آثار برجسته هنری در سنگال: تفاوت میان نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «هنر معاصر سنگال در اواخر دوران استعمار ظهور چندانی نداشت، اما مردم اغلب با این دید به آن مینگرند که این امر پاسخی به بمباران شکلهای فرهنگی بیگانه یا نتیجهی استعمار است و به زبان بسیار ساده "هضم فرهنگ غرب" از سوی آفریقا را نشان می دهد. اما...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:مطالعات و آثار علمی برجسته در زمینه هنر]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۲۴
هنر معاصر سنگال در اواخر دوران استعمار ظهور چندانی نداشت، اما مردم اغلب با این دید به آن مینگرند که این امر پاسخی به بمباران شکلهای فرهنگی بیگانه یا نتیجهی استعمار است و به زبان بسیار ساده "هضم فرهنگ غرب" از سوی آفریقا را نشان می دهد. اما در واقع، هنر معاصر در سنگال از طریق نوعی فرآیند "بریکولاژ" (bricolage) یعنی تلفیقی از ساختار ها و انواع هنری آفریقایی قبل و بعد از استعمار خلق شده است. در این معنای ساختاری و در عادتها و رویکردهای هنرمندان به خلق هنر ـ نه در تعهد به یک سبک، ابزار، شگرد یا طیف موضوعی خاص ـ است که این هنر را میتوان به عنوان هنر سنگال به رسمیت شناخت. از دههی 1950 به بعد در آفریقا استقلال سیاسی به دست آمد، استعمار پشت سرگذاشته شد و شور و اشتیاق فکری و خلاقانهی عظیمی، که حاصل این رخداد بود، ایجاد شد. بدین ترتیب، هنر معاصر سنگال از نظر زمانی اصالتاً پسااستعماری است، اما بدون ارجاع به زمینههای تاریخی نمیتوان آن را توضیح داد. امروز در سنگال هنرهای موجود به دو بخش سنتی و مدرن تقسیم می شود که هر دو در این جامعه فعالانه به حیات خود ادامه می دهد.[۱]
از جمله آثاری هنری که دیگر از مدرسه هنر داکار به صورت آکادمیک الهام نگرفتند می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- نقاشی هنرمند "فوده کامارا" (Fodé Camara) تحت عنوان "رویای تکامل یادبود گُره" (Rêve Evolution Mémorial Gorée) (1989) که از بوم و روغن تهیه شده است.
- مجسمه های "مصطفی دیمه" (Moustapha Dimé) که جایزه بزرگ رئیس جمهور عبدو دیوپ را به خاطر خلاقیتش از آن خود کرد:
- "انسانی که می گرید" (L'Homme qui pleure) (1990)Y
- "زن" (Femme) (1991) ویژگی این اثر این بود که از مواد بازیافتی تهیه شده بود. وی پس از آن به هنر چیدمان (انستالاسیون) روی آورد و آثار دیگری را خلق کرد.
مجله دو سالانه "داک آرت" (DAK'ART) یکی از مجلاتی است که از ابتدای سال 2000 آثار هنرمندان را چاپ و معرفی می کند. امروزه با مطالعه آثار در این مجله می توان پی برد که هنرهای تجسمی امروزی بیشتر به سمت تکنولوژی کامپیوتری و ارتباطات سوق پیدا کرده است. از جمله این آثار می توان به اثر (نقاشی) "سولی سیسه" (Soly Cissé)تحت عنوان "شاهدان دردها" (Témoins de douleurs) اشاره کرد که موضوع آن طبیعت مرده است.
از نقاشی های مدرن امروزی می توان به موارد زیر اشاره کرد:
- "رویال بزرگ" (Grand Royal) اثر "سیدو باری" (Seydou Barry)؛
- "دستباف سه همسر" (La tapisserie de Les trois épouses) اثر" ایبو دیوف" (Ibou Diouf)؛
- "ساعت ارواح" (L'Heure des Esprits) اثر "تِ اودور دیوف" (Théodore Diouf)؛
- "صبح خانوادگی" (Le matin en famille) اثر "کالیفا گی" (Khalifa Guèye).
در حال حاضر به علت کثرت آثار این مجله ی"داک آرت" یک شماره به سری خود تحت عنوان "آفریک آرت" (Afrik'arts) اضافه کرده که موضوع آن "هنرهای دیداری درآفریقا مستقر می شود" (Arts visuels. L'Afrique s'installe) است[۲].
نیز نگاه کنید به
کتابشناسی
- ↑ Art contemporain : Au Sénégal. (2020). Retrieved November 25, 2020, from: https://www.fratmat.info/article/82812/63/art-contemporain-au-senegal-le-marche-de-l-art-peine-a-se-dessiner
- ↑ بصیری، محمدعلی، فتحی پور، ریحانه (1401 ).جامعه و فرهنگ سنگال. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی(در دست انتشار)