2011: 38)[۵]