روستاهای باستانی شی دی و خونگ چون در آنخویی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۶: | خط ۶: | ||
این روستاهای باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | این روستاهای باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.<ref>سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.</ref> | ||
نیز نگاه کنید به [http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]،[http://wiki.icro.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86%20%D8%AF%D8%B1%20%DB%8C%DA%A9%20%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%87 چین در یک نگاه]،[http://wiki.icro.ir/%D9%BE%DA%A9%D9%86 پکن] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == |
نسخهٔ ۱۷ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۰۶
روستاهای باستانی شیدی و خونگچون در آنخویی
شیدی و خونگچون از روستاهای باستانی در استان آنخویی( Ancient Villages in Southern Anhui- Xidi and Hongcen. Anhui Province)، از مناطقی بهشمار میروند که تمامی ویژگیهای ساخت منازل، کوچهها و حتی چگونگی تزیین داخل منازل و وسایل منزل دوران باستان را دارا هستند. روستای شیدی بین سالهای1049 تا1054میلادی در دوران سلسلهی سونگ شمالی بنا شده و در حال حاضر124 منزل روستایی و 3معبد پرستش نیاکان و بیش از 40 کوچه و خیابان است که همگی شرایط گذشتهی خود را حفظ کردهاند. در این منازل، تمام ویژگیهای معماری منطقهی آنخویی از جمله استفاده از مصالح چوب، سنگ و آجرهای نقشدار رعایت شده است.
روستای خونگچون نیز بین سالهای 1131 تا1162میلادی احداث شده و درحال حاضر158خانهی روستایی به سبک معماری سلسلههای مینگ و چینگ وجود دارد که هنوز هم قابل استفاده هستند. هماهنگی ساختمانها با محیط و طبیعت پیرامونی ناشی از دیدگاه فلسفی مردمان چین باستان است که انسان را بخش جدایی ناپذیری از طبیعت دانسته و تمام روستا از دور مانند یک نقاشی بزرگ طبیعی به نظر میآید.
این روستاهای باستانی در سال2000میلادی، در فهرست میراث جهانی به ثبت رسید.[۱]
نیز نگاه کنید به چین،چین در یک نگاه،پکن
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد. (1392). "جامعه و فرهنگ چین". تهران : موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد اول.