تاسیس جمهوری چین با چند دولت: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۹ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۹:۳۶

تصویر یوان شیکای

با ورود سون یات سِن به چین، وی با ارسال نامه‌ای به استان‌های مختلف از رهبران آنها خواست نمایندگان خود را برای تصمیم‌گیری در مورد آینده‌ی کشور چین انتخاب و به نان جینگ اعزام نمایند. نمایندگان استان‌ها و گروه‌های مختلف اجتماعی در تاریخ 29دسامبر1911، در نانجینگ گرد هم آمده و سون یات سِن را به عنوان «رییس جمهوری موقت» برگزیدند. براساس قانون اساسی موقتی که تدوین شد، دولت موقت جمهوری جدید چین شکل گرفت.

علیرغم تلاش‌های نا موفق سون یات سِن در ایجاد قیام‌های مختلف، به وی لقب افتخاری بنیانگذار جمهوری چین داده شد، چون او بود که با به راه انداختن حرکت‌های انقلابی و دورهم جمع کردن مخالفان دولت چینگ ، روح انقلاب را در میان گروه‌های مختلف اجتماعی زنده نگه‌داشته بود.

شکل گیری دولت موقت چین

اگرچه در جنوب کشور جمهوری چین مستقر شده بود، ولی شمال و پکن همچنان در اختیار دربار چینگ بود. لذا، سون یات سِن با آغاز مذاکره با یوان شیکای (Yuan Shikai) نماینده‌ی نایب‌السلطنه‌ی دربار چینگ برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین چین تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.

سرانجام، در 12 فوریه1912، با تلاش یوان شیکای، امپراتور پویی ( Puyi)، آخرین امپراتور سلسله‌ی چینگ از سلطنت کناره گیری کرد و سون یات سِن نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت چین کنار رفت و یوان در 10 ماه مارس1912، در پکن به ریاست جمهوری موقت چین برگزیده شد و سون معاون رییس جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی یوان برای آنکه در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های شمالی باقی بماند و در حوزه‌ی نفوذ حزب کومین تانگ در استان‌های جنوبی قرارنگیرد، مقاومت کرد و با بهانه‌ی کنترل مخالفین، پایتخت را در پکن ابقاء کرد^[۱].

نیز نگاه کنید به

سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین

قیام جنان گوان در چین

کتابشناسی

↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول

[1] سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول

[۱]

@@ خط ۶: / خط ۶: @@
 === شکل گیری دولت موقت [[چین]] ===
-اگرچه در جنوب کشور [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] مستقر شده بود، ولی شمال و [[پکن]] همچنان در اختیار دربار چینگ بود. لذا، سون یات سِن با آغاز مذاکره با [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان شیکای] (Yuan Shikai) نماینده‌ی نایب‌السلطنه‌ی [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین [[چین]] تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.
+اگرچه در جنوب کشور [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] مستقر شده بود، ولی شمال و [[پکن]] همچنان در اختیار [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] بود. لذا، سون یات سِن با آغاز مذاکره با [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان شیکای] (Yuan Shikai) نماینده‌ی نایب‌السلطنه‌ی [[سلسله چینگ|دربار چینگ]] برای کناره گیری رسمی و مسالمت آمیز از تاج و تخت و متحد شدن سرزمین [[چین]] تحت حکومت واحد جمهوری، وارد مذاکره شد. به یوان قول داده شد که اگر دربار را به پذیرش این پیشنهاد راضی نماید، ریاست دولت موقت به او سپرده خواهد شد.
 سرانجام، در 12 فوریه1912، با تلاش یوان شیکای، امپراتور پویی ( Puyi)، آخرین امپراتور [[سلسله چینگ|سلسله‌ی چینگ]] از سلطنت کناره گیری کرد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] نیز طبق تعهد از ریاست جمهوری موقت [[چین]] کنار رفت و [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان] در 10 ماه مارس1912، در [[پکن]] به ریاست جمهوری موقت [[چین]] برگزیده شد و [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] معاون رییس جمهور شد. انقلابیون اصرار داشتند تا پایتخت را به نانجینگ منتقل کنند، ولی [https://fa.wikipedia.org/wiki/%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86_%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C#:~:text=%DB%8C%D9%88%D8%A2%D9%86%20%D8%B4%DB%8C%DA%A9%D8%A7%DB%8C%20(%D8%A8%D9%87%20%D9%86%D9%88%DB%8C%D8%B3%D9%87%E2%80%8C%D9%87%D8%A7%DB%8C%20%DA%86%DB%8C%D9%86%DB%8C,%D9%88%D8%A7%D8%B1%D8%AF%20%D8%B4%D8%AF. یوان] برای آنکه در بین هواخواهان سلطنت در استان‌های شمالی باقی بماند و در حوزه‌ی نفوذ حزب کومین تانگ در استان‌های جنوبی قرارنگیرد، مقاومت کرد و با بهانه‌ی کنترل مخالفین، پایتخت را در [[پکن]] ابقاء کرد<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد اول</ref>.