اوکانا بودا در سریلانکا: تفاوت میان نسخهها
ظاهر
صفحهای تازه حاوی « ='''6-1-4. اوکانا بودا[8]'''= بی شک قدیمی ترین و باشکوه ترین جلوۀ باستانی جزیره، اوکانا بودا است. در زیر پناهگاهی آجری مجسمه ای با ارتفاع سیزده متر ایستاده که منسوب به شاه داتوسنا[9] در قرن پنجم میلادی است. قدمت این پناهگاه به هزار سال پیش بر می گ...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
بی شک قدیمی ترین و باشکوه ترین جلوۀ باستانی جزیره، [[اوکانا بودا در سریلانکا|اوکانا]] بودا (Aukana Buddha) است. در زیر پناهگاهی آجری مجسمه ای با ارتفاع سیزده متر ایستاده که منسوب به شاه داتوسنا(Datusna) در قرن پنجم میلادی است. قدمت این پناهگاه به هزار سال پیش بر می گردد. اسم اوکانا به معنی "آفتاب گیر" است و تصویر این مجسمه در هنگام طلوع خورشید بسیار زیباتر دیده می شود. این مجسمۀ باستانی و برکه بزرگ کالاووا در51 کیلومتری جنوب شرقی [[شهر آنورادهاپورا|آنورادهاپورا]](Kalawewa) قرار دارد<ref>Anderson, J. G. (1988). Sri Lanka. Singapore: APA Publications.</ref>. | |||
= | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[نظام فرهنگی سریلانکا]]؛ [[جاذبه ها و مراكز مهم گردشگری سریلانکا]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ [[سریلانکا]]. تهران: [https://www.icro.ir/ سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی]( در دست انتشار). | |||
== نویسنده مقاله == | |||
مهدیقلی رکنی | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ اوت ۲۰۲۵، ساعت ۰۹:۳۹
بی شک قدیمی ترین و باشکوه ترین جلوۀ باستانی جزیره، اوکانا بودا (Aukana Buddha) است. در زیر پناهگاهی آجری مجسمه ای با ارتفاع سیزده متر ایستاده که منسوب به شاه داتوسنا(Datusna) در قرن پنجم میلادی است. قدمت این پناهگاه به هزار سال پیش بر می گردد. اسم اوکانا به معنی "آفتاب گیر" است و تصویر این مجسمه در هنگام طلوع خورشید بسیار زیباتر دیده می شود. این مجسمۀ باستانی و برکه بزرگ کالاووا در51 کیلومتری جنوب شرقی آنورادهاپورا(Kalawewa) قرار دارد[۱].
نیز نگاه کنید به
نظام فرهنگی سریلانکا؛ جاذبه ها و مراكز مهم گردشگری سریلانکا
کتابشناسی
- ↑ Anderson, J. G. (1988). Sri Lanka. Singapore: APA Publications.
منبع اصلی
رکنی، مهدیقلی (1391). جامعه و فرهنگ سریلانکا. تهران: سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی( در دست انتشار).
نویسنده مقاله
مهدیقلی رکنی