پیگیری انقلاب در اروپا توسط سون یات سن: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «=== مقدمه === او به مدت یکماه در منزل دکتر کانتلی (James Kantlie) که در زمان تحصیل وی در هنگ کنگ رئیس دانشکده طب بوده واینک جزو پزشکان سلطنتی کاخ باکینگهام بود، مخفی شد. ولی ماموران سفارت چین اورا در کافه ای در لندن شناسائی وبا حیله وترفند اورا به عمار...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سن]] به مدت یکماه در منزل دکتر کانتلی (James Kantlie) که در زمان تحصیل وی در هنگ کنگ رئیس دانشکده طب بوده واینک جزو پزشکان سلطنتی کاخ باکینگهام بود، مخفی شد. ولی ماموران سفارت [[چین]] اورا در کافه ای در لندن شناسائی وبا حیله وترفند اورا به عمارتی در اطراف«وست مینیستر» کشانده و وی را دستگیر و بیهوش و به سفارت [[چین]] منتقل کردند. قرار بود که سه هفته‌ی دیگر اورا مجدادا بیهوش وتحت نظارت وابسته‌ی نظامی سفارت [[چین]] و در داخل یک جعبه‌ی چوبی با یک کشتی چینی به یکی از بنادر این کشور منتقل کنند. | |||
=== رسانه ها === | === رسانه ها === | ||
قضیه به مطبوعات کشانده شد و مردم در هاید پارک لندن میتینگی برگزار و خواستار آزادی او از سفارت [[چین]] شدند. با انتشار مقاله‌ای در روزنامه‌ی تایمز لندن به قلم [https://gbook.ir/mag/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D9%85%D8%A7%DA%A9%D8%B3%DB%8C%D9%85-%DA%AF%D9%88%D8%B1%DA%A9%DB%8C ماکسیم گورکی] نویسنده‌ی مشهور روس در این خصوص، کار به مجلس عوام کشید تا بالاخره وزار ت خارجه و دولت انگلیس علیرغم عدم تمایل به خراب کردن روابط خود با [[چین]]، مجبور شدند در قضیه دخالت كرده و در نهایت سفارت [[چین]] پس از سه هفته توقیف «سون | قضیه به مطبوعات کشانده شد و مردم در هاید پارک لندن میتینگی برگزار و خواستار آزادی او از سفارت [[چین]] شدند. با انتشار مقاله‌ای در روزنامه‌ی تایمز لندن به قلم [https://gbook.ir/mag/%D8%A8%DB%8C%D9%88%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%81%DB%8C-%D9%85%D8%A7%DA%A9%D8%B3%DB%8C%D9%85-%DA%AF%D9%88%D8%B1%DA%A9%DB%8C ماکسیم گورکی] نویسنده‌ی مشهور روس در این خصوص، کار به مجلس عوام کشید تا بالاخره وزار ت خارجه و دولت انگلیس علیرغم عدم تمایل به خراب کردن روابط خود با [[چین]]، مجبور شدند در قضیه دخالت كرده و در نهایت سفارت [[چین]] پس از سه هفته توقیف [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|«سون یات سِن»]] در سفارت، ناگزیر اورا به پلیس لندن تحویل داد. | ||
در اثر انعکاس این حادثه در رسانه‌ها، [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون]] در سرتاسر اروپا مشهور شد و روزنامه‌ها هر هفته مقالاتی از او در نشریات لندن و [[پاریس]] و برلین و بروکسل چاپ می کردند. صد‌ها دانشجوی چینی در سوربون و پاریس و آکادمی نظامی پوتسدام، با افکار آزادی‌خواهانه و انقلابی او آشنا شدند. او در این اوضاع با محافل مختلف اجتماعی سیاسی لندن مراوده پیدا کرد. برخی هم معتقدند که [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سِن]] هنگام اقامت در لندن با لژهای مخفی تشکیلات«فراماسونری» مرتبط شده و به عضویت آن در آمده است. | |||
=== [[انجمن اخوت چین|انجمن اخوت]] === | |||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|سون یات سن]] در سال1897، به مدت سه ماه به بروکسل رفت و برنامه‌ی[[انجمن اخوت چین|«انجمن اخوت»]] را که در بسیاری از کشورهای آسیائی و آفریقائی شعبه داشت و یکی از هسته‌های اصلی نهضت آزادی‌خواهانه‌ی این کشورها در آن زمان بود، مورد مطالعه و بررسی قرار داد. وی پس از سه ماه از بروکسل به [[فرانسه]] وآلمان رفت وبا دانشجویان چینی جلساتی گذاشت و با آنها موضوع تأسیس«انجمن اخوت» در [[چین]] را مطرح ساخت. | |||
پس از آن وی مخفیانه از هامبورگ با کشتی و با اسم مستعار به بندر [[شانگهای]] رفت وبرای شش ماه به‌طور ناشناس در آنجا زندگی کرد. او با همكاری دوستان قدیمی که محرمانه به دیدارش می رفتند[[انجمن اخوت چین|«انجمن اخوت»]] را تشکیل داد، و با تشکیلات دانشجویان چینی در اروپا مرتب ارتباط داشت. | |||
اوراق تبلیغاتی این انجمن که در چاپخانه‌ی پدر زنش تکثیر میشدند، در سرتاسر [[چین]] منتشر و توزیع شدند. پلیس شهر نانکن شعبه‌ی این انجمن مخفی را کشف کرد و نام[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین|«سون یات سِن»]] مجددا بر سر زبان ها افتاد. پلیس این بار برای یافتن او پانصدهزار دلار هنگ کنگ جایزه تعیین كرد. دوباره شرایط زندگی در [[چین]] برای او خطرناک شده بود. لذا، ناگزیر با لباس مبدل و در قیافه‌ی یک کشیش در [[شانگهای]] سوار کشتی شده و به [[آمریکا]] رفت. | |||
بعد از یک سال توقف ومطالعه وسخنرانی وتماس در شهرهای بزرگ آمریکا، به توکیو در ژاپن رفت و از این | بعد از یک سال توقف ومطالعه وسخنرانی وتماس در شهرهای بزرگ آمریکا، به [[توکیو]] در [[ژاپن]] رفت و از این شهر[[انجمن اخوت چین|«انجمن اخوت» چین]] را رهبری و مقدمات ائتلاف این تشکیلات با سایر انجمن‌های مخفی [[چین]] که طرفدار جمهوریت بودند را فراهم ساخت<ref>سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی]، جلد 1، ص.166-168.</ref>. | ||
نیز نگاه کنید به [[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]] | == نیز نگاه کنید به == | ||
[[سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین]]؛ [[انجمن ادبی فورن]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۳:۳۱
سون یات سن به مدت یکماه در منزل دکتر کانتلی (James Kantlie) که در زمان تحصیل وی در هنگ کنگ رئیس دانشکده طب بوده واینک جزو پزشکان سلطنتی کاخ باکینگهام بود، مخفی شد. ولی ماموران سفارت چین اورا در کافه ای در لندن شناسائی وبا حیله وترفند اورا به عمارتی در اطراف«وست مینیستر» کشانده و وی را دستگیر و بیهوش و به سفارت چین منتقل کردند. قرار بود که سه هفته‌ی دیگر اورا مجدادا بیهوش وتحت نظارت وابسته‌ی نظامی سفارت چین و در داخل یک جعبه‌ی چوبی با یک کشتی چینی به یکی از بنادر این کشور منتقل کنند.
رسانه ها
قضیه به مطبوعات کشانده شد و مردم در هاید پارک لندن میتینگی برگزار و خواستار آزادی او از سفارت چین شدند. با انتشار مقاله‌ای در روزنامه‌ی تایمز لندن به قلم ماکسیم گورکی نویسنده‌ی مشهور روس در این خصوص، کار به مجلس عوام کشید تا بالاخره وزار ت خارجه و دولت انگلیس علیرغم عدم تمایل به خراب کردن روابط خود با چین، مجبور شدند در قضیه دخالت كرده و در نهایت سفارت چین پس از سه هفته توقیف «سون یات سِن» در سفارت، ناگزیر اورا به پلیس لندن تحویل داد.
در اثر انعکاس این حادثه در رسانه‌ها، سون در سرتاسر اروپا مشهور شد و روزنامه‌ها هر هفته مقالاتی از او در نشریات لندن و پاریس و برلین و بروکسل چاپ می کردند. صد‌ها دانشجوی چینی در سوربون و پاریس و آکادمی نظامی پوتسدام، با افکار آزادی‌خواهانه و انقلابی او آشنا شدند. او در این اوضاع با محافل مختلف اجتماعی سیاسی لندن مراوده پیدا کرد. برخی هم معتقدند که سون یات سِن هنگام اقامت در لندن با لژهای مخفی تشکیلات«فراماسونری» مرتبط شده و به عضویت آن در آمده است.
انجمن اخوت
سون یات سن در سال1897، به مدت سه ماه به بروکسل رفت و برنامه‌ی«انجمن اخوت» را که در بسیاری از کشورهای آسیائی و آفریقائی شعبه داشت و یکی از هسته‌های اصلی نهضت آزادی‌خواهانه‌ی این کشورها در آن زمان بود، مورد مطالعه و بررسی قرار داد. وی پس از سه ماه از بروکسل به فرانسه وآلمان رفت وبا دانشجویان چینی جلساتی گذاشت و با آنها موضوع تأسیس«انجمن اخوت» در چین را مطرح ساخت.
پس از آن وی مخفیانه از هامبورگ با کشتی و با اسم مستعار به بندر شانگهای رفت وبرای شش ماه به‌طور ناشناس در آنجا زندگی کرد. او با همكاری دوستان قدیمی که محرمانه به دیدارش می رفتند«انجمن اخوت» را تشکیل داد، و با تشکیلات دانشجویان چینی در اروپا مرتب ارتباط داشت.
اوراق تبلیغاتی این انجمن که در چاپخانه‌ی پدر زنش تکثیر میشدند، در سرتاسر چین منتشر و توزیع شدند. پلیس شهر نانکن شعبه‌ی این انجمن مخفی را کشف کرد و نام«سون یات سِن» مجددا بر سر زبان ها افتاد. پلیس این بار برای یافتن او پانصدهزار دلار هنگ کنگ جایزه تعیین كرد. دوباره شرایط زندگی در چین برای او خطرناک شده بود. لذا، ناگزیر با لباس مبدل و در قیافه‌ی یک کشیش در شانگهای سوار کشتی شده و به آمریکا رفت.
بعد از یک سال توقف ومطالعه وسخنرانی وتماس در شهرهای بزرگ آمریکا، به توکیو در ژاپن رفت و از این شهر«انجمن اخوت» چین را رهبری و مقدمات ائتلاف این تشکیلات با سایر انجمن‌های مخفی چین که طرفدار جمهوریت بودند را فراهم ساخت[۱].
نیز نگاه کنید به
سون یات سن، بنیانگذار جمهوری چین؛ انجمن ادبی فورن
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد(1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین الملی الهدی، جلد 1، ص.166-168.