پرش به محتوا

قوم بائوآن در چین: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
Samiei (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Mahdi (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
جمعیت قوم بائو آن اغلب به صورت پراکنده در استان­ های گَنسو و چینگ ­خَی زندگی می کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه ­ای از زبان­ های آلتایی مغولی صحبت می کنند و به [[زبان چینی]] هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، [[جمعیت چین|جمعیت]] این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است<ref>سابقی، علی محمد(1392).جامعه و فرهنگ [[چین]].تهران:موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد2، ص840</ref>.
جمعیت قوم بائو آن اغلب به صورت پراکنده در استان­‌های گَنسو و چینگ خَی زندگی می‌کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ ای از زبان­‌های آلتایی مغولی صحبت می‌کنند و به [[زبان چینی]] هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می‌کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، جمعیت این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
[[اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین]]؛ [[اقلیت های قومی در چین]]


* [[اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین]]
== منبع اصلی ==
* [[اقلیت های قومی در چین]]
<sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی].</big></sub>


== کتابشناسی ==
== نویسنده مقاله ==
علی محمد سابقی
[[رده:اقوام شاخص]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۰۸:۲۳

جمعیت قوم بائو آن اغلب به صورت پراکنده در استان­‌های گَنسو و چینگ خَی زندگی می‌کنند. آن­ها به زبان خاص خود که شاخه­ ای از زبان­‌های آلتایی مغولی صحبت می‌کنند و به زبان چینی هم آشنا هستند. برگزاری آیین نوروزی در میان این قوم احتمال این که اصالتی ایرانی داشته باشند را تقویت می‌کند. طبق آخرین سرشماری صورت گرفته، جمعیت این قوم حدود 12 هزار نفر بوده است.

نیز نگاه کنید به

اقوام و اقلیت های نژادی مسلمان در چین؛ اقلیت های قومی در چین

منبع اصلی

سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی.

نویسنده مقاله

علی محمد سابقی