وضعیت نا سالم محیط زیست در چین: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی « == وضعیت ناسالم محیط زیست در چین == کشور چین، علیرغم توسعه و رشد سریع اقتصادی که در سه دههی گذشتهی پس از اجرای اصلاحات داشته، در زمینهی محیط زیست، جزو فقیرترین کشورهای جهان و عفب ماندهترین آنها به شمار میرود. براساس گزارش تهیه شده از سوی...» ایجاد کرد) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[چین|کشور چین]]، علیرغم توسعه و رشد سریع اقتصادی که در سه دههی گذشتهی پس از اجرای اصلاحات داشته، در زمینهی محیط زیست، جزو فقیرترین کشورهای جهان و عقب ماندهترین آنها به شمار میرود. براساس گزارش تهیه شده از سوی آکادمی علوم [[چین]] و وزارت علوم و فنآوری و پژوهشگران دانشگاهی این کشور تحت عنوان «مدرن سازی محیط زیست» در سال2006تهیه شده است. | |||
کشور | |||
=== وضعیت ناسالم محیط زیست در [[چین]] === | |||
[[چین]] بین118کشورجهان از نظر محیط زیست در ردیف یکصدم قرار دارد. در این رتبه بندی 30 موضوع برای تعیین جایگاه کشورها در نظر گرفته شده که از جملهی آنها میتوان به تخلیهی کربن دی اکسید، تولید زباله، جنگل تحت پوشش، و سلامت آب شرب اشاره کرد. در این گزارش کشورها به چهار گروه تقسیم بندی شدهاند: | |||
* شامل 15کشور پیشرفتهی جهان با پیشتازی سوئد؛ | |||
* شامل 37کشور با پیشتازی [[اسپانیا]]؛ | |||
* شامل 40کشور که در رأس آنها برزیل قرار دارد؛ | |||
* که آخرین گروه است شامل 26کشور میشود که [[چین]] هم جزو این گروه قرار دارد. | |||
طبق این گزارش، دولت [[چین]] در سالهای اخیر حتی برنامههای مصوب خود پیرامون محیط زیست را نتوانسته است به مورد اجرا بگذارد. با این که توسعهی اقتصادی و رشد تولید ناخالص این کشور در سال2006به 10/7درصد رسیده است، ولی در زمینهی محیط زیست حتی از کشورهای در حال توسعه و عقب افتاده نیز عقبتر است. | |||
در این گزارش پیش بینی شده که این عقب ماندگی در سالهای پیش رو لطمات جبران ناپذیری نه تنها به منابع طبیعی و محیط زیست [[چین]]، بلکه به روند رشد سریع اقتصادی این کشور نیز وارد خواهد ساخت. در این گزارش آمده است، چنانچه از سوی دولت برای رفع این معضل چاره اندیشی نشود، در 50سال آینده هم این ضرر و زیانها قابل جبران نخواهند بود<ref>www.Xinhuanet.com: 2007</ref><ref>سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]،جلد1،ص.375-376.</ref>. | |||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین]]؛ [[سیاست ها، قوانین و مقررات بهداشتی در چین]]؛ [[وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین]] | |||
== کتابشناسی == | |||
<references /> | |||
[[رده:محیط زیست]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۳۱
کشور چین، علیرغم توسعه و رشد سریع اقتصادی که در سه دههی گذشتهی پس از اجرای اصلاحات داشته، در زمینهی محیط زیست، جزو فقیرترین کشورهای جهان و عقب ماندهترین آنها به شمار میرود. براساس گزارش تهیه شده از سوی آکادمی علوم چین و وزارت علوم و فنآوری و پژوهشگران دانشگاهی این کشور تحت عنوان «مدرن سازی محیط زیست» در سال2006تهیه شده است.
وضعیت ناسالم محیط زیست در چین
چین بین118کشورجهان از نظر محیط زیست در ردیف یکصدم قرار دارد. در این رتبه بندی 30 موضوع برای تعیین جایگاه کشورها در نظر گرفته شده که از جملهی آنها میتوان به تخلیهی کربن دی اکسید، تولید زباله، جنگل تحت پوشش، و سلامت آب شرب اشاره کرد. در این گزارش کشورها به چهار گروه تقسیم بندی شدهاند:
- شامل 15کشور پیشرفتهی جهان با پیشتازی سوئد؛
- شامل 37کشور با پیشتازی اسپانیا؛
- شامل 40کشور که در رأس آنها برزیل قرار دارد؛
- که آخرین گروه است شامل 26کشور میشود که چین هم جزو این گروه قرار دارد.
طبق این گزارش، دولت چین در سالهای اخیر حتی برنامههای مصوب خود پیرامون محیط زیست را نتوانسته است به مورد اجرا بگذارد. با این که توسعهی اقتصادی و رشد تولید ناخالص این کشور در سال2006به 10/7درصد رسیده است، ولی در زمینهی محیط زیست حتی از کشورهای در حال توسعه و عقب افتاده نیز عقبتر است.
در این گزارش پیش بینی شده که این عقب ماندگی در سالهای پیش رو لطمات جبران ناپذیری نه تنها به منابع طبیعی و محیط زیست چین، بلکه به روند رشد سریع اقتصادی این کشور نیز وارد خواهد ساخت. در این گزارش آمده است، چنانچه از سوی دولت برای رفع این معضل چاره اندیشی نشود، در 50سال آینده هم این ضرر و زیانها قابل جبران نخواهند بود[۱][۲].
نیز نگاه کنید به
وضعیت بهداشت و سلامت جامعه در چین؛ سیاست ها، قوانین و مقررات بهداشتی در چین؛ وضعیت اقتصادی و معیشت مردم چین
کتابشناسی
- ↑ www.Xinhuanet.com: 2007
- ↑ سابقی،علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی،جلد1،ص.375-376.