کوهستان تی شن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]،[http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DB%8C%DA%A9%20%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87 چین در یک نگاه]،[http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۵
کوهستان تاریخی و فرهنگی تَیشَن(Mount Taishan. Shandong province)، در شمال استان شَندونگ، در کناره‌های رودخانه‌ی زرد، یکی از مناطق پیدایش فرهنگ چین است. این منطقه دارای 26مجموعه ساختمان با معماری باستانی، نزدیک به100ساختمان مستقل تاریخی و بیش از1800سنگ نوشته‌ی تاریخی، در میان1800نوع درخت باستانی از 38گونه‌ی مختلف است. بلندترین قله‌ی این کوهستان با1545متر ارتفاع از سطح دریا«قله‌ی امپراتور یشم(Jade Emperor Peak)» نام دارد که با 112 قله‌ی دیگر، و 98پل روی رودخانه، 102دره و جویبار، 72چشمه و36 صخره احاطه شده است. این کوهستان یکی از مقدس‌ترین کوه‌های پنجگانه در چین است که حداقل به مدت3000سال از عصر سلسله‌ی شانگ تا سلسله‌ی مینگ، محل نیایش مردم چین بوده و ردپای انسان عصر حجر نیز در این کوهستان مشاهده شده است.
در جنوب و شمال این کوهستان دو فرهنگ باستانی به نام‌های داوِنکو(Dawenkou)و لونگشَن(Longshan)، شکل گرفه و در طول تاریخ، امپراتوران بسیاری برای ادای احترام و به جای آوردن نیایش و اجرای مراسم قربانی برای خدای آسمان به این کوه مقدس آمده‌اند. این کوه روح فرهنگ ملی چین نیز نامیده میشود و اندیشمندان و هنرمندان دوره‌های مختلف تاریخی برای سرودن شعر و خلق آثار هنری در ستایش این کوه در آن اقامت گزیدهاند.
این کوهستان تاریخی، فرهنگی و طبیعی در سال1987میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]
نیز نگاه کنید به چین،چین در یک نگاه،پکن
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.