سنت فرهنگی شب‌های کرنکعوه: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''شب‌های کرنکعوه''' «کرنکعوه» یا قریقعان، یکی دیگر از سنت‌های فرهنگی دیرینه‌ي مردم کشورهای عربی حوزه‌ي خلیج فارس است که گفته می‌شود از دوران عباسیون به ارث مانده و همچنان پاس داشته می‌شود. این سنت که نیمه‌ي ماه رمضان- شب‌های 14 تا 16 ماه- برگ...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:شب های کرنکعوه.jpg|بندانگشتی|کودکان و شب‌های کرنکعوه قطر]] | |||
«کرنکعوه» یا قریقعان، یکی دیگر از سنت‌های فرهنگی دیرینه‌ی مردم کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس است که گفته می‌شود از دوران عباسیون به ارث مانده و همچنان پاس داشته می‌شود. این سنت که نیمه‌ی ماه رمضان- شب‌های 14 تا 16 ماه- برگزار می‌شود، در قطر، بحرین و عربستان سعودی، کرنکعوه یا کریکشون، در کویت «قرقیعان»، در عمان «قرنقشوه» یا «تلمیس» و در امارات عربی متحده، «حق اللیله» یا «حق الله»، گفته می‌شود. در این شب کودکان لباس‌های سنتی زری دوزی پوشیده و کلاهی رنگی بر سر می‌گذارند و ظرف‌هایی را در دست گرفته و آن را جلو خانه‌ی همسایه‌ها و در کوچه‌های محله‌ی خود به صدا درمی‌آورند و از آنها هدایایی مانند اسباب بازی و شیرینی‌هایی مانند انجیر خشک، خرما، نقل و گردو می‌گیرند و در کیسه‌هایی که به همین منظور همراه دارند، می‌ریزند. این مراسم بعد از نماز مغرب آغاز شده و تا نیمه شب ادامه می‌یابد. | |||
خانواده‌های قطری برای آماده کردن هدایای کودکان، از چند روز قبل از این مناسبت، به بازار سنتی «سوق واقف» هجوم برده و انواع هدایایی را که مغازه داران به همین مناسبت آماده و بسته بندی کرده‌اند، خریداری می‌کنند. لباس دختران از ماکسی سنتی با آستین بلند به نام «دراعه» و لباس پسران نیز از جلیقه و کلاه سنتی تشکیل شده و در حالی که در محله‌ها می‌گردند و جلو خانه‌ی همسایه‌ها توقف می‌کنند و برای گرفتن هدایا درمی‌زنند، شعرهایی این گونه می‌خوانند:<ref>احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: [https://www.icro.ir سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی](دردست انتشار).</ref> | |||
خانواده‌های قطری برای آماده کردن هدایای کودکان، از چند روز قبل از این مناسبت، به بازار سنتی «سوق واقف» هجوم برده و انواع هدایایی را که مغازه داران به همین مناسبت آماده و بسته بندی کرده‌اند، خریداری می‌کنند. | |||
{| class="wikitable" | {| class="wikitable" | ||
|یا مکه یا | |یا مکه یا المعموره | ||
|یا ام السلاسل و الذهب یا نوره | |یا ام السلاسل و الذهب یا نوره | ||
|- | |- | ||
|عطونا من مال | |عطونا من مال الله | ||
|یسلم لکم عبدالله | |||
|یسلم لکم | |||
|- | |- | ||
|عطونا دحبه | |عطونا دحبه میزان | ||
|یسلم لکم عزیزان | |یسلم لکم عزیزان | ||
|- | |- | ||
|یا بینه یا | |یا بینه یا الحبابه | ||
|ابوک مشرع بابه | |ابوک مشرع بابه | ||
|- | |- | ||
|باب الکرم ما | |باب الکرم ما صکه | ||
|ولا حط له بوابه | |ولا حط له بوابه | ||
|} | |} | ||
== کتابشناسی == | |||
نسخهٔ ۴ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۳۶
«کرنکعوه» یا قریقعان، یکی دیگر از سنت‌های فرهنگی دیرینه‌ی مردم کشورهای عربی حوزه‌ی خلیج فارس است که گفته می‌شود از دوران عباسیون به ارث مانده و همچنان پاس داشته می‌شود. این سنت که نیمه‌ی ماه رمضان- شب‌های 14 تا 16 ماه- برگزار می‌شود، در قطر، بحرین و عربستان سعودی، کرنکعوه یا کریکشون، در کویت «قرقیعان»، در عمان «قرنقشوه» یا «تلمیس» و در امارات عربی متحده، «حق اللیله» یا «حق الله»، گفته می‌شود. در این شب کودکان لباس‌های سنتی زری دوزی پوشیده و کلاهی رنگی بر سر می‌گذارند و ظرف‌هایی را در دست گرفته و آن را جلو خانه‌ی همسایه‌ها و در کوچه‌های محله‌ی خود به صدا درمی‌آورند و از آنها هدایایی مانند اسباب بازی و شیرینی‌هایی مانند انجیر خشک، خرما، نقل و گردو می‌گیرند و در کیسه‌هایی که به همین منظور همراه دارند، می‌ریزند. این مراسم بعد از نماز مغرب آغاز شده و تا نیمه شب ادامه می‌یابد.
خانواده‌های قطری برای آماده کردن هدایای کودکان، از چند روز قبل از این مناسبت، به بازار سنتی «سوق واقف» هجوم برده و انواع هدایایی را که مغازه داران به همین مناسبت آماده و بسته بندی کرده‌اند، خریداری می‌کنند. لباس دختران از ماکسی سنتی با آستین بلند به نام «دراعه» و لباس پسران نیز از جلیقه و کلاه سنتی تشکیل شده و در حالی که در محله‌ها می‌گردند و جلو خانه‌ی همسایه‌ها توقف می‌کنند و برای گرفتن هدایا درمی‌زنند، شعرهایی این گونه می‌خوانند:[۱]
| یا مکه یا المعموره | یا ام السلاسل و الذهب یا نوره |
| عطونا من مال الله | یسلم لکم عبدالله |
| عطونا دحبه میزان | یسلم لکم عزیزان |
| یا بینه یا الحبابه | ابوک مشرع بابه |
| باب الکرم ما صکه | ولا حط له بوابه |
کتابشناسی
- ↑ احمدی، محمد مهدی(1393). جامعه و فرهنگ قطر. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(دردست انتشار).