|
|
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) |
خط ۱: |
خط ۱: |
| الگوی زیست در [[افغانستان]] مبتنی بر چند شیوه شهرنشینی، روستانشینی و چادرنشینی (کوچروی) قرار دارد، در [[افغانستان]] حدود ۲۲ هزار روستا وجود دارد و اکثریت جمعیت هنوز در روستاها ساکناند، جمعیت شهرنشین در سال ۷۲-۱۹۷۱، حدود 13 درصد بود، در سال ۷۶-۱۹۷۵، به حدود ۱۴/۲ درصد و در سالهای بعد به ۲۰ درصد رسید. در سال ۲۰۱۰، جمعیت شهرنشین حدود ۲۳ درصد کل جمعیت برآورد شد. حدود ۸ درصد جمعیت چادرنشین ([[قوم کوچروهای افغانستان|کوچرو]]) و قریب به ۷۰ درصد جمعیت روستانشیناند. کمبودن کار و درآمد در شهرها، هزینههای بالای زندگی شهری و ناامنی در شهرها طی چند دهه گذشته از یک سو و نقش تعیینکننده کشاورزی و دامداری در [[جغرافیای اقتصادی افغانستان|اقتصاد افغانستان]] از سوی دیگر، سبب تراکم جمعیت در روستاها بوده است؛ ولی در یکی دو دهه اخیر جمعیت شهرنشین بهسرعت رو به افزایش گذاشته است. عدهای از [[قوم کوچروهای افغانستان|کوچروها]]، روستانشین و یکجانشین شده یا به شهرها روی آوردهاند؛ همچنین عدهای از ساکنان روستاها نیز با هدف کار و درآمد و زندگی بهتر روانه شهرها شدهاند. تعداد مهاجران روستایی به شهر نیز با سرعت در حال افزایش است؛ برای مثال، حداقل ۳۰ درصد کسانیکه در [[کابل]] مستقر شدهاند محل تولد آنان خارج از [[کابل]] بوده و بهصورت مهاجر وارد شهر شده و در آن باقی ماندهاند. درصد مردان شهرنشین بیشتر از زنان است، بهعکس درصد زنان روستانشین بیشتر از مردان است؛ زیرا عدهای از مردان روستایی در جستجوی کار و درآمد روانه شهرها شدهاند. این وضعیت در [[کابل]] چشمگیرتر است.<ref>علی آبادی، علیرضا (1395). جامعه و فرهنگ افغانستان. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، ص 56-57.</ref>
| |
|
| |
|
| == نیز نگاه کنید به ==
| |
|
| |
| * [[پراکندگی جمعیتی کانادا]]
| |
|
| |
| == کتابشناسی ==
| |