پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی بنگلادش و ایران: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''12. 1. تاریخچه روابط فرهنگی و سیاسی'''
===[[پیشینه روابط سیاسی و فرهنگی بنگلادش و ایران|تاریخچه روابط فرهنگی و سیاسی]]===
 
با توجه به سال استقلال کشور [[بنگلادش]] (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران و خانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد.
با توجه به سال استقلال کشور [[بنگلادش]] (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران وخانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد.


  در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت.
  در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت.

نسخهٔ ‏۱۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۸:۱۴

تاریخچه روابط فرهنگی و سیاسی

با توجه به سال استقلال کشور بنگلادش (1971) و سال وقوع انقلاب اسلامی ایران (1979) و با عنایت به شواهد امر، بنظر می‌رسد چندان روابط دو جانبه‌ای در زمینۀ فرهنگی بین دو کشور فراهم نبوده است. البته زمانی که بنگلادش جزیی از قلمرو پاکستان بود، سرکنسولگری ایران و خانه فرهنگ در داکا فعالیتهایی محدودی انجام می‌دادند. پس از جدا شدن پاکستان شرقی و اعلام موجودیت بنگلادش و شناسایی آن توسط دولت پاکستان، در خرداد ماه سال 1353 هـ.ش یک هیئت سیاسی از بنگلادش وارد تهران شد و متعاقب آن (حدود یک ماه بعد) سفارت آن کشور در تهران تاسیس گردید. سفارت ایران در داکا نیز در اواخر سال 1354 هـ.ش افتتاح شد.

  در زمینۀ روابط فرهنگی نیز اولین موافقتنامه فرهنگی در سال 1355 هـ.ش بین دو کشور به امضاء رسید که تا 5 سال اعتبار داشت. بدنبال آن خانه فرهنگ در هر دو کشور تأسیس شد. سالهای 1971 یعنی سال تأسیس کشور بنگلادش تا سال 1979 یعنی زمان وقوع انقلاب اسلامی ایران، به استثنای موافقتنامۀ فوق‌الاشاره روابط فرهنگی دو کشور، متأثر از روابط سیاسی بود و نه تنها ارتقاء و تحول رو به جلوئی نداشت، بلکه در سال 1358هـ.ش به سطح کاردار تنزل یافت. این کاهش روابط تا سالهای 60 و 61 و زمان حکومت «ارشاد» رو به سردی گرائید، که طبعاً نمی‌توان در چنین فضائی انتظار رشد روابط فرهنگی بین دو کشور را انتظار داشت.