افسانه روسی گامایون: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی «گامایون ( Гамаюн)، در افسانههای روسی و اسلاوی پرندهای معجزهآسا و پیشگو است که در جزیرهای واقع در شرق و نزدیک به پردیس زندگی میکند. این پرنده که بدنش از سر و سینهٔ یک زن تشکیل شده پیامآور خدایان و سخنگوی آنان است که با خواندن آوازهای...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
گامایون( Гамаюн)، در افسانههای روسی و اسلاوی پرندهای معجزهآسا و پیشگو است که در جزیرهای واقع در شرق و نزدیک به پردیس زندگی میکند. | |||
این پرنده که بدنش از سر و سینهٔ یک زن تشکیل شده پیامآور خدایان و سخنگوی آنان است که با خواندن آوازهایی، آیندهٔ مردمانی را که میتوانند راز او را بشنوند پیشگویی میکند. | |||
او دربارهٔ هرچیزی در این جهان همچون خاستگاه زمین، آسمان، خدایان، قهرمانان، مردم، هیولاها، حیوانات و پرندگان آگاهی دارد. | |||
گامایون همچنین نشانهٔ بخت و قدرت است و در عین حال گمان میرود که برگرفته از «همایون» و «هما»، پرندهٔ سعادت در اسطورههای ایرانی باشد. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[فرهنگ عمومی روسیه]]؛ [[اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در روسیه]] | |||
== منبع اصلی == | |||
کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ [[روسیه]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
جهانگیر کرمی | |||
[[رده:میراث فرهنگی و تاریخی ملموس]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۹ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۷:۰۴
گامایون( Гамаюн)، در افسانههای روسی و اسلاوی پرندهای معجزهآسا و پیشگو است که در جزیرهای واقع در شرق و نزدیک به پردیس زندگی میکند.
این پرنده که بدنش از سر و سینهٔ یک زن تشکیل شده پیامآور خدایان و سخنگوی آنان است که با خواندن آوازهایی، آیندهٔ مردمانی را که میتوانند راز او را بشنوند پیشگویی میکند.
او دربارهٔ هرچیزی در این جهان همچون خاستگاه زمین، آسمان، خدایان، قهرمانان، مردم، هیولاها، حیوانات و پرندگان آگاهی دارد.
گامایون همچنین نشانهٔ بخت و قدرت است و در عین حال گمان میرود که برگرفته از «همایون» و «هما»، پرندهٔ سعادت در اسطورههای ایرانی باشد.
نیز نگاه کنید به
فرهنگ عمومی روسیه؛ اساطیر و افسانهها و قصههای عامیانه در روسیه
منبع اصلی
کرمی، جهانگیر (1392). جامعه و فرهنگ روسیه. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.
نویسنده مقاله
جهانگیر کرمی