منطقه کویو: تفاوت میان نسخه‌ها

از دانشنامه ملل
جز (The LinkTitles extension automatically added links to existing pages (https://github.com/bovender/LinkTitles).)
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
کویو[14]:
[[منطقه کویو|کویو]] (Cuyo)منطقه‌ی مرکزی و غربی کشور و استان‌های مندوسا (Mendoza)، سان لوییس (San Luis) و سان خوان (San Juan) را در بر می‌گیرد. قلّه‌ی مشهور آکونکاگوا در این استان قرار گرفته است. استان‌های مندوسا و سان خوان مهم‌ترین استان‌های تولید مواد معدنی در کشور است و پوشیده از حوضچه‌ها و چشمه‌های آب گرم است. برخی از منابع گاز کشور، صنایع فلزی و کارخانه‌های مواد غذایی [[آرژانتین]] در این بخش از کشور واقع شده‌اند<ref name=":2">برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar</ref><ref>خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ [[آرژانتین]]. تهران: [https://alhoda.ir/ موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی]، ص31-32.</ref>.
==نیز نگاه کنید به==
[[جغرافیای طبیعی آرژانتین]]؛ [[مناطق جغرافیایی آرژانتین]]


کویو منطقه‌ی مرکزی و غربی کشور و استان‌های مندوسا[15]، سان لوییس[16] و سان خوان[17] را در بر می‌گیرد. قلّه‌ی مشهور آکونکاگوا در این استان قرار گرفته است. استان‌های مندوسا و سان خوان مهم‌ترین استان‌های تولید مواد معدنی در کشور است و پوشیده از حوضچه‌ها و چشمه‌های آب گرم است. برخی از منابع گاز کشور، صنایع فلزی و کارخانه‌های مواد غذایی [[آرژانتین]] در این بخش از کشور واقع شده‌اند. (www.ffyl.uncu.edu.ar)
==کتابشناسی==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۶ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۲۰:۰۷

کویو (Cuyo)منطقه‌ی مرکزی و غربی کشور و استان‌های مندوسا (Mendoza)، سان لوییس (San Luis) و سان خوان (San Juan) را در بر می‌گیرد. قلّه‌ی مشهور آکونکاگوا در این استان قرار گرفته است. استان‌های مندوسا و سان خوان مهم‌ترین استان‌های تولید مواد معدنی در کشور است و پوشیده از حوضچه‌ها و چشمه‌های آب گرم است. برخی از منابع گاز کشور، صنایع فلزی و کارخانه‌های مواد غذایی آرژانتین در این بخش از کشور واقع شده‌اند[۱][۲].

نیز نگاه کنید به

جغرافیای طبیعی آرژانتین؛ مناطق جغرافیایی آرژانتین

کتابشناسی

  1. برگرفته از https://www.ffyl.uncu.edu.ar
  2. خیرمند، احمدرضا (1391). جامعه و فرهنگ آرژانتین. تهران: موسسه فرهنگی، هنری و انتشارات بین المللی الهدی، ص31-32.