جائو منگ فو، خوشنویس چینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
«جائو مِنگ ­فو»(1322-1245 میلادی)[[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] [[سلسله یوان|دوران سلسله ­ی یوان]] بود. او هم مثل «[[سوشی، خوشنویس چینی|سوشی]]»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا]] داشت. در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]] مهارت داشت و [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی­یونگ[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Li Yong]])»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت.  
«جائو مِنگ ­فو»(1322-1245 میلادی)[[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] [[سلسله یوان|دوران سلسله ­ی یوان]] بود. او هم مثل «[[سوشی، خوشنویس چینی|سوشی]]»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از [[آیین بومی تائو|طریقت تائو]] و [[آیین بودا]] داشت. در [[هنر نقاشی در چین|نقاشی]] مهارت داشت و [[خوشنویسان مشهور چین باستان|خوشنویس]] خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی­یونگ[[جائو منگ فو، خوشنویس چینی#%20ftn2|(Li Yong]])»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت.  


گفته می ­شود که او می ­توانست روزی ده هزار کلمه [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان جِن ­چینگ]]»، «لیو گونگ چوان» و «اویانگ ­شون»، یکی از «چهار استاد [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در [[موزه کاخ(قصر) چین|موزه­ ی کاخ پکن]] نگهداری می ­شود.
گفته می ­شود که او می ­توانست روزی ده هزار کلمه [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «[[یان جن چینگ، خوشنویس چینی|یان جِن ­چینگ]]»، «[[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی|لیو گونگ چوان»]] و «اویانگ ­شون»، یکی از «چهار استاد [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در [[موزه کاخ(قصر) چین|موزه­ ی کاخ پکن]] نگهداری می ­شود.


«جائو مِنگ ­فو» از باز ماندگان خانواده ­ی [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|امپراتوری سونگ]] بود، ولی با حاکمان فاتح [[سلسله یوان|سلسله­ ی یوان]] هم­­کاری می ­کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود.<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]].تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی.</ref>
«جائو مِنگ ­فو» از باز ماندگان خانواده ­ی [[سلسله های سونگ، لیائو، جین و شیای غربی|امپراتوری سونگ]] بود، ولی با حاکمان فاتح [[سلسله یوان|سلسله­ ی یوان]] هم­­کاری می ­کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در [[هنر خوشنویسی چینی|خوشنویسی]] به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود<ref><sub><big>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [https://dmelal.ir/%DA%86%DB%8C%D9%86 چین]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]. جلد سوم، ص. 1159-1160</big></sub></ref>.


== نیز نگاه کنید به ==
== نیز نگاه کنید به ==
 
[[هنر در چین]]؛ [[هنر خوشنویسی چینی]]؛ [[هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان]]؛ [[خوشنویسان مشهور چین باستان]]
* [[وانگ شی جی، خوشنویس چینی]]    
* [[وانگ شیان جیان، خوشنویس چینی]]
* [[چوسویلیانگ، خوشنویس چینی]]
* [[یان جن چینگ، خوشنویس چینی]]
* [[لیو گونگ چوان، خوشنویس چینی]]    
* [[خوی سو، خوشنویس چینی]]
* [[سوشی، خوشنویس چینی]]
* [[خوانگ تینگ جیان، خوشنویس چینی]]      
* [[جائو گوو، خوشنویس چینی]]        


= کتابشناسی =
= کتابشناسی =

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۲ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۳۲

«جائو مِنگ ­فو»(1322-1245 میلادی)خوشنویس دوران سلسله ­ی یوان بود. او هم مثل «سوشی»، به روان و سلیس نویسی مشهور بود. او در سرودن شعر و ادبیات عالی، و اطلاعات خوبی از طریقت تائو و آیین بودا داشت. در نقاشی مهارت داشت و خوشنویس خوبی هم بود، به ویژه در نوشتن خط معمول و مرسوم، پیوسته نویسی و نوشتن کاراکتر­های کوچک. او سبک «لی­یونگ(Li Yong)»، که مبتنی بر سبک دو وانگ بود را آموخت.

گفته می ­شود که او می ­توانست روزی ده هزار کلمه خوشنویسی کند و آثار قلمی او به سبک «جائو» معروف بود. او به همراه «یان جِن ­چینگ»، «لیو گونگ چوان» و «اویانگ ­شون»، یکی از «چهار استاد خوشنویسی در نوشتن کاراکتر­های رسمی» بود. «جائو» در سن 63 سالگی، از طرف امپراتور مأمور شد تا لوح سنگی «دَنبا» را به خط رسمی بنویسد که اینک در موزه­ ی کاخ پکن نگهداری می ­شود.

«جائو مِنگ ­فو» از باز ماندگان خانواده ­ی امپراتوری سونگ بود، ولی با حاکمان فاتح سلسله­ ی یوان هم­­کاری می ­کرد، لذا یاد آوری خاطرات گذشته همیشه او را ناراحت می­ کرد. او با غوطه ور شدن در خوشنویسی به دنبال رهایی از احساس متضاد درون خود بود[۱].

نیز نگاه کنید به

هنر در چین؛ هنر خوشنویسی چینی؛ هنرمندان و خوشنویسان مشهور چین باستان؛ خوشنویسان مشهور چین باستان

کتابشناسی

  1. سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی. جلد سوم، ص. 1159-1160