نماد افرا برگ در کانادا: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی «'''افرا برگ<sup>[1]</sup>:''' در طول تاریخ، برگ افرا به عنوان نماد کانادا اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان نماد کانادا به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره ای...» ایجاد کرد)
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
'''افرا برگ<sup>[1]</sup>:''' در طول تاریخ، برگ افرا به عنوان نماد [[کانادا]] اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان نماد کانادا به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه (که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره درخت افرا -  که شباهت بسیاری به عسل دارد - در اين كشوراستفاده غذایی دارد.
در طول تاریخ، برگ افرا به عنوان [[نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا|نماد کانادا]] اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان [[نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا|نماد کانادا]] به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه(که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره [[نماد درخت افرا در کانادا|درخت افرا]] - که شباهت بسیاری به عسل دارد - در این کشوراستفاده غذایی دارد.


در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست<sup>[2]</sup> تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال کبک را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی کانادا در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنين، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ (کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر<sup>[3]</sup> ترانه همبستگی کانادا را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به کانادا مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های انتاریو و کبک نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.
در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست(Jean-Baptiste) تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال [[استان کبک کانادا|کبک]] را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی [[کانادا]] در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنین، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ(کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر(Alexander Muir) ترانه همبستگی [[کانادا]] را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به [[کانادا]] مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های [[استان اونتاریوی کانادا|انتاریو]] و [[استان کبک کانادا|کبک]] نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.


در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های کانادا به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی (سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.
در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های [[کانادا]] به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی(سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.<ref>لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ [[کانادا]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی].ص.181-182.</ref>
----[1]. Maple leaf
== نیز نگاه کنید به ==
[[نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا]]


[2]. Jean-Baptiste
== کتابشناسی ==
 
[3]. Alexander Muir

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۲۳

در طول تاریخ، برگ افرا به عنوان نماد کانادا اهمیت داشته و امروز نیز شناخته شده‌ترین نماد این کشوراست. تصور می‌شود که برگ افرا اولین بار در سال ۱۷۰۰م به عنوان نماد کانادا به کار برده شد. اما، حتی سال‌ها پیش از آن نیز شیره این گیاه(که از آن با نام شربت افرا یاد می‌شود) به عنوان منبع مهم تغذیه بومیان به شمار می‌رفت. این روند تا قرن ۱۹میلادی ادامه داشت. در این قرن سازمان‌ها و مؤسسات متعددی این تصویر را پذیرفتند. امروزه، شیره درخت افرا - که شباهت بسیاری به عسل دارد - در این کشوراستفاده غذایی دارد.

در سال ۱۸۳۴م، انجمن قدیس ژان بپتیست(Jean-Baptiste) تاسیس شد تا زبان فرانسه، و اندیشه استقلال کبک را تبلیغ و ترویج کند. این انجمن برگ افرا را به عنوان نماد خود برگزید. اولین کاربرد رسمی برگ افرا به این ترتیب صورت گرفت. در سال ۱۸۴۸م، برگ افرا به عنوان مظهر انتخابی کانادا در جلسه سالانه ادبی تورنتو مطرح شد. همچنین، در سال ۱۸۶۰م، صدمین هنگ(کانادایی‌های سلطنتی) تصویر برگ افرا را ضمیمه مدال خود کردند. در سال ۱۹۳۹م و در جریان جنگ جهانی دوم، برگ افرا دوباره توسط سربازان کانادایی به عنوان نماد شاخص هویت به کار رفت. در سال ۱۸۶۷م، الکساندر مویر(Alexander Muir) ترانه همبستگی کانادا را سرود. عنوان این ترانه «برگ افرا برای همیشه» نام داشت که تا چندین دهه ترانه ملی به شمار می‌رفت. این شاعر، ترانه‌سرا و مدیر مدرسه، در کودکی از اسکاتلند به کانادا مهاجرت کرد و در تورنتو بزرگ شد. در سال ۱۸۶۷م، استان‌های انتاریو و کبک نشان برگ افرا را در لباس ارتشیان گنجاندند.

در مقطعی از تاریخ برگ افرا روی تمام سکه‌های کانادا به چشم می‌خورد. در حال حاضر، نقش آن فقط روی پنی(سکه یک سنتی) باقی مانده است. در ۱۵ فوریه سال ۱۹۶۵م، از پرچم نوین کانادا رونمایی شد و تنها نماد موجود روی این پرچم سفید و قرمز برگ افرا بود. به این ترتیب برگ افرا نماد ملی شناخته شد و رسماً به عنوان یک هویت منحصر به فرد برگزیده شد.[۱]

نیز نگاه کنید به

نمادها و سمبل های فرهنگی کانادا

کتابشناسی

  1. لاریجانی، فاضل(1395). جامعه و فرهنگ کانادا. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی.ص.181-182.