پیر حسام الدین راشدی: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «پیر حسام الدین راشدی (1329- 1401ق/ 1911- 1982م)، ادیب، مورخ و ایرانشناس پاکستانی. او فرزند پیرسید محمدحامدشاه راشدی بود و در سال 1329ق/ 1911م، در روستای بهمن، از توابع لارکانه سند، به دنیا آمد و در کراچی بالید. نسب او به سید محمد راشد روضه واله (1171-1234)، عارف...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
پیر حسام الدین راشدی (1329- 1401ق/ 1911- 1982م)، ادیب، مورخ و ایرانشناس پاکستانی. او فرزند پیرسید محمدحامدشاه راشدی بود و در سال 1329ق/ 1911م، در روستای بهمن، از توابع لارکانه سند، به دنیا آمد و در کراچی بالید. نسب او به سید محمد راشد روضه واله (1171-1234)، عارف اهل سند و مؤلف فرهنگ «جمع الجوامع»، میرسد و اصل آنها از خاندان سادات واسط بود. او زبانهای سندی، فارسی و انگلیسی را بهطور خصوصی و خودآموز فراگرفت و مدرک دانشگاهی و شغل رسمی نداشت. راشدی بهدفعات به بغداد، قاهره، بیروت، دمشق، لندن، افغانستان، فیلیپین، مسکو، هنگکنگ و چین سفر کرد و ضمن بازدید از کتابخانهها و آثار تاریخی آنجا، با نویسندگان معروف ملاقات کرد. او بارها به ایران سفر کرد؛ از جمله به دعوت وزارت فرهنگ و هنر، از 9 تا 15 شهریور 1345، برای شرکت در نخستین همایش جهانی ایرانشناسان. راشدی فعالیت ادبی و فرهنگی خود را از 1309ش/1930م، با همکاری با ماهنامه «المنار» در شهر سَکهر سند، آغاز کرد. او با نشریات دیگری چون «زمیندار سند»، «ستاره سند»، «قربانی» و «الوحید» نیز همکاری داشت. شهرت علمی او به سبب تدوین و تصحیح منابع تاریخی و ادبی منطقه سند به فارسی بود. راشدی در محافل ادبی، به «پیر سند» شهرت داشت و او را پژوهشگری دقیق و مورخی صادق میدانستند. او در احیای زبان و ادب فارسی در سند سهم بسزایی داشت. راشدی حدود 25 کتاب در زمینه ادبیات فارسی و تاریخ و تذکره سند، از دوره کلاسیک یا معاصر، تصحیح انتقادی و چاپ کرد و خود نیز کتابهایی تألیف و تدوین کرد. وی با برخی از مراکز مهم علمی نیز همکاری میکرد و در تأسیس و ادامه کار برخی از آنها سهمی عمده داشت؛ از جمله انجمن ترقی اردو، مؤسسه مطالعات آسیای میانه و غربی دانشگاه کراچی، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان و انجمن فرهنگی ایران و پاکستان. در 1343ش/1964م، راشدی به سبب خدمات فرهنگی خویش، از رئیسجمهور پاکستان نشان «ستاره امتیاز» دریافت کرد. در 1342ش/1963م، دولت ایران به او نشان «سپاس» و در 1345ش/1966م، نشان «سپاس درجه اول» اعطا کرد. دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران نیز در 1353ش/1974م، به او دکترای افتخاری ادبیات فارسی اعطا کرد. او در 12 فروردین 1361ش/ اول آوریل 1982م، پس از یک بیماری جانکاه، در کراچی درگذشت. برخی از آثاری که به تصحیح وی انجام | [[پرونده:444444444.jpg|بندانگشتی|سید حسامالدین راشدی، برگرفته از ویکی نور، قابل بازیابی از [https://fa.wikinoor.ir/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%DB%8C%D8%8C_%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86#:~:text=%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%DB%8C%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%85%D8%AD%D8%A7%D9%81%D9%84%20%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%8C%20%D8%A8%D9%87,%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C%20%D8%AA%D8%A3%D9%84%DB%8C%D9%81%20%D9%88%20%D8%AA%D8%AF%D9%88%DB%8C%D9%86%20%DA%A9%D8%B1%D8%AF. https://fa.wikinoor.ir/wiki]]] | ||
پیر حسام الدین راشدی (1329- 1401ق/ 1911- 1982م)، ادیب، مورخ و ایرانشناس پاکستانی. او فرزند پیرسید محمدحامدشاه راشدی بود و در سال 1329ق/ 1911م، در روستای بهمن، از توابع لارکانه سند، به دنیا آمد و در کراچی بالید. نسب او به سید محمد راشد روضه واله (1171-1234)، عارف اهل سند و مؤلف فرهنگ «جمع الجوامع»، میرسد و اصل آنها از خاندان سادات واسط بود. | |||
او زبانهای سندی، فارسی و انگلیسی را بهطور خصوصی و خودآموز فراگرفت و مدرک دانشگاهی و شغل رسمی نداشت. راشدی بهدفعات به بغداد، قاهره، بیروت، دمشق، لندن، افغانستان، فیلیپین، مسکو، هنگکنگ و چین سفر کرد و ضمن بازدید از کتابخانهها و آثار تاریخی آنجا، با نویسندگان معروف ملاقات کرد. او بارها به ایران سفر کرد؛ از جمله به دعوت وزارت فرهنگ و هنر، از 9 تا 15 شهریور 1345، برای شرکت در نخستین همایش جهانی ایرانشناسان. راشدی فعالیت ادبی و فرهنگی خود را از 1309ش/1930م، با همکاری با ماهنامه «المنار» در شهر سَکهر سند، آغاز کرد. | |||
او با نشریات دیگری چون «زمیندار سند»، «ستاره سند»، «قربانی» و «الوحید» نیز همکاری داشت. شهرت علمی او به سبب تدوین و تصحیح منابع تاریخی و ادبی منطقه سند به فارسی بود. راشدی در محافل ادبی، به «پیر سند» شهرت داشت و او را پژوهشگری دقیق و مورخی صادق میدانستند. او در احیای زبان و ادب فارسی در سند سهم بسزایی داشت. راشدی حدود 25 کتاب در زمینه ادبیات فارسی و تاریخ و تذکره سند، از دوره کلاسیک یا معاصر، تصحیح انتقادی و چاپ کرد و خود نیز کتابهایی تألیف و تدوین کرد. وی با برخی از مراکز مهم علمی نیز همکاری میکرد و در تأسیس و ادامه کار برخی از آنها سهمی عمده داشت؛ از جمله انجمن ترقی اردو، مؤسسه مطالعات آسیای میانه و غربی دانشگاه کراچی، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان و انجمن فرهنگی ایران و پاکستان. | |||
در 1343ش/1964م، راشدی به سبب خدمات فرهنگی خویش، از رئیسجمهور پاکستان نشان «ستاره امتیاز» دریافت کرد. در 1342ش/1963م، دولت ایران به او نشان «سپاس» و در 1345ش/1966م، نشان «سپاس درجه اول» اعطا کرد. دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران نیز در 1353ش/1974م، به او دکترای افتخاری ادبیات فارسی اعطا کرد. او در 12 فروردین 1361ش/ اول آوریل 1982م، پس از یک بیماری جانکاه، در کراچی درگذشت. برخی از آثاری که به تصحیح وی انجام شده اند: | |||
* تذکره مقالات الشعرا، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛ | |||
* مثنویات و قصاید، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛ | |||
* مکلینامه، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛ | |||
* تحفة الكرام، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛ | |||
* مثنوی مظهر الآثار، تألیف سید جهانگیر هاشمی؛ | |||
* تکمله مقالات الشعرا، تألیف مخدوم ابراهیم خلیل تتوی؛ | |||
* تاریخ مظهر شاه جهانی، تألیف یوسف میرک؛ | |||
* مثنویات هشت بهشت، تألیف عطا تتوی؛ | |||
* منشور الوصية و دستور الحكومة، تألیف نورمحمد کلهوره؛ | |||
* ترخاننامه، تألیف سید میر محمد بن سید جلال تتوی؛ | |||
راشدی بر کتابهای تصحیحشده، مقدمه، حواشی و تعلیقات مفیدی به زبانهای سندی، فارسی یا اردو نوشته است. همچنین کتابها و مقالاتی در زمینههای مختلف تألیف کرده است؛ ازجمله: | |||
* ''تذکره امیرخانی''، به سندی که تاریخ مفصّل خاندان امیرخانی در سند است؛ | |||
* ''دود چراغ محفل''، به اردو و در شرح حال پنج شاعر فارسیگوی شبهقاره؛ | |||
* ''میرزا غازی بیگ ترخان اور اس کی بزم ادب''، به اردو در شرح احوال و | |||
* گزیده اشعار 35 شاعر فارسیگوی دربار میرزا غازی (متوفی 1021)<ref>توسلی، محمد مهدی (1403). یادداشت های روزانه.</ref><ref>نوشاهی، عارف(1392). "راشدی، سید حسامالدین". در «دانشنامه جهان اسلام»، زیر نظر غلامعلی حداد عادل، تهران: بنیاد دائرةالمعارف اسلامی، چاپ اول.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
== نویسنده مقاله == | |||
محمد مهدی توسلی | |||
== پیوند به بیرون == | |||
راشدی، سید حسامالدین، ویکی نور، قابل بازیابی از [https://fa.wikinoor.ir/wiki/%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%DB%8C%D8%8C_%D8%B3%DB%8C%D8%AF_%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86#:~:text=%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%DB%8C%20%D8%AF%D8%B1%20%D9%85%D8%AD%D8%A7%D9%81%D9%84%20%D8%A7%D8%AF%D8%A8%DB%8C%D8%8C%20%D8%A8%D9%87,%DA%A9%D8%AA%D8%A7%D8%A8%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%DB%8C%20%D8%AA%D8%A3%D9%84%DB%8C%D9%81%20%D9%88%20%D8%AA%D8%AF%D9%88%DB%8C%D9%86%20%DA%A9%D8%B1%D8%AF. https://fa.wikinoor.ir/wiki] | |||
پیر حسامالدین راشدی، ویکی فقه، قابل بازیابی از [https://fa.wikifeqh.ir/%D9%BE%DB%8C%D8%B1_%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D9%85%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D8%AF%DB%8C%D9%86_%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%DB%8C https://fa.wikifeqh.ir/] | |||
راشدی، حسام الدین، دانشنامه جهان اسلام، قابل بازیابی از https://rch.ac.ir/article/Details/13656 | |||
راشدی، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، قابل بازیابی از | |||
پير حسام الدين راشدی دانشمند و پژوهشگر ممتاز زبان و ادب فارسی، Internet Archive، قابل بازیابی از [https://archive.org/details/02.03.2018/%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86%20%D8%8C%20%D8%B2%D8%A8%D8%A7%D9%86%20%DB%BE%20%D8%A6%D9%8A%20%D9%85%D9%8E%D8%AE%D9%81%D9%8A%20%D8%A2%D9%87%D9%8A/ https://archive.org/details/02.03.2018//] | |||
پير حسام الدين راشدی، انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا ، قابل بازیابی از [https://encyclopediasindhiana.org/article.php?Dflt=%D9%BE%D9%8A%D8%B1%20%D8%AD%D8%B3%D8%A7%D9%85%20%D8%A7%D9%84%D8%AF%D9%8A%D9%86%20%D8%B1%D8%A7%D8%B4%D8%AF%D9%8A https://encyclopediasindhiana.org/article.php] | |||
[[رده:ایران شناسان]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۵
پیر حسام الدین راشدی (1329- 1401ق/ 1911- 1982م)، ادیب، مورخ و ایرانشناس پاکستانی. او فرزند پیرسید محمدحامدشاه راشدی بود و در سال 1329ق/ 1911م، در روستای بهمن، از توابع لارکانه سند، به دنیا آمد و در کراچی بالید. نسب او به سید محمد راشد روضه واله (1171-1234)، عارف اهل سند و مؤلف فرهنگ «جمع الجوامع»، میرسد و اصل آنها از خاندان سادات واسط بود.
او زبانهای سندی، فارسی و انگلیسی را بهطور خصوصی و خودآموز فراگرفت و مدرک دانشگاهی و شغل رسمی نداشت. راشدی بهدفعات به بغداد، قاهره، بیروت، دمشق، لندن، افغانستان، فیلیپین، مسکو، هنگکنگ و چین سفر کرد و ضمن بازدید از کتابخانهها و آثار تاریخی آنجا، با نویسندگان معروف ملاقات کرد. او بارها به ایران سفر کرد؛ از جمله به دعوت وزارت فرهنگ و هنر، از 9 تا 15 شهریور 1345، برای شرکت در نخستین همایش جهانی ایرانشناسان. راشدی فعالیت ادبی و فرهنگی خود را از 1309ش/1930م، با همکاری با ماهنامه «المنار» در شهر سَکهر سند، آغاز کرد.
او با نشریات دیگری چون «زمیندار سند»، «ستاره سند»، «قربانی» و «الوحید» نیز همکاری داشت. شهرت علمی او به سبب تدوین و تصحیح منابع تاریخی و ادبی منطقه سند به فارسی بود. راشدی در محافل ادبی، به «پیر سند» شهرت داشت و او را پژوهشگری دقیق و مورخی صادق میدانستند. او در احیای زبان و ادب فارسی در سند سهم بسزایی داشت. راشدی حدود 25 کتاب در زمینه ادبیات فارسی و تاریخ و تذکره سند، از دوره کلاسیک یا معاصر، تصحیح انتقادی و چاپ کرد و خود نیز کتابهایی تألیف و تدوین کرد. وی با برخی از مراکز مهم علمی نیز همکاری میکرد و در تأسیس و ادامه کار برخی از آنها سهمی عمده داشت؛ از جمله انجمن ترقی اردو، مؤسسه مطالعات آسیای میانه و غربی دانشگاه کراچی، مرکز تحقیقات فارسی ایران و پاکستان و انجمن فرهنگی ایران و پاکستان.
در 1343ش/1964م، راشدی به سبب خدمات فرهنگی خویش، از رئیسجمهور پاکستان نشان «ستاره امتیاز» دریافت کرد. در 1342ش/1963م، دولت ایران به او نشان «سپاس» و در 1345ش/1966م، نشان «سپاس درجه اول» اعطا کرد. دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تهران نیز در 1353ش/1974م، به او دکترای افتخاری ادبیات فارسی اعطا کرد. او در 12 فروردین 1361ش/ اول آوریل 1982م، پس از یک بیماری جانکاه، در کراچی درگذشت. برخی از آثاری که به تصحیح وی انجام شده اند:
- تذکره مقالات الشعرا، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛
- مثنویات و قصاید، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛
- مکلینامه، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛
- تحفة الكرام، تألیف میر علیشیر قانع تتوی؛
- مثنوی مظهر الآثار، تألیف سید جهانگیر هاشمی؛
- تکمله مقالات الشعرا، تألیف مخدوم ابراهیم خلیل تتوی؛
- تاریخ مظهر شاه جهانی، تألیف یوسف میرک؛
- مثنویات هشت بهشت، تألیف عطا تتوی؛
- منشور الوصية و دستور الحكومة، تألیف نورمحمد کلهوره؛
- ترخاننامه، تألیف سید میر محمد بن سید جلال تتوی؛
راشدی بر کتابهای تصحیحشده، مقدمه، حواشی و تعلیقات مفیدی به زبانهای سندی، فارسی یا اردو نوشته است. همچنین کتابها و مقالاتی در زمینههای مختلف تألیف کرده است؛ ازجمله:
- تذکره امیرخانی، به سندی که تاریخ مفصّل خاندان امیرخانی در سند است؛
- دود چراغ محفل، به اردو و در شرح حال پنج شاعر فارسیگوی شبهقاره؛
- میرزا غازی بیگ ترخان اور اس کی بزم ادب، به اردو در شرح احوال و
- گزیده اشعار 35 شاعر فارسیگوی دربار میرزا غازی (متوفی 1021)[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
مطالعات ایرانی و ایران شناسی در پاکستان
کتابشناسی
نویسنده مقاله
محمد مهدی توسلی
پیوند به بیرون
راشدی، سید حسامالدین، ویکی نور، قابل بازیابی از https://fa.wikinoor.ir/wiki پیر حسامالدین راشدی، ویکی فقه، قابل بازیابی از https://fa.wikifeqh.ir/
راشدی، حسام الدین، دانشنامه جهان اسلام، قابل بازیابی از https://rch.ac.ir/article/Details/13656
راشدی، مرکز دایره المعارف بزرگ اسلامی، قابل بازیابی از
پير حسام الدين راشدی دانشمند و پژوهشگر ممتاز زبان و ادب فارسی، Internet Archive، قابل بازیابی از https://archive.org/details/02.03.2018//
پير حسام الدين راشدی، انسائيڪلوپيڊيا سنڌيانا ، قابل بازیابی از https://encyclopediasindhiana.org/article.php