منطقه مزوپوتامیا: تفاوت میان نسخهها
صفحهای تازه حاوی « مزوپوتامیا[7] (بینالنّهرین): این منطقه استانهای میسیونس[8]، کورینتس[9] و انتره ریوس[10] (بین دو رود) را شامل میشود. همانند بینالنّهرین در خاورمیانه، این منطقه نیز بخشی حاصلخیز بین دو رودخانهی اروگوئه و پارانا است. علاوه بر جنگلها، دشت...» ایجاد کرد |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
مزوپوتامیا (Mezopotamia)(بینالنّهرین)، شامل استانهای میسیونس (Misiones)، کورینتس (Corrientes) و انتره ریوس (Entre Ríos) (بین دو رود) است. همانند بینالنّهرین در خاورمیانه، این منطقه نیز بخشی حاصلخیز بین دو رودخانهی [[رود اروگوئه|اروگوئه]] و [[رود پارانا|پارانا]] است. علاوه بر جنگلها، دشتها و مزارع، این منطقه بخش مهمی از مناطق حفاظتشدهی حیات وحش کشور را در خود جای داده است. این منطقه از [[آرژانتین]]، علاوه بر کشاورزی و دامداری بهویژه پرورش گاوهای گوشتی، به صنایع جنگلی و کاغذسازی در جهان شناخته شده است<ref name=":1">برگرفته از https://www.ign.gob.ar</ref>. | |||
==نیز نگاه کنید به== | |||
[[جغرافیای طبیعی آرژانتین]]؛ [[مناطق جغرافیایی آرژانتین]] | |||
==کتابشناسی== | |||
<references /> | |||
== منبع اصلی == | |||
خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص. 30-31. | |||
== نویسنده مقاله == | |||
احمدرضا خیرمند | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۳۰
مزوپوتامیا (Mezopotamia)(بینالنّهرین)، شامل استانهای میسیونس (Misiones)، کورینتس (Corrientes) و انتره ریوس (Entre Ríos) (بین دو رود) است. همانند بینالنّهرین در خاورمیانه، این منطقه نیز بخشی حاصلخیز بین دو رودخانهی اروگوئه و پارانا است. علاوه بر جنگلها، دشتها و مزارع، این منطقه بخش مهمی از مناطق حفاظتشدهی حیات وحش کشور را در خود جای داده است. این منطقه از آرژانتین، علاوه بر کشاورزی و دامداری بهویژه پرورش گاوهای گوشتی، به صنایع جنگلی و کاغذسازی در جهان شناخته شده است[۱].
نیز نگاه کنید به
جغرافیای طبیعی آرژانتین؛ مناطق جغرافیایی آرژانتین
کتابشناسی
- ↑ برگرفته از https://www.ign.gob.ar
منبع اصلی
خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص. 30-31.
نویسنده مقاله
احمدرضا خیرمند