توسعه صنعت گردشگری در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۴

لیبو. قابل بازیابی از https://m.facebook.com/584423261587375/photos/waterfall-in-libo-guizhou-china/1224697777559917/

صنعت گردشگری به مفهوم امروزی آن در چین، به صورت رسمی از سال ۱۹۶۴ شکل گرفت، ولی با توجه به روابط سیاسی بین‌المللی حاکم بر جهان آن‌روز، بیشترین ارتباطات گردشگری چین با بلوک شرق و به ویژه شوروی سابق بود و درب‌های بسته چین اجازه‌ی ایجاد روابط گردشگری با جهان سرمایه‌داری غرب را نمی‌داد.

در سال ۱۹۷۴، دولت چین با بازنگری در سیاست جذب توریست خود، کم‌کم مرزهای کشور را با لحاظ کردن شرایط خاص زمانی به روی گردشگران جهان غیرکمونیست گشود و برای نخستین بار، گردشگران غیرکمونیست به چین راه یافتند. پس از اصلاحات و تغییر سیاست دولت، روند تلاش برای جذب گردشگر و توسعه‌ی صنعت گردشگری این کشور، سرعت بیشتری به خود گرفت.

در واقع اصلاحات، زمینه‌ی گسترش صنعت توریسم را فراهم ساخت و برنامه‌ریزی درست همراه با ایجاد بستر مناسب، با تکیه بر سوابق تاریخی-فرهنگی و وجود زمینه‌های گسترده‌ی جذب جهانگرد، روی آوری هر چه بیشتر گردشگران خارجی به چین را سال به سال افزایش داد. در حالی که در سال‌های اولیه‌ی دهه‌ی شصت تعداد گردشگران خارجی بازدیدکننده از چین به سختی به سه هزار نفر در سال می‌رسید، روند اصلاحات موجب شد که در سال ۲۰۰۱ آمار گردشگران خارجی به حدود ۱۲ میلیون نفر برسد که با احتساب گردشگران هنگ‌کنگ، ماکائو و تایوان، از مرز ۹۳ میلیون نفر بگذرد. درآمد حاصله از صنعت گردشگری چین در این سال، بالغ بر ۳۵۰ میلیارد یوان (۷۰ میلیارد دلار) گردید.

رود یانگ تسه. قابل بازیابی از https://vietgreentravel.com/asia-travel-blog

تلاش دولت و دست‌اندرکاران صنعت گردشگری چین بر این است که تا پایان سال ۲۰۱۵ مجموع درآمد حاصله از طریق این صنعت را به بیش از ۸ درصد کل درآمد این کشور برسانند. صنعت گردشگری چین بر حول محور دو بخش جذب توریست‌های خارجی و تشویق گردشگران داخلی به پرداختن به گردشگری در داخل می‌چرخد. دولت این کشور با فراهم ساختن زیرساخت‌های اساسی توسعه‌ی صنعت گردشگری، همچون هتل‌ها، راه‌ها، وسایل حمل و نقل، آژانس‌ها و تورهای مسئول جابه‌جایی گردشگران، مخابرات و ارتباطات، تسهیل در امر صدور ویزا برای اتباع خیلی از کشورها در مبادی ورودی چین، تربیت راهنمای گردشگران و مترجمان همراه تور، تبلیغات وسیع و گسترده در سطح جهان و به ویژه حضور فعال در رویدادهای بین‌المللی مربوط به جهانگردی، بازسازی، مرمت و احیای آثار باستانی و میراث‌های تاریخی و فرهنگی، تلاش برای به ثبت رساندن آثار فرهنگی خود در فهرست میراث جهانی، و فراهم آوردن کلیه‌ی لوازم و امکانات به هم پیوسته و مورد نیاز توسعه‌ی این صنعت، تمام هم و غم خود را معطوف بهره‌برداری از این صنعت رو به رشد جهانی و اختصاص دادن سهم هر چه بیشتری از درآمد حاصله از توریسم به کشور خود می‌باشد.

طبق آمار منتشره، در سال ۲۰۰۹ میلادی مجموعاً ۱۳۵ میلیون نفر گردشگر خارجی (شامل چینی‌های هنگ‌کنگ، ماکائو و تایوان) از مبادی ورودی مرزهای هوایی، آبی، و خاکی چین وارد این کشور شده‌اند که از این رقم ۳۰ میلیون نفر اتباع خارجی، ۱۰۰ میلیون اتباع هنگ‌کنگ و ماکائو، و ۵ میلیون نفر اتباع تایوان بوده‌اند. درآمد ارزی حاصله از این تعداد گردشگر خارجی در طول سال جمعاً بالغ بر ۴۰ میلیارد دلار بوده است. همچین، میزان سفر به روز گردشگران داخلی در طول سال، جمعاً بالغ بر ۹۱ میلیارد نفر روز بوده است^[۱].

نیز نگاه کنید به

صنعت گردشگری در چین؛ مدیریت ملی گردشگری چین؛ اولویت های چین در صنعت گردشگری

کتابشناسی

↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد2،ص.585-587.

[1] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد2،ص.585-587.

[۱]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-صنعت گردشگري به مفهوم امروزين آن در چين، بهصورت رسمي از سال1964 شكل گرفت، ولي با توجه به روابط سياسي بين‌المللي حاكم بر جهان آنروز، بيشترين ارتباطات توريستي چين با بلوك شرق و به ويژه شوروي سابق بود و دربهاي بستهی چين اجازهی ايجاد روابط گردشگري با جهان سرمايهداري غرب را نمي داد. در سال1974، دولت چين با بازنگري در سياست جذب توريست خود، كم كم مرزهاي كشور را با لحاظ كردن شرايط خاص زماني به روي گردشگران جهان غير كمونيست گشود و براي نخستین بار، گردشگران غير كمونيست به چين راه يافتند. پس از اصلاحات و تغيير سياست دولت، روند تلاش براي جذب گردشگر و توسعهی صنعت گردشگري اين كشور، سرعت بيشتري به خود گرفت. در واقع اصلاحات، زمينهی گسترش صنعت توريسم را فراهم ساخت و برنامه‌ريزي درست همراه با ايجاد بستر مناسب، با تكيه بر سوابق تاريخي- فرهنگي و وجود زمينههاي گستردهی جذب جهانگرد، روي آوري هر چه بيشتر گردشگران خارجي به چين را سال به سال افزايش داد. در حاليكه در سالهاي اوليهی دههی شصت تعداد گردشگران خارجي بازديد كننده از چين به سختي به سه هزار نفر در سال ميرسيد، روند اصلاحات موجب گرديد كه درسال2001 آمار گردشگران خارجي به حدود12 ميليون نفر برسد که با احتساب گردشگران هنگكنگ، ماكائو و تايوان، از مرز 93 ميليون نفر بگذرد. در آمد حاصله از صنعت گردشگري چين در این سال، بالغ بر350 ميليارد يوان(70میلیارد دلار) گردد. تلاش دولت و دست اندركاران صنعت گردشگری [[چین]] بر اين است كه تا پايان سال 2015 مجموع در آمد حاصله از طريق این صنعت را به بيش از 8درصد كل درآمد این کشور برسانند. صنعت گردشگري چين بر حول محور دو بخش جذب توريستهاي خارجي وتشويق گردشگران داخلي به پرداختن به گردشگری در داخل مي چرخد. دولت اين كشور با فراهم ساختن زير ساختهاي اساسي توسعهی صنعت گردشگري، همچون هتلها، راهها، وسايل حمل و نقل، آژانسها وتورهاي مسئول جابهجايي گردشگران، مخابرات وارتباطات، تسهيل در امر صدور ويزا براي اتباع خيلي از كشورها در مبادي ورودي چين، تربيت راهنماي گردشگران ومترجمان همراه تور، تبليغات وسيع و گسترده در سطح جهان و به ويژه حضور فعال در رويدادهاي بين‌المللي مربوط به جهانگردي، بازسازي، مرمت و احياي آثار باستاني و ميراثهاي تاریخی و فرهنگي، تلاش براي به ثبت رساندن آثار فرهنگي خود در فهرست ميراث جهاني، و فراهم آوردن كليهی لوازم و امكانات به هم پیوسته و مورد نياز توسعهی این صنعت، تمام هم و غم خودرا معطوف بهره برداري از اين صنعت روبه رشد جهاني و اختصاص دادن سهم هر چه بيشتر از در آمد حاصله از توريسم به كشور خود ميباشد.
+[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-33.jpg|بندانگشتی|لیبو. قابل بازیابی از https://m.facebook.com/584423261587375/photos/waterfall-in-libo-guizhou-china/1224697777559917/]]
+[[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری]] به مفهوم امروزی آن در [[چین]]، به صورت رسمی از سال ۱۹۶۴ شکل گرفت، ولی با توجه به روابط سیاسی بین‌المللی حاکم بر جهان آن‌روز، بیشترین ارتباطات گردشگری [[چین]] با بلوک شرق و به ویژه شوروی سابق بود و درب‌های بسته چین اجازه‌ی ایجاد روابط [[صنعت گردشگری در چین|گردشگری]] با جهان سرمایه‌داری غرب را نمی‌داد.
+در سال ۱۹۷۴، دولت [[چین]] با بازنگری در سیاست جذب توریست خود، کم‌کم مرزهای کشور را با لحاظ کردن شرایط خاص زمانی به روی گردشگران جهان غیرکمونیست گشود و برای نخستین بار، گردشگران غیرکمونیست به چین راه یافتند. پس از اصلاحات و تغییر سیاست دولت، روند تلاش برای جذب گردشگر و توسعه‌ی [[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری]] این کشور، سرعت بیشتری به خود گرفت.
-طبق آمار منتشره، در سال2009ميلادي مجموعا135ميليون نفر گردشگر خارجی(شامل چینیهای هنگکنگ، ماکائو و تایوان) از مبادي ورودي مرزهاي هوايي، آبي، و خاكي چين وارد این کشور شدهاند كه از اين رقم 30 ميليون نفر اتباع خارجی، 100میلیون اتباع هنگکنگ و ماکائو، و 5 میلیون نفر اتباع تایوان بودهاند. درآمد ارزی حاصله از این تعداد گردشگر خارجی در طول سال جمعا بالغ بر 40میلیارد دلار بوده است. همچنین، میزان سفر به روز گردشگران داخلی در طول سال، جمعا بالغ بر9/1میلیارد نفر روز بوده است.
+در واقع اصلاحات، زمینه‌ی گسترش صنعت توریسم را فراهم ساخت و برنامه‌ریزی درست همراه با ایجاد بستر مناسب، با تکیه بر سوابق تاریخی-فرهنگی و وجود زمینه‌های گسترده‌ی جذب جهانگرد، روی آوری هر چه بیشتر گردشگران خارجی به [[چین]] را سال به سال افزایش داد. در حالی که در سال‌های اولیه‌ی دهه‌ی شصت تعداد گردشگران خارجی بازدیدکننده از [[چین]] به سختی به سه هزار نفر در سال می‌رسید، روند اصلاحات موجب شد که در سال ۲۰۰۱ آمار گردشگران خارجی به حدود ۱۲ میلیون نفر برسد که با احتساب گردشگران [[هنگ‌کنگ]]، ماکائو و [[تایوان]]، از مرز ۹۳ میلیون نفر بگذرد. درآمد حاصله از [[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری چین]] در این سال، بالغ بر ۳۵۰ میلیارد یوان (۷۰ میلیارد دلار) گردید.[[پرونده:Amazing-locations-spectacular-china-26.jpg|بندانگشتی|رود یانگ تسه. قابل بازیابی از https://vietgreentravel.com/asia-travel-blog]]تلاش دولت و دست‌اندرکاران [[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری چین]] بر این است که تا پایان سال ۲۰۱۵ مجموع درآمد حاصله از طریق این صنعت را به بیش از ۸ درصد کل درآمد این کشور برسانند. [[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری چین]] بر حول محور دو بخش جذب توریست‌های خارجی و تشویق گردشگران داخلی به پرداختن به [[صنعت گردشگری در چین|گردشگری]] در داخل می‌چرخد. دولت این کشور با فراهم ساختن زیرساخت‌های اساسی توسعه‌ی [[صنعت گردشگری در چین|صنعت گردشگری]]، همچون هتل‌ها، راه‌ها، وسایل حمل و نقل، آژانس‌ها و تورهای مسئول جابه‌جایی گردشگران، مخابرات و ارتباطات، تسهیل در امر صدور ویزا برای اتباع خیلی از کشورها در مبادی ورودی [[چین]]، تربیت راهنمای گردشگران و مترجمان همراه تور، تبلیغات وسیع و گسترده در سطح جهان و به ویژه حضور فعال در رویدادهای بین‌المللی مربوط به [[صنعت گردشگری در چین|جهانگردی]]، بازسازی، مرمت و احیای آثار باستانی و میراث‌های تاریخی و فرهنگی، تلاش برای [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|به ثبت رساندن آثار فرهنگی خود در فهرست میراث جهانی]]، و فراهم آوردن کلیه‌ی لوازم و امکانات به هم پیوسته و مورد نیاز توسعه‌ی این صنعت، تمام هم و غم خود را معطوف بهره‌برداری از این صنعت رو به رشد جهانی و اختصاص دادن سهم هر چه بیشتری از درآمد حاصله از توریسم به کشور خود می‌باشد.
-نیز نگاه کنید به [[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[مدیریت ملی گردشگری چین]]
+طبق آمار منتشره، در سال ۲۰۰۹ میلادی مجموعاً ۱۳۵ میلیون نفر گردشگر خارجی (شامل چینی‌های هنگ‌کنگ، ماکائو و [[تایوان]]) از مبادی ورودی مرزهای هوایی، آبی، و خاکی [[چین]] وارد این کشور شده‌اند که از این رقم ۳۰ میلیون نفر اتباع خارجی، ۱۰۰ میلیون اتباع هنگ‌کنگ و ماکائو، و ۵ میلیون نفر اتباع [[تایوان]] بوده‌اند. درآمد ارزی حاصله از این تعداد گردشگر خارجی در طول سال جمعاً بالغ بر ۴۰ میلیارد دلار بوده است. همچین، میزان سفر به روز گردشگران داخلی در طول سال، جمعاً بالغ بر ۹۱ میلیارد نفر روز بوده است<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد2،ص.585-587. </ref>.
+== نیز نگاه کنید به ==
+ [[صنعت گردشگری در چین]]؛ [[مدیریت ملی گردشگری چین]]؛ [[اولویت های چین در صنعت گردشگری]]
 == کتابشناسی ==
+<references />
+[[رده:اقتصاد و بازار گردشگری]]