مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
=== کتاب شناسی == | در قانون اساسی [[چین]] آمده است: زنان از حقوق سیاسی انتخاب کردن و انتخاب شدن و حق مشارکت در مدیریت امور ملی و اشتغال به مشاغل عمومی و غیره را به صورت برابر با مردان دارند. | ||
===مشارکت زنان در فعالیت‌های سیاسی === | |||
از میان نمایندگان دهمین دوره‌ی مجلس ملی نمایندگان خلق چین، شمار نمایندگان زن 604 نفر( 20/2 درصد از نمایندگان) می‌باشد. از این میان، تعداد زنان عضو کمیته‌ی دائمی21 نفر بوده که 13/2در صد از اعضای این کمیته را شامل می‌شود. در دهمین دور کنفرانس مشورت سیاسی خلق [[چین]]، اعضای زن 373 نفر بود که معادل 16/7درصد از اعضا است. از این میان، تعداد زنان عضو کمیته‌ی دائمی 35نفر، معادل 7/1در صد اعضای کمیته‌ی دائمی است. دولت [[چین]]، برای ایجاد زمینه جهت مشارکت فعال زنان در امور سیاسی و برخورداری آنها از حقوق سیاسی، ساختار مناسب آموزشی و انتخاب کادرهای زن را ایجاد و آن را تکمیل کرده است. در سال 2003 ، 7 تن از زنان [[چین]] در کادر رهبری این کشور جای گرفتند: خانم‌ها«ووای» معاون نخست وزیر، «خِه لولی» ،«گو شیولیان» و «اویون چیموگ» نایب رییس کمیته‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق، «چن جیلی» عضو شورای دولتی، «یو یان دون» و «هائو جیانشیو» نایب رئیس کنفرانس مشورت سیاسی خلق [[چین]]. از 28 وزارتخانه‌ی [[چین]] یک وزیر و 15معاون وزیر دیده می‌شوند. تعداد زنانی که در رده‌ی حزبی سطوح استان، شهر و شهرستان در کادر رهبری قرار دارند، به 5056 نفر می‌رسد که از این تعداد در سطوح استانی56 نفر و تعداد زنان شهردار و معاون شهردار نزدیک به 500 نفر بوده است. در انتخابات نمایندگان مجلس ملی و محلی، نسبت شرکت زنان به 73/4درصد بوده است.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد1، ص.336-337.</ref> | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[مشارکت زنان فرانسه در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان مصری در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان اردن در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان سودان در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان اوکراین در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان اتیوپی در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان کشور مالی در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان ساحل عاج در فعالیت های سیاسی]]؛ [[مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی و اجتماعی]]؛ [[مشارکت زنان بنگلادش در فعالیت های سیاسی]] | |||
== کتاب شناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:حضور و فعالیت اجتماعی، اقتصادی و سیاسی زنان]] | |||
نسخهٔ ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۰۰
در قانون اساسی چین آمده است: زنان از حقوق سیاسی انتخاب کردن و انتخاب شدن و حق مشارکت در مدیریت امور ملی و اشتغال به مشاغل عمومی و غیره را به صورت برابر با مردان دارند.
مشارکت زنان در فعالیت‌های سیاسی
از میان نمایندگان دهمین دوره‌ی مجلس ملی نمایندگان خلق چین، شمار نمایندگان زن 604 نفر( 20/2 درصد از نمایندگان) می‌باشد. از این میان، تعداد زنان عضو کمیته‌ی دائمی21 نفر بوده که 13/2در صد از اعضای این کمیته را شامل می‌شود. در دهمین دور کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین، اعضای زن 373 نفر بود که معادل 16/7درصد از اعضا است. از این میان، تعداد زنان عضو کمیته‌ی دائمی 35نفر، معادل 7/1در صد اعضای کمیته‌ی دائمی است. دولت چین، برای ایجاد زمینه جهت مشارکت فعال زنان در امور سیاسی و برخورداری آنها از حقوق سیاسی، ساختار مناسب آموزشی و انتخاب کادرهای زن را ایجاد و آن را تکمیل کرده است. در سال 2003 ، 7 تن از زنان چین در کادر رهبری این کشور جای گرفتند: خانم‌ها«ووای» معاون نخست وزیر، «خِه لولی» ،«گو شیولیان» و «اویون چیموگ» نایب رییس کمیته‌ی دایمی مجلس ملی نمایندگان خلق، «چن جیلی» عضو شورای دولتی، «یو یان دون» و «هائو جیانشیو» نایب رئیس کنفرانس مشورت سیاسی خلق چین. از 28 وزارتخانه‌ی چین یک وزیر و 15معاون وزیر دیده می‌شوند. تعداد زنانی که در رده‌ی حزبی سطوح استان، شهر و شهرستان در کادر رهبری قرار دارند، به 5056 نفر می‌رسد که از این تعداد در سطوح استانی56 نفر و تعداد زنان شهردار و معاون شهردار نزدیک به 500 نفر بوده است. در انتخابات نمایندگان مجلس ملی و محلی، نسبت شرکت زنان به 73/4درصد بوده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
مشارکت زنان فرانسه در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان مصری در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان اردن در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان سودان در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان اوکراین در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان اتیوپی در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان کشور مالی در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان ساحل عاج در فعالیت های سیاسی؛ مشارکت زنان چین در فعالیت های سیاسی و اجتماعی؛ مشارکت زنان بنگلادش در فعالیت های سیاسی
کتاب شناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد1، ص.336-337.