انستیتوی کشورهای آسیا و آفریقای روسیه: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «انستیتوی زبان های شرقی در سال 1956 در دانشگاه مسکو تأسیس یافت که بعداً به انستیتوی آسیا و آفریقا تبدیل شد. گروه فارسی و از دانشکده زبان و ادبیات به این انستیتو انتقال داده شدند. در سال 1972 ساختار انستیتو تجدید سازمان گردید و ب...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[ایران شناسی در روسیه]]؛ [[مراكز مطالعات ایران شناسی روسیه]]؛ [[کرسی های ایران شناسی روسیه در دانشگاه ها]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:ایران شناسی]] | |||
[[رده:ایران شناسی در مراکز علمی و دانشگاهی]] | |||
[[رده:زبان فارسی]] | |||
[[رده:آموزش و مطالعات ادبیات فارسی درمراکز علمی- دانشگاهی]] |
نسخهٔ ۷ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۲
انستیتوی زبان های شرقی در سال 1956 در دانشگاه مسکو تأسیس یافت که بعداً به انستیتوی آسیا و آفریقا تبدیل شد. گروه فارسی و از دانشکده زبان و ادبیات به این انستیتو انتقال داده شدند. در سال 1972 ساختار انستیتو تجدید سازمان گردید و برای خود هدفی قرار داد که بر اساس آن، فارغ التحصیلان نه فقط در زمینه ی زبان های کمیاب و مشکل کارشناس شوند بلکه در رشته های تاریخ، زبان، ادبیات، سیاست معاصر، اقتصادی کشورهای آسیا و آفریقا متخصص باشند.
این کار بر پایه ی این سه شعبه انجام می شود: 1) شعبه ی تاریخ 2) شعبه ی زبان و ادبیات و 3) شعبه ی اقتصادی ـ اجتماعی. برنامه های تحصیلی آموزشی که در سال 1994 به تصویب رسیده است آموزش چهارساله و دریافت درجه لیسانس در موضوع «منطقه شناسی» با تخصص در یکی از رشته های خاورشناس، تاریخدان، خاورشناس فیلولوگ(زبان و ادبیات شناس)، خاور شناس اقتصاددان را در نظر دارد.
دانشجویان لیسانس علاقمند، می توانند دو سال دیگر تحصیل کرده و درجه فوق لیسانس بگیرند. صرف نظر از تخصص، به دانشجویان یک یا دو زبان شرقی و یکی از زبانهای غربی(انگلیسی، آلمانی، فرانسوی) آموخته می شود[۱].
نیز نگاه کنید به
ایران شناسی در روسیه؛ مراكز مطالعات ایران شناسی روسیه؛ کرسی های ایران شناسی روسیه در دانشگاه ها