سینماگران نسل پنجم چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
(صفحه‌ای تازه حاوی « == ''سینما گران نسل پنجم'' == در نیمه­ی دوم دهه­ی1980، کارگردانان جدیدی وارد عرصه­ی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دوره­ی انقلاب فرهنگی، از ادامه­ی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوه­ی سنتی...» ایجاد کرد)
 
خط ۱: خط ۱:


== ''سینما گران نسل پنجم'' ==
 
در نیمه­ی دوم دهه­ی1980، کارگردانان جدیدی وارد عرصه­ی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دوره­ی انقلاب فرهنگی، از ادامه­ی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوه­ی سنتی قصه گویی را در فیلم رها و مدل­ جدیدی را به­کار بیستند. فیلم­های«یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم سازان محسوب می­شود. فیلم­های این کارگردانان در فستیوال­های جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزار کنندگان فستیوال هنگ­کنگ را جلب کرد. دهه­ی1980دوره­ی آغاز رشد اقتصادی در چین بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به تاریخ و سنت­های چین فیلم می­ساختند. غالب فیلم­های این نسل، در درجه­ی نحست به آسیب‌های فردی حاصل از انقلاب فرهنگی پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خنده­ی غم‌آلود»(۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم«افسانه­ی کوهستان تیَن‌یون»(۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعدازظهر»(۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی»(۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانه­ی بدون شناور»(۱۹۸۳) و «زندگی»(۱۹۸۴) از «وو تیمان­مینگ» مصائب مشترک حرفه‌ای­ها و روشنفکران را منعکس کرده اند. در فیلم‌های دیگر دهه­ی۱۹۸۰نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دوره­ی نسل پنجم با حادثه­ی«تیان آن­مِن» در سال1989 به پایان رسید.
در نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۱۹۸۰، کارگردانان جدیدی وارد عرصه‌ی سینمای [[چین]] شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دوره‌ی انقلاب فرهنگی، از ادامه‌ی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوه‌ی سنتی قصه‌گویی را در فیلم رها و مدل‌ جدیدی را به‌کار بیستند. فیلم‌های «یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم‌سازان محسوب می‌شود. فیلم‌های این کارگردانان در فستیوال‌های جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزارکنندگان فستیوال هنگ‌کنگ را جلب کرد. دهه‌ی ۱۹۸۰ دوره‌ی آغاز رشد اقتصادی در [[چین]] بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به تاریخ و سنت‌های [[چین]] فیلم می‌ساختند. غالب فیلم‌های این نسل، در درجه‌ی نخست به آسیب‌های فردی حاصل از انقلاب فرهنگی پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خنده‌ی غم‌آلود» (۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم «افسانه‌ی کوهستان تیَن‌یون» (۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعد از ظهر» (۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی» (۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانه‌ی بدون شناور» (۱۹۸۳) و «زندگی» (۱۹۸۴) از «وو تیمان‌مینگ» مصائب مشترک حرفه‌ای‌ها و روشنفکران را منعکس کرده‌اند. در فیلم‌های دیگر دهه‌ی ۱۹۸۰ نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دوره‌ی نسل پنجم با حادثه‌ی «تیان‌آن‌من» در سال ۱۹۸۹ به پایان رسید.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .</ref>
 
نیز نگاه کنید به [[هنر در چین]]، [[هنر نقاشی در چین]]، [[موسیقی سنتی چین]]، [[هنر اپرای سنتی چینی]]، [[هنر اپرای سنتی پکن]]، [[صنعت فیلم و سینمای چین]]
 
= کتابشناسی =

نسخهٔ ‏۱۸ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۰۶


در نیمه‌ی دوم دهه‌ی ۱۹۸۰، کارگردانان جدیدی وارد عرصه‌ی سینمای چین شدند که در آکادمی فیلم این کشور تحصیل کرده ولی در دوره‌ی انقلاب فرهنگی، از ادامه‌ی تحصیل باز مانده و در این مقطع فارغ التحصیل شدند. این افراد شیوه‌ی سنتی قصه‌گویی را در فیلم رها و مدل‌ جدیدی را به‌کار بیستند. فیلم‌های «یک و هشت» و «زمین زرد» از نخستین تولیدات نسل پنجم فیلم‌سازان محسوب می‌شود. فیلم‌های این کارگردانان در فستیوال‌های جهانی مورد توجه قرار گرفتند. فیلم «زمین زرد» توجه برگزارکنندگان فستیوال هنگ‌کنگ را جلب کرد. دهه‌ی ۱۹۸۰ دوره‌ی آغاز رشد اقتصادی در چین بود و سینماگران نسل چهارم و پنجم، با نگاه انتقادی به تاریخ و سنت‌های چین فیلم می‌ساختند. غالب فیلم‌های این نسل، در درجه‌ی نخست به آسیب‌های فردی حاصل از انقلاب فرهنگی پرداخته‌اند. مثلاً «یانگ یانجین» و «دِنگ ایمین» در فیلم «خنده‌ی غم‌آلود» (۱۹۷۹)، «زای‌جین» در فیلم «افسانه‌ی کوهستان تیَن‌یون» (۱۹۸۰) و «وو‌یی گُنگ» در فیلم «باران بعد از ظهر» (۱۹۸۰)، همگی نسبت به وضعیت اسفبار روشنفکران همدردی نشان داده‌اند و فیلم «در میانسالی» (۱۹۸۲) از «وانگ چیومین» و «سون یو»، و فیلم «رودخانه‌ی بدون شناور» (۱۹۸۳) و «زندگی» (۱۹۸۴) از «وو تیمان‌مینگ» مصائب مشترک حرفه‌ای‌ها و روشنفکران را منعکس کرده‌اند. در فیلم‌های دیگر دهه‌ی ۱۹۸۰ نیز می‌توان آثاری روزآمد و حتی طبیعت‌گرایانه در باب مسائل اجتماعی مشاهده کرد. دوره‌ی نسل پنجم با حادثه‌ی «تیان‌آن‌من» در سال ۱۹۸۹ به پایان رسید.[۱]

نیز نگاه کنید به هنر در چین، هنر نقاشی در چین، موسیقی سنتی چین، هنر اپرای سنتی چینی، هنر اپرای سنتی پکن، صنعت فیلم و سینمای چین

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد ...، ص ... .