رسم آدمکهای چوبی در ساحل عاج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
رسم عجیبی در سرزمین بائولهها وجود دارد که مطابق آن، هر کس برای خود، زن یا مردی ماورایی؛ به عبارت دیگر، غیر واقعی دارد که آنها را آدمکهای چوبی مینامند<ref>David, Philippe (2009) ''La Côte d’Ivoire,'' Ed. Karthala, Paris.p.246.</ref>؛ زیرا در شکل مجسمههای کوچکی از چوب و در انواع مختلف، عمدتاً به رنگ قرمز تند، معمولاً بهشکل بسیار کشیده و با قد بلند، ساخته میشوند. این آدمهای خیالی، گاه صورتی بسیار مدرن دارند و هر کس بر اساس آرزو و آمال خویش، این صورتکها را سفارش میدهد. این مجسمهها میتوانند نماد زن یا مرد آرمانی او برای ازدواج یا باز نماینده همسر واقعی هر کس باشند. به آنها نامه نوشته میشود، با آنها صحبت و درد دل میشود و حتی قرار ملاقات گذاشته میشود. برخی زوجها حتی اتاق یا تختی جداگانه را هر هفته برای آنها ترتیب میدهند تا آن یار چوبی بیاید و ملاقاتشان کند. درست همانگونه که برای مثال، دختر چوپان روستایی در گذشته، رؤیای جنگجوی سلحشوری را میدید که روزی با اسبش به خواستگاری او خواهد آمد، دخترک شهرستانی در دل [[ساحل عاج|ساحل عاج]] نیز در رؤیای خود، با استاد دانشگاهی ازدواج میکند. در این باره، فیلم جالبی نیز ساخته شده است بهنام «گفتگو با امر مقدس، عشاق ماورا». | رسم عجیبی در سرزمین بائولهها وجود دارد که مطابق آن، هر کس برای خود، زن یا مردی ماورایی؛ به عبارت دیگر، غیر واقعی دارد که آنها را آدمکهای چوبی مینامند<ref>David, Philippe (2009) ''La Côte d’Ivoire,'' Ed. Karthala, Paris.p.246.</ref>؛ زیرا در شکل مجسمههای کوچکی از چوب و در انواع مختلف، عمدتاً به رنگ قرمز تند، معمولاً بهشکل بسیار کشیده و با قد بلند، ساخته میشوند. این آدمهای خیالی، گاه صورتی بسیار مدرن دارند و هر کس بر اساس آرزو و آمال خویش، این صورتکها را سفارش میدهد. این مجسمهها میتوانند نماد زن یا مرد آرمانی او برای ازدواج یا باز نماینده همسر واقعی هر کس باشند. به آنها نامه نوشته میشود، با آنها صحبت و درد دل میشود و حتی قرار ملاقات گذاشته میشود. برخی زوجها حتی اتاق یا تختی جداگانه را هر هفته برای آنها ترتیب میدهند تا آن یار چوبی بیاید و ملاقاتشان کند. درست همانگونه که برای مثال، دختر چوپان روستایی در گذشته، رؤیای جنگجوی سلحشوری را میدید که روزی با اسبش به خواستگاری او خواهد آمد، دخترک شهرستانی در دل [[ساحل عاج|ساحل عاج]] نیز در رؤیای خود، با استاد دانشگاهی ازدواج میکند. در این باره، فیلم جالبی نیز ساخته شده است بهنام «گفتگو با امر مقدس، عشاق ماورا». | ||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
==منبع اصلی== | |||
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،ص.263-264. | |||
==نویسندگان مقاله== | |||
روح الله حسینی، سعید خان آبادی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۱ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۳
رسم عجیبی در سرزمین بائولهها وجود دارد که مطابق آن، هر کس برای خود، زن یا مردی ماورایی؛ به عبارت دیگر، غیر واقعی دارد که آنها را آدمکهای چوبی مینامند[۱]؛ زیرا در شکل مجسمههای کوچکی از چوب و در انواع مختلف، عمدتاً به رنگ قرمز تند، معمولاً بهشکل بسیار کشیده و با قد بلند، ساخته میشوند. این آدمهای خیالی، گاه صورتی بسیار مدرن دارند و هر کس بر اساس آرزو و آمال خویش، این صورتکها را سفارش میدهد. این مجسمهها میتوانند نماد زن یا مرد آرمانی او برای ازدواج یا باز نماینده همسر واقعی هر کس باشند. به آنها نامه نوشته میشود، با آنها صحبت و درد دل میشود و حتی قرار ملاقات گذاشته میشود. برخی زوجها حتی اتاق یا تختی جداگانه را هر هفته برای آنها ترتیب میدهند تا آن یار چوبی بیاید و ملاقاتشان کند. درست همانگونه که برای مثال، دختر چوپان روستایی در گذشته، رؤیای جنگجوی سلحشوری را میدید که روزی با اسبش به خواستگاری او خواهد آمد، دخترک شهرستانی در دل ساحل عاج نیز در رؤیای خود، با استاد دانشگاهی ازدواج میکند. در این باره، فیلم جالبی نیز ساخته شده است بهنام «گفتگو با امر مقدس، عشاق ماورا».
کتابشناسی
- ↑ David, Philippe (2009) La Côte d’Ivoire, Ed. Karthala, Paris.p.246.
منبع اصلی
حسینی، روح الله، خان آبادی، سعید(1400). جامعه و فرهنگ ساحل عاج. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،ص.263-264.
نویسندگان مقاله
روح الله حسینی، سعید خان آبادی