مبادلات تجاری میان ایران و چین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[پرونده:YhCRuXvFZTfU+copy.jpg|بندانگشتی|مبادلات تجاری ایران و چین]] | |||
پس از انقلاب اسلامی، حجم [[روابط تجاری ایران و چین|روابط تجاری بخش خصوصی ایران و چین]] همواره با ثبات و رو به افزایش بوده و [[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین|مراودات اقتصادی و تجاری]] نیز سال به سال تقویت شده است. حجم [[روابط تجاری ایران و چین|روابط تجاری دو کشور]] از سال 2005 تا به حال هرسال بیش از30درصد افزایش داشته است. | |||
در حال حاضر، ایران دومین شریک تجاری [[چین]] در منطقه ی آسیای غربی و منطقه ی خلیح فارس است و [[چین]] نیز اولین شریک تجاری ایران است. در چند سال اخیر با توجه به اجرای پروژه‌های بزرگ فنی- مهندسی ایران توسط [[چین]]، تولیدات و اقلام مکانیکی و الکترونیکی و کارخانجات، جزو بزرگترین اقلام صادراتی [[چین]] به ایران بوده و تقریبا 50 درصد از حجم صادرات [[چین]] به کشورمان را تشکیل می دهد. مهم ترین و بزرگترین اقلام صادراتی [[چین]] به ایران از لحاظ ارزشی شامل ماشین آلات، صنایع سبک، سخت افزار، خودرو، مواد شیمیایی، منسوجات، ماشین آلات کشاورزی، و مواد غذایی می باشد. | |||
اضافه می نماید كه در روابط دو جانبه | متقابلا، نفت خام به عنوان بزرگترین کالای صادراتی ایران به چین هر ساله حدود 80 درصد حجم صادرات به آن کشور را تشكیل می دهد. از دیگر اقلام مهم صادراتی ایران میتوان از مواد کانی و معدنی، مواد پتروشیمی، کشمش، پسته، و زعفران نام برد.اضافه می نماید كه در [[روابط اقتصادی ایران و چین|روابط دو جانبه ی اقتصادی ایران و چین]]، ارزش بازار و بخش خصوصی ایران نیز برای [[چین]] بسیار پر اهمیت است. بازار هفتاد میلیونی ایران توسط کالاهای مصرفی تولید [[چین]]، به دلیل محدودیت های موجود در برخی از زمینه های تولید، تقریبا به راحتی و بدون رقیب توسط کالاهای چینی فتح شده است.<ref> سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ [[چین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی]، جلد سوم، ص 1377.</ref> | ||
== نیز نگاه کنید به == | |||
[[روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین]]؛ [[روابط اقتصادی ایران و چین]]؛ [[روابط تجاری ایران و چین]] | |||
== کتابشناسی == | == کتابشناسی == | ||
<references /> | |||
[[رده:مبادلات تجاری میان ایران و سایر کشورها]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۳۶
پس از انقلاب اسلامی، حجم روابط تجاری بخش خصوصی ایران و چین همواره با ثبات و رو به افزایش بوده و مراودات اقتصادی و تجاری نیز سال به سال تقویت شده است. حجم روابط تجاری دو کشور از سال 2005 تا به حال هرسال بیش از30درصد افزایش داشته است.
در حال حاضر، ایران دومین شریک تجاری چین در منطقه ی آسیای غربی و منطقه ی خلیح فارس است و چین نیز اولین شریک تجاری ایران است. در چند سال اخیر با توجه به اجرای پروژه‌های بزرگ فنی- مهندسی ایران توسط چین، تولیدات و اقلام مکانیکی و الکترونیکی و کارخانجات، جزو بزرگترین اقلام صادراتی چین به ایران بوده و تقریبا 50 درصد از حجم صادرات چین به کشورمان را تشکیل می دهد. مهم ترین و بزرگترین اقلام صادراتی چین به ایران از لحاظ ارزشی شامل ماشین آلات، صنایع سبک، سخت افزار، خودرو، مواد شیمیایی، منسوجات، ماشین آلات کشاورزی، و مواد غذایی می باشد.
متقابلا، نفت خام به عنوان بزرگترین کالای صادراتی ایران به چین هر ساله حدود 80 درصد حجم صادرات به آن کشور را تشكیل می دهد. از دیگر اقلام مهم صادراتی ایران میتوان از مواد کانی و معدنی، مواد پتروشیمی، کشمش، پسته، و زعفران نام برد.اضافه می نماید كه در روابط دو جانبه ی اقتصادی ایران و چین، ارزش بازار و بخش خصوصی ایران نیز برای چین بسیار پر اهمیت است. بازار هفتاد میلیونی ایران توسط کالاهای مصرفی تولید چین، به دلیل محدودیت های موجود در برخی از زمینه های تولید، تقریبا به راحتی و بدون رقیب توسط کالاهای چینی فتح شده است.[۱]
نیز نگاه کنید به
روابط اقتصادی و تجاری ایران و چین؛ روابط اقتصادی ایران و چین؛ روابط تجاری ایران و چین
کتابشناسی
- ↑ سابقی، علی محمد (1392). جامعه و فرهنگ چین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشاراتی بین المللی الهدی، جلد سوم، ص 1377.