همکاری حزب کومین تانگ و حزب کمونیست چین: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
در شرایط نابسامان، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] به این نتیجه رسید که تنها راه حل مشکلات | در شرایط نابسامان، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] به این نتیجه رسید که تنها راه حل مشکلات چین و اتحاد این کشور، توسل به قدرت نظامی از پایگاه خود در جنوب و سپس هدایت سیاسی کشور در گذار به دموکراسی است. | ||
وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل [[چین]]، به یک سیاست همکاری فعال با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] روی آورد. لذا، | وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل [[چین]]، به یک سیاست همکاری فعال با [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] [[چین]] روی آورد. لذا، سون با نمایندهی ویژهی اتحاد جماهیر شوروی آدولف جوفه (Adolph Joffe)، در ژانویهی1923 بیانیهی مشترکی را امضاء و از آن پس [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] کمکهایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] در حزب کومینتانگ دریافت کرد که این همکاریها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت. | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] در این شرایط با کمکهایی که از [[روسیه|شوروی]] دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین [[ | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] در این شرایط با کمکهایی که از [[روسیه|شوروی]] دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین بانک مرکزی [[چین]] را به نام بانک مرکزی کانتون تأسیس کرد. | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در 10 | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در 10 نوامبر 1922، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیهی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به [[پکن]] رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد. | ||
او همچنین، در فوریهی | او همچنین، در فوریهی سال 1923 در سفری به هنگکنگ برای اتحادیهی دانشجویان سخنرانی کرد و گفت: | ||
<blockquote>«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»</blockquote>در 28 نوامبر سال 1924 هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به [[ژاپن]] رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. | |||
در تایوان از وی به عنوان پدر [[ | [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]]، سرانجام در 12 ماه مارس 1924، بر اثر سرطان و در 58 سالگی در گذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی «ابرهای لاجوردی (Azure Clouds)» در حومهی [[پکن]] نگهداری شد و سپس در سال 1929 برای وی آرامگاه باشکوهی در نان جینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید.[[پرونده:Sun-Soong wedding photo 2.jpg|بندانگشتی|سون یات سن به همراه همسرش. قابل بازیابی از https://www.researchgate.net/figure/Wedding-photograph-of-Sun-Yat-sen-and-Soong-Chingling_fig4_313058222]][[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژهای دارد. هم در [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|چین کمونیست]] و هم در [[چین]] ملی ([[تایوان]]) مورد احترام مردم است. در تایوان از وی به عنوان پدر [[جمهوری خلق چین|جمهوری چین]] و در [[پکن]] از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی گرا نام برده میشود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج [[چین]] به نام سون یاتسِن تأسیس شده و از زندگی او فیلمها و سریالهای مختلفی ساخته شده است. | ||
دکتر [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون | دکتر [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] در 20 سالگی به توصیهی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج و از وی یک پسر و دو دختر داشت. وی سپس در سال 1915 میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی [[شانگهای]] ازدواج نمود. ارتباط سون با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوق العادهای در زندگی سیاسی وی داشت. کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]]، از وی به شدت حمایت میکردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن سون یات سِن مسیحی در [[چین]]، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزشهای غربی و [[مسیحیت در چین|آیین مسیحیت]] در این کشور فراهم خواهد شد. | ||
پس از درگذشت وی، [[تاسیس حزب کومین تانگ در گوانگ جو|حزب کومین تانگ]] و [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|حزب کمونیست]] هردو ادعای میراث داری سون را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوهی وی از [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین|کمونیستها]] در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس [[جمهوری خلق چین]] در سال1949 تا زمان مرگش در سال 1981، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید. | |||
== نیز نگاه کنید به == | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]؛ [[جمهوری خلق چین]]؛ [[حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین]] | |||
== منبع اصلی == | |||
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]. | |||
== | == نویسنده مقاله == | ||
علی محمد سابقی | |||
[[رده:تاریخ معاصر]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۲
در شرایط نابسامان، سون به این نتیجه رسید که تنها راه حل مشکلات چین و اتحاد این کشور، توسل به قدرت نظامی از پایگاه خود در جنوب و سپس هدایت سیاسی کشور در گذار به دموکراسی است.
وی به منظور سرعت بخشیدن به تسخیر کل چین، به یک سیاست همکاری فعال با حزب کمونیست چین روی آورد. لذا، سون با نمایندهی ویژهی اتحاد جماهیر شوروی آدولف جوفه (Adolph Joffe)، در ژانویهی1923 بیانیهی مشترکی را امضاء و از آن پس سون کمکهایی را از کمینترن در مقابل پذیرفتن اعضای حزب کمونیست در حزب کومینتانگ دریافت کرد که این همکاریها از سوی لنین مورد ستایش قرار گرفت.
سون در این شرایط با کمکهایی که از شوروی دریافت کرد، قدرت نظامی لازم را برای آغاز اعزام نیرو به شمال برای درهم کوبیدن شورشیان این منطقه از پایگاه نظامی وامپوآ در نزدیکی گوانگ جو و به فرماندهی چیانگ کایشِک را کسب نمود. او همچنین برای سروسامان دادن به اقتصاد کشور نخستین بانک مرکزی چین را به نام بانک مرکزی کانتون تأسیس کرد.
سون یات سِن در 10 نوامبر 1922، سفری به تیَن جین داشت و طی یک سخنرانی خواستار پایان دوران جنگ سالاری و تشکیل کنفرانس ملی و ملغی شدن کلیهی قراردادهای نابرابری که در گذشته با کشورهای خارجی بسته شده بود گردید. وی علیرغم اوضاع وخیم جسمانیش، دو روز بعد به پکن رفت و برای پایان دادن به جنگ داخلی مذاکراتی را انجام داد.
او همچنین، در فوریهی سال 1923 در سفری به هنگکنگ برای اتحادیهی دانشجویان سخنرانی کرد و گفت:
«این فساد موجود و نیاز به صلح و قانون و حکومتداری خوب بود که مرا وادار به انقلاب کرد.»
در 28 نوامبر سال 1924 هم برای شرکت در اجلاس پان آسیایی به ژاپن رفت و در این نشست پیرامون جایگاه آسیا سخنرانی کرد. سون یات سِن، سرانجام در 12 ماه مارس 1924، بر اثر سرطان و در 58 سالگی در گذشت. جسد وی برا ی مدتی در معبد بودایی «ابرهای لاجوردی (Azure Clouds)» در حومهی پکن نگهداری شد و سپس در سال 1929 برای وی آرامگاه باشکوهی در نان جینگ ساخته شد و بقایای جسدش به آنجا منتقل گردید.
سون یات سِن در میان رهبران قرن بیستم کشور چین جایگاه ویژهای دارد. هم در چین کمونیست و هم در چین ملی (تایوان) مورد احترام مردم است. در تایوان از وی به عنوان پدر جمهوری چین و در پکن از او به عنوان انقلابی پیشرو و سوسیالیست ملی گرا نام برده میشود. مراکز علمی-فرهنگی بسیاری در داخل و خارج چین به نام سون یاتسِن تأسیس شده و از زندگی او فیلمها و سریالهای مختلفی ساخته شده است.
دکتر سون یات سِن در 20 سالگی به توصیهی خانواده با یکی از هم روستاییانش به نام لو موجِن (Lu Muzhen)، ازدواج و از وی یک پسر و دو دختر داشت. وی سپس در سال 1915 میلادی، بدون این که همسر سابقش را طلاق دهد، با سونگ چینگ لینگ، دختر یکی از متمولین مسیحی شانگهای ازدواج نمود. ارتباط سون با پدر همسرش چارلز سونگ، تأثیر فوق العادهای در زندگی سیاسی وی داشت. کشورهای غربی نیز در طول دوران مبارزات سون یات سِن، از وی به شدت حمایت میکردند. چون انتظار داشتند با روی کار آمدن سون یات سِن مسیحی در چین، زمینه برای گسترش دموکراسی و ارزشهای غربی و آیین مسیحیت در این کشور فراهم خواهد شد.
پس از درگذشت وی، حزب کومین تانگ و حزب کمونیست هردو ادعای میراث داری سون را داشتند. سونگ چینگ لینگ (Soong Ching Ling) بیوهی وی از کمونیستها در برابر چیانگ کایشِک-شوهر خواهرش- طرفداری کرد و به همین جهت پس از تأسیس جمهوری خلق چین در سال1949 تا زمان مرگش در سال 1981، وی به معاونت ریاست جمهوری برگزیده شد. حتی کمی پیش از فوتش به عنوان رییس جمهور افتخاری این کشور نیز منصوب گردید.
نیز نگاه کنید به
سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ جمهوری خلق چین؛ حزب کمونیست و احیای هویت ملی چین
منبع اصلی
سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.
نویسنده مقاله
علی محمد سابقی