پارک ملی سه رودخانه موازی در منطقه حفاظت شده استان یونن: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[پرونده:A41f726a85381aebdc1c09.jpg|بندانگشتی|پارک ملی سه رودخانه موازی در منطقه حفاظت شده استان یونن]]
[[پرونده:A41f726a85381aebdc1c09.jpg|بندانگشتی|پارک ملی سه رودخانه موازی در منطقه حفاظت شده استان یونن. قابل بازیابی از http://eng.tibet.cn/eng/travel/destination/201812/t20181225_6467818.html]]
این پارک ملی(Three Parallel Rivers of Yunnan Protected Area, Yunnan Province)، شامل 8حوزه‌­ی جغرافیایی از مناطق حفاظت شده در میان 3رودخانه ­ی موازی در شمال غربی استان یونن واقع شده است.  
این پارک ملی(Three Parallel Rivers of Yunnan Protected Area, Yunnan Province)، شامل 8حوزه‌­ی جغرافیایی از مناطق حفاظت شده در میان 3رودخانه ­ی موازی در شمال غربی استان یونن واقع شده است.  


منطقه‌­ی 7/1میلیون هکتاری فوق از ویژگی­‌های بخش­‌های بالادستی 3رود بزرگ آسیا شامل یانگ­ تسه(Yangtse)، مِک ونگ(Mekong) و سالوین(Salueen) که به موازات هم از شمال به جنوب از مسیر دره­‌هایی که عمق آن­ها بین 3تا6 هزار متر در جریان هستند، می­ باشد که نمادی از تنوع زیستی در کشور [[چین]] و مناطق معتدل جهان است.
منطقه‌­ی 7/1میلیون هکتاری فوق از ویژگی­‌های بخش­‌های بالادستی 3رود بزرگ آسیا شامل یانگ­ تسه(Yangtse)، مِک ونگ(Mekong) و سالوین(Salueen) که به موازات هم از شمال به جنوب از مسیر دره­‌هایی که عمق آن­ها بین 3تا6 هزار متر در جریان هستند، می­ باشد که نمادی از تنوع زیستی در [[چین|کشور چین]] و مناطق معتدل جهان است.


این منطقه دارای رودخانه‌­های عمیق، جنگل­‌های انبوه، کوه­‌های سر به فلک کشیده، یخچال­‌های طبیعی، کارست­‌های آلپی، شِن سنگ­‌های سرخ رنگ، حوضچه­‌های زیبا و مراتع گسترده است. این منطقه به طول 180کیلومتر از شرق به غرب و310کیلومتر از جنوب به شمال گسترش یافته است.
این منطقه دارای [[رودها و دریاچه های چین|رودخانه‌­های عمیق]]، جنگل­‌های انبوه، کوه­‌های سر به فلک کشیده، یخچال­‌های طبیعی، کارست­‌های آلپی، شِن سنگ­‌های سرخ رنگ، حوضچه­‌های زیبا و مراتع گسترده است. این منطقه به طول 180کیلومتر از شرق به غرب و310کیلومتر از جنوب به شمال گسترش یافته است.


این پارک ملی طبیعی، در سال2003 میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث طبیعی جهان]] به ثبت رسید<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلددوم</ref>.
این پارک ملی طبیعی، در سال2003 میلادی، در [[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی|فهرست میراث طبیعی جهان]] به ثبت رسید<ref>سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد2، ص.623-624.</ref>.


نیز نگاه کنید به [[پارک ملی سن چینگ شن]]؛ [[پارک ملی لوشن]]           
== نیز نگاه کنید به ==
[[آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی]]؛ [[پارک ملی سن چینگ شن]]؛ [[پارک ملی لوشن]]  


== کتابشناسی ==
== کتابشناسی ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۰:۴۷

پارک ملی سه رودخانه موازی در منطقه حفاظت شده استان یونن. قابل بازیابی از http://eng.tibet.cn/eng/travel/destination/201812/t20181225_6467818.html

این پارک ملی(Three Parallel Rivers of Yunnan Protected Area, Yunnan Province)، شامل 8حوزه‌­ی جغرافیایی از مناطق حفاظت شده در میان 3رودخانه ­ی موازی در شمال غربی استان یونن واقع شده است.

منطقه‌­ی 7/1میلیون هکتاری فوق از ویژگی­‌های بخش­‌های بالادستی 3رود بزرگ آسیا شامل یانگ­ تسه(Yangtse)، مِک ونگ(Mekong) و سالوین(Salueen) که به موازات هم از شمال به جنوب از مسیر دره­‌هایی که عمق آن­ها بین 3تا6 هزار متر در جریان هستند، می­ باشد که نمادی از تنوع زیستی در کشور چین و مناطق معتدل جهان است.

این منطقه دارای رودخانه‌­های عمیق، جنگل­‌های انبوه، کوه­‌های سر به فلک کشیده، یخچال­‌های طبیعی، کارست­‌های آلپی، شِن سنگ­‌های سرخ رنگ، حوضچه­‌های زیبا و مراتع گسترده است. این منطقه به طول 180کیلومتر از شرق به غرب و310کیلومتر از جنوب به شمال گسترش یافته است.

این پارک ملی طبیعی، در سال2003 میلادی، در فهرست میراث طبیعی جهان به ثبت رسید[۱].

نیز نگاه کنید به

آثار فرهنگی، تاریخی و طبیعی ثبت شده کشور چین در فهرست میراث جهانی؛ پارک ملی سن چینگ شن؛ پارک ملی لوشن

کتابشناسی

  1. سابقی،علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص.623-624.